merhaba, bugün babamı yoğun bakıma kaldırdık. teknik olarak ben kaldırmış sayılmam çünkü önemli bir ders kampına gelmiş olduğum için ben yokken teyzem ve annem tarafından hastaneye götürülmüş. sabah teyzemden aldığım bir arama sonrası ağlayarak kamp alanındaki her şeyimi toplamış ve yaşadığım şehre giden ilk otobüse binip eve dönmüştüm. annem ile konuştuğum zaman annemin bana söylediği tek şey babamın çıkışının olmadığıydı ve ben bununla birlikte mahvolmuş, tüm yol boyu hıçkırarak ağlamıştım. hastaneye ulaştığımda ise annem mahvolmuş haldeydi. şu an eve döndüm odamda blogumu yazıyorum, evde olma sebebimse hastanede sadece bir kişinin kalabilecek olması ve bu kişinin annem olması.
Yeni yazıyı yayınladıktan sonra gözlerime dolan yaşları geri ittirip bilgisayarımı yatağıma koydum ardından mutfağa gittim. Kahve yaptıktan sonra odama geri döndüğümde bir mesajım vardı. Aynı çocuktan gelmişti.
mmaarrkk: heY nasılsın
lldd: iyi sayılır, sen?
mmaarrkk: yeni yazını okudum, baban kötüymüş sanırım.. unutma, yaşadıkça umut vardır biliyorum söylemesi çok basit geliyor ama umut olmazsa yaşayamayız yaşayamazsak da umut olmaz ne saçmalıyorum bilmiyorum her neyse ihtiyacın olursa bana yazabilirsin 😌
lldd: teşekkür ederim mark çok zor dönemler geçiriyorum yanımda olduğun için teşekkür ederim her ne kadar seni iki gündür tanıyor olsam da 👶
mmaarrkk: ne demek😌 seninle tanışmış olduğum için mutluyum donghyuck🙆♂️
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
lldd: dÜŞTÜM ay yani şey bu sen misin eh ne saçma soru ben olacak değilim ya neyse benim gitmem gerek görüşürüz 👶
mmaarrkk: görüşürüz slcşsllcle ben de sana düşmek isterim bu arada 😌 tabii bunun için fotoğrafa gerek yok ama😌
