Dramione/İmkansız Aşk

Birlikte Yaşamak

Kapıyı çaldı Hermione, annesi gülümseyerek kapıyı açtı.

"Hoşgeldin tatlım."

Yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirdi Hermione.

"Hoşbulduk anne."

Hermione'nun annesi Draco'yu gözleriyle baştan aşağı süzdü.

"Bu delikanlı da kim böyle?"

"Okuldan arkadaşım Draco, Draco Malfoy... annesi ve babası baş başa tatile gittiler, bu sürede de burada kalabilir mi?"

Yalanda bir numaraydı.

Annesi  gülümsedi;

"Tabi kalabilir."

Dedi ve elini tokalaşmak Draco'ya uzattı. Genç kız olacakları önceden anlamıştı ve hızla atıldı;

"Anne Malfoy sanırım biraz hasta. Tokalaşmıyor."

Draco şaşkınlıkla Hermione'ye baktı, anlaması biraz uzun sürmüştü.

"Evet biraz hastayım ama yine de memnun oldum"
dedi sahte bir gülümseme ile.

Biraz şaşırmıştı genç kız, Draco bir muggle'la aşağılamadan saygılı bir şekilde konuşmuştu.

"Aç mısın tatlım?"

"Hayır değilim."

Malfoy'un genç kızın annesi ile konuşurken çok zorlandığı her halinden belliydi

"Tamam o zaman Hermione, sen Draco'yu misafir odasına çıkar."

"Tamam anne."

Draco'yu misafir odasına çıkardı Granger.

"Şurada çarşaflar ve yastık kılıfları var kendin yapabilir misin?"

Malfoy yine parlak gözlerini Granger' a dikti;

"Nasıl anlaşmıştık Granger?"

Gözlerini devirdi genç kız, yatağı hazırlamaya başladı.

Tam yastık kılıfını geçirirken Malfoy'un ona sırıttığını gördü ve yastığı genç adamın suratına fırlattı.

"Hey Granger!"

O anda suratına yastıklardan birinin geldiğini hissetti.

"Peki sen kaşındın Malfoy!"

Ellerine iki yastık aldı ve birini göğsüne birini de yüzüne fırlattı. İki genç kendilerini kısa sürede bir savaşın içinde buldular. En sonunda yerdelerdi.

Granger uzun uzun nefes alırken "pes ediyorum" dedi.

"Draco Malfoy'un yanında şansının olabileceğini mi sandın?."

Dedi ve sırıtmaya devam etti.

"Ben gidiyorum yatağınız açılmıştır, kahvaltınız saat dokuzdadır. Haşmetli lord'um." dedi dalgayla ve sırıtarak odadan çıktı.

Genç adam, Granger odadan çıktığında asasıyla üzerini değiştirdi ve yatağına uzandı. Bugün çok fazlasıyla yorucu bir gündü, sabah evden kovulduğunda çok yalnız, güçsüz hissetmişti, şuan ise içinde bir sıcaklık ve kalbinde küçük de olsa bir umut vardı.

Hermione, Draco'nun karanlık hayatına bir güneş gibi doğmuştu. Uzun zamandır ilk defa bu kadar mutlu hissetmemişti, belki de sebep Granger'dı, belki o genç adamın yaralarına merhem olabiliyordu.

Bir anda saçmaladığını fark etti, "hadi ama saçma sapan şeyler düşünmeyi bırak ve uykuya dal.."