Mansfield SIS Academy

|Bonus 5|

Γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω το σημείο που είχε κρυφτεί εχθές για να με τρομάξει. Πόσα μπορούν να αλλάξουν σε λιγότερο από 24 ώρες;

Τραβάω το σεντόνι.

Και κάτι σπάει μέσα μου.

Είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία να φαντάζεσαι κάποιον νεκρό και μια εντελώς διαφορετική να τον βλέπεις μπροστά σου.

Είναι χλωμή και η τεράστια ουλή στον λαιμό της με κάνει να τραβήξω ξανά το σεντόνι.

''Έριν...'' ψιθυρίζω και κάτι υγρό νιώθω να κυλάει από το μάγουλο μου.

Ουρλιάζω και αρπάζω μια καρέκλα που βρίσκεται δίπλα μου στέλνοντας την απευθείας στον τοίχο. Κάτι γυάλινα βάζα που βρίσκονταν επάνω στα ράφια έχουν την ίδια μοίρα.

Σταματάω απότομα...

''Ποίος σου το έκανε αυτό;'' Ρωτάω αν και ξέρω πως δεν θα πάρω απάντηση. Ίσως και πότε.

'Έλεγξε το αριστερό της χέρι. Μπορεί να έχουν καλύψει με κάτι τις χαρακιές.' Ακούω την φωνή της Σκάι στο μυαλό μου.

Πλησιάζω αργά και τραβάω το αριστερό της χέρι.

Τυλίγω τα δάχτυλα της μέσα στα δικά μου και τα φέρνω στιγμιαία στα χείλη μου.

Ψηλαφώ με τα ακροδάχτυλα μου το εσωτερικό μέρος του αριστερού της χεριού και ο δείκτης μου σκαλώνει.

Ένα κομμάτι ψεύτικου δέρματος, είναι τοποθετημένο άριστα στο χέρι της που μοιαζει σχεδόν αόρατο. Το τραβάω λίγο και βλέπω από κάτω να ξεκινάνε τα απαίσια γράμματα που χάραξε ο δολοφόνος της.

Η ατμόσφαιρα έχει γίνει τόσο αποπνικτική που δεν αντέχω να μείνω λεπτό παραπάνω εκεί μέσα.

Βγαίνω έξω και αρχίζω να τρέχω πίσω στην ακαδημία. Ο κρύος αέρας μου μαστιγώνει το πρόσωπο και νιώθω κάποιες σταγόνες να πέφτουν από τον ουρανό.

Βλέπω μακριά δυο μαυροντυμένες φιγούρες να κινούνται προς το μέρος μου και κρύβομαι κατευθείαν σε έναν θάμνο.

Τα βήματα πλησιάζουν. Δύο άντρες.

''Φαντάσου τι προβλήματα θα τραβούσε το κοριτσάκι έτσι ώστε να αυτοκτονήσει...'' ακούω τον έναν να λέει.

''Θα είχε τρελαθεί μάλλον. Πάντως πολύ γρήγορα έπρεπε να γίνει η δουλειά για να μας καλέσουν μέσα στο χάραμα.''

Τα χέρια μου σφίγγουν σε γροθιές και χτυπάω ασυναίσθητα το χέρι μου με δύναμη στο χώμα.