Senden Sonra | KTH ✓

Final 2/3 | Biz Birbirimizi Bulduk

Söylenecek her şey, konuşulacak her konu, anlatılacak tüm hikayeler bitmişti. Benim için burada, doğduğumdan beri duyduğum en acı hikaye son bulmuştu.

Hayatlarımız devam ediyordu, yaşamaya devam edecektik ama benim için son burasıydı.

Tüm gerçekler gözlerimin önündeydi, abim karşımda ağlıyordu ve bize hissettiği her şeyi görmemizi ister gibi bakıyordu.

Yıllar sonra onu anlayabilmiştim, onu anlamak için anlatmasını beklemiştim. O anlattıktan sonra onu anlıyor olmam hiçbir şey ifade etmiyordu, biliyordum.

"Nasıl bir oyun oynuyorsun sen gene? Min Gyu'dan kurtulacağımızı nereden öğrendin de hemen böyle bir plan kurdun?" 

Dong Bin abim sinirle konuştuğunda, bakışlarımı ona çevirdim. Yapma, demek istiyordum. Daha fazla üstüne gitme, onu daha fazla yıkma.

Hiçbir şey söyleyemiyordum, ona babamın bir katil olduğunu kabul et diyemiyordum.

"Plan falan yok, tüm planlarım yine bir kardeşim yüzünden bozuldu." Anlayamayarak, kaşlarımı çattım. "Min Seo, Hana'ya her şeyi anlatırsa duracağımı düşünmüş olmalı."

"Min Seo, senin kardeşin mi?"

Şaşkınlıkla konuştuğumda, hala bir şeylere şaşırıyor olmama gülmek istemiştim. "Peki ya Min Gyu?" Kısık sesle tekrar sorduğumda soğuk bir şekilde güldü.

"Babanın öldüğünü söyledin?" Dong Bin abim şüpheyle sorduğunda Dong Ju abim ona döndü. "Heyecanlanma, bir açığımı yakalamadın. Gerçek bu, Dong Bin. Kabul et ya da etme."

"Etmeyeceğim."

Dong Ju abim omuz silkerek, konuşmaya devam etti. "Onlar annemin çocukları, yani gerçek kardeşlerim." Beni kendi kardeşiyle mi evlendirmeye çalışmıştı?

O yüzden bana zarar gelmeyeceğinden bu kadar emindi. Min Gyu'ya hükmedebilirdi, gerçekten beni koruyabilirdi.

Chang Min Gyu ve Chang Min Seo, benim abimin gerçek kardeşleriydi.

"Bunların hepsi saçmalık, bunların hepsi birer saçmalık." Dong Bin abim kendi kendine konuşur gibi tekrar ettiğinde, Dong Ju abim güldü. "Sizi ikna etmekle uğraşmayacağım. Beni şaşırtmadın Dong Bin."

"Şaşırtmadım mı?"

"Bana güvenmeyeceğini biliyordum. Bunları söyleyen Hana olsa, şu an çoktan babandan hesap sormaya gitmiştin ama söyleyen benim, neden inanasın ki?"

İki kardeş arasında istenmeyen kişi olduğunu, bizim onu kardeş olarak görmediğimizi düşünüyordu ama o kadar yanılıyordu ki.

Öğrendiğim hiçbir şey, ona kardeşim dememi engellemeyecekti.

"Bunun sana güvenmemekle alakası yok, sen benim abimsin."

"Ben hiçbir zaman sizin abiniz olmadım, bana hiç güvenmediniz." Elini beline götürdü ve kavradığı siyah ağır metali bize doğrulttu. Gözlerinden yaşlar düşüyordu ve hayal kırıklığı dolu gözlerle bize bakıyordu. "Sadece intikam almak istemiştim, siz araya girene kadar her şey yolundaydı."