Not Again (One Shot)

Just Friends
I know that I don't own you,
and perhaps I never will,
so my anger when you're with her,
I have no right to feel.

I know that you don't owe me,
and I shouldn't ask for more;
I shouldn't feel so let down,
all the times when you don't call.

What I feel, I shouldn't show you,
so when you're around I won't;
I know I've no right to feel it-
but it doesn't mean I don't.

-Lang Leav

--------------------

"Good Morning Students! My name is Ms. Therese Santos and I'm going to be your professor for English for this semester. Welcome to North University and I hope your--" Naputol ang introduction ng aming teacher nang pumasok ang Year Level Professor kasama ang isang estudyanteng lalake.

"Excuse me, Miss Therese but there is an additional in your class. He came from another block but his name wasn't on the list and we found out that he belongs here." Oh, so magkakaroon kami ng bagong kaklase. Nice!

Humarap naman sa amin ang Year Adviser at nagsalita, "Good Morning everyone! You have a new classmate. Please give him a warm welcome and be friends." Ngumiti naman ang bago naming kaklase.

"Yes Madame!" Tugon namin at umalis na siya.

"Please introduce yourself." Sabi ng teacher namin sa new classmate namin.

"Hello everyone!Ako nga pala si Dalton Axel Guillermo. 17 years old. I hope we will all be friends." Ngumiti ka at may ilang babaeng tumitili kasi gwapo ka, matangkad, maganda ang pangangatawan. All in all ay magiging crush ka ng buong university.

After ng iyong introduction ay agad kang umupo sa tabi ko kasi ito nalang ang bakanteng upuan.

Ako nga pala si Fiona Harriet Torres. 17 years old. Psychology nga pala ang course namin.

"Hi I'm Dalton and you are?" Nakipagkilala yung nasa tabi ko, "Hello rin. I'm Fiona" sabay shake hands.

Pagkahawak ko sa kanyang kamay ay mayroong sparks akong naramdaman. Malambot at makinis ang kanyang kamay. Buti nalang nabitawan ko agad yung kamay niya kung hindi ay mapapahiya ako.

At ang handshake na iyon ang nagsimula ng lahat. Ito ang nagsimula ng aming malalim na pagkakaibigan. Ito rin ang nagbigay daan para unti-unting makakalimutan rin SIYA. Ito rin ang naging dahilan para maranasan ko ulit IYON at ito ay PAG-IBIG at SAKIT.

Noong first at second year pa kami ay lagi tayong magkasama at laging tabi ang aming upuan tuwing klase. Magkasama lagi kami tuwing break times, group study at kahit gala ng klase. Sweet kami sa isa't-isa pero walang malisya. Natutulog siya sa aking balikat o lap ko minsan. Lagi nga kaming napagkamalan na "in a relationship" ang status natin. Hindi na kasi kami mapaghiwalay at kung nasaan ang isa ay nandoon rin ang isa.

Eh paano naman mangyayari kung hindi ko pa siya nakakalimutan. Unti-unting nawawala siya sa aking isipan at puso dahil na rin kay Dalton pero minsan matibay rin siya at pumapasok pa rin sa isip ko. Kasalanan ko rin naman na nahulog ako sa kanya at hindi ko nakita nga wala siyang plano na saluin ako. Maling akala nga naman.

FLASHBACK

Second year highschool kami noon nang nagkaclassmate kami. Nakaupo lang siya sa harapan ko at paglingon niya ay biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Napakatahimik mong tao at hindi kumikibo at hindi ngumingiti. Kaya ako nalang ang unang nakipagkaibigan dahil na rin na curious ako siya at napakamysterious mo.

Kinalabit kita at,"Hello! I'm Fiona Harriet. What's your name?" Ngumiti ka naman ng tipid at sumagot,"I'm Nicolo Reid Visamore. Nice meeting you."

Simula non ay naging close kami. Siya ang palagi kong kasama tuwing lunch kahit malimit lang siya magsalita. Common favorite rin namin ang larong Club Penguin. Excited ako laging pumasok dahil makikita ko siya.