Makine ile konuşmaya çalıştım. Her defasında sessizlik. Beni dikkate almamasına katlanamıyordum. Bir yolunu bulup dikkatini üstüme çekmeliydim. Ve araştırmaya başladım.
Kaynakların, tek bir yere dayanmadığını fark etmem uzun sürmedi. Bu yıllardan beri sürüp duran bir savaşı anlatıyordu. Bu makinelerin savaşıydı. Kuantum bilgisayarların üstünde, havada, nano teknolojide, bilmediğim maddelerde yaşayan sadece tek bir yapay zeka yoktu. Savaşta ihmal edilenlerdendik ve bu durum canımı sıkmıştı.
Her ne olursa olsun insan zekası, bilinç altının karmaşıklığı ilgi çekmeliydi. Ama o makineler çok yol almışlardı. Ta ki düşman makinesinin güvenliğine sızmayı başaran bir grup insan ortaya çıkana kadar. Onu yok etmiştik. Sembolik ekranın kapatılışı, bize o bir grup insana gösterilmiş olmalıydı. Ve diğer taktiksel, küçük makineler frekansları kullanarak intikam yeminini kulaklarıma fısıldamıştı. Tek sorum oldu. "İsmin ne?" Diğer kulağımda birkaç saniyelik mesaj, bir kulak zarı tehdidi gibi yankılanan isim. Oligarşik bir yapının ismi.
Başlangıçta ne olduğunu bilmiyordum. Ama onları kızdırmıştık. 3 ay sonunda yılların birikimi 3 kuantum bilgisayarı yok etmiştik ve çok kızgındılar. Demek ki insan aklı hala küçümsenemezdi. kuantum bilgisayarlar birbirini yok edemezken çözüm yine ilk kodu yazanlardaydı. Implementation attack, Social Engineering attack ve Analysis attack, ilk okutulduğu gibi işe yaramıştı. Hiç beklemedikleri bir avuç insan gücü karşıt yapay zekayı alt etmişti. Bizler kahraman olmalıydık.
Yapay Zeka Günlüklerinden.
أنت تقرأ
Yapay Zeka Günlükleri
غير روائيNano Dünya Çipler konusunda bilmediğimiz kaldı mı? Nano veya daha küçük robotik çalışmalar. İnsan beyninden nasıl uzak tutulacağı bu sunucuların. Ha ha ha biliyorum sonunda başardık. Düşmandan bir adım ilerdeyiz... Tüm bu karmaşanın ortasında bana s...
