"ျမန္ျမန္သြား ခြဲစိတ္ဖို႕လူနာ တေယာက္ ၂ ေယာက္က်န္ေသးတယ္ operation ခန္းထဲမင္းဦးေဆာင္ၿပီးဝင္ေတာ့"
"Yes Sir"
သူ႔မူအတိုင္း သြား ၃၂ ေခ်ာင္းလံုးေပၚေအာင္ရီျပကာ အေလးျပဳၿပီးထြက္သြားျပန္တယ္
ဒီေကာင္ႀကီးအခုထိကေလးဆန္တုန္းပဲ။
အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြကိုအနားေပးရန္ Chanyeol နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တေယာက္တလွည့္အိပ္ေနက် ကုတင္ငယ္ေလးေပၚေက်ာဆန္႕မိခါရွိေသး
"Dr. ႀကီး"
အခန္းျပင္က အသံေၾကာင့္ စိတ္ကေထာင္းကနဲ
"မင္းမသြားေသးဘူးလား Chanyeol"
ငုတ္တုပ္ျပန္ထထိုင္မိရင္းကေအာ္ေမးေတာ့ မ်က္ႏွာႀကီးကိုမနဲငယ္ျပကာ ေလသံတိုးတိုးေျပာတယ္
"ဒီ case ကေလ ငါဦးမေဆာင္ႏိုင္ဘူးကြ ငါမင္းရဲ႕ Assit ပဲလုပ္ေပးမယ္ေလေနာ္"
အဲလိုေတြ Park Chanyeol တို႕ႏွိပ္စက္ခ်က္ေတြနဲ႕ပဲ ခြဲခန္းသို႕ေနာက္တေခါက္ေျပးရျပန္တယ္
"Coffee ေဖ်ာ္ေပးမယ္ေနာ္ ဗိုက္လဲဆာတယ္မွတ္လား ဒီမွာအားလံုးအဆင္သင့္ပဲ Sambae"
"မင္းဒီတခါေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားသြားၿပီေနာ္ ခြင့္မတိုင္ဘဲပ်က္တာဒါေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစ ၿပီးေတာ့ အၿမဲငါ့ assit ပဲလုပ္ေနလို႕မရဘူးေလ မင္းဘာသာဦးေဆာင္ႏိုင္သင့္ၿပီ အေတြ႕အႀကံဳလဲရွိေနၿပီ ေနရာတကာ ေပါ့ေပါ့ရြတ္ရြတ္လုပ္မေနနဲ႕ေတာ့"
လူပင္ပန္းတာရယ္ စိတ္မၾကည္ေတာ့တာရယ္ေပါင္းၿပီး သူေဖ်ာ္ေပးတဲ့ေကာ္ဖီခြက္ကိုယူရင္း အားမနာစြာေငါက္မိျပန္တယ္
"ဒါေနာက္ဆံုးပါေနာ္ တကယ္ေျပာတာပါ"
ခ်က္ခ်င္းပဲငိုခ်ေတာ့မလို မ်က္လံုးဝိုင္းႀကီးေတြနဲ႕ သနားေအာင္လုပ္ျပေနျပန္ေတာ့
"မင္းနဲ႕ေတာ့ကြာ"
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းကို ဆက္မဆူရက္စြာ လႊတ္ေပးလိုက္ရျပန္တယ္
"Jong Innie ငါဒီေန႔လဲမင္းသူငယ္ခ်င္းဆူတာခံရျပန္ၿပီ"
အိမ္ျပန္ဖို႔ပစၥည္းေတြသိမ္းေနတဲ့ကြ်န္ေတာ္ၾကားေအာင္ သူ Kai ဆီလွမ္းတိုင္ေနျပန္ၿပီ Park Chanyeol တကယ္ကေလးစိတ္မေပ်ာက္ေသးတာ
