Ablası ise durumu az çok çözmeye başlamış
Her gece abisine yalvarır olmuştu.
Kapı pervazından dinlediklerini yorumlamaya çalışıyordu küçük kız.
Sorun ne olabilirdi ki?
Daha büyük ev.
Daha iyi yemekler.
Daha iyi okullar.
Abisini daha az görse de
Hayatları daha yaşanılabilirdi.
Orta okula geçtiğinde Paris'in en iyi okuluna gidiyordu.
İki tane abisinin arkadaşıyla.
Sürekli ona eşlik ediyorlardı.
Silahlı olduklarını görmüştü.
Zamanla parçaları birleştirdikçe
Abisinin büyük işler peşinde olduğunu anlamıştı.
Abisinin günden güne artan korumacı yaklaşımları,
Eve bazen yaralı gelmesiyle
işlerinin her zaman rayında gitmediğini,
Tehlikeli ve can acıtıcı olduğunu anlamıştı.
Evlerine yapılan bir saldırı sonucu
Annesi saydığı ablasını kaybetmesi;
Küçük kızın hayat çizgisini değiştirecekti.
Yağmurlu bir Paris öğleden sonrası
Yağ gibi kayan otomobilde bunları düşünürken
Öndeki adam
-Ki yakışıklılık sınırlarını oldukça zorluyordu-
''Cateline?''
Hiç bir açıklama yapmadan arabasına bindiren adam konuşuyordu.
Dudaklarını alaycı bir biçimde ısırıp başını tekrar cama çevirip konuştu
İsmini biliyordu genç adam.
''Oyun oynamayı sevmem bayım''
Bu sefer adam hafifçe gülümsedi.
Bir yandan da aynalardan sürekli arkasını kontrol ediyordu.
''Rica etsem
Arkadaki siyah arabaya ateş açabilir misin?''dedi hafif sert bir Fransız aksanıyla.
Kadın duydukları karşısında bembeyaz dişlerini çıkararak gülümsedi.
''Bir an sıkıcı olduğunu düşünmeye başlamıştım ''dedi.
Küçük çantasının içinde bir silahı birleştirerek
DU LIEST GERADE
512
Action''Adın ne?'' ''Ceylan yazıyor dosyada'' ''Onu demiyorum kızım gerçek adın ne?'' ''Gerçek adım yok benim kodum var 512'' ''Hey Allahım, robot musun kızım sen ne kodu ne numarası, iyi Ceylan fazla bile sana '' Söylene söylene arabadan çıktı. Sabırlı o...
Gizemli Kadın.
Beginne am Anfang
