ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ

Μια οικογένεια είχε περάσει όλα τα εμπόδια,όλες τις δυσκολίες και η μοίρα την ένωνε.Η ζωή με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τους είχε δείξει το δρόμο για να βρεθούν,εκείνον που οδήγησε τον Κλάιν στη κόρη του και εκείνη στη μητέρα της.Μια απόδειξη πως στο τέλος αν κάτι αξίζει σου δίνεται.Σε εκείνο το πάτωμα έμεινε με το πατέρα της αγκαλιά,μια αγκαλιά που της είχε λείψει,μια αλλιώτικη αγκαλιά.Η μητέρα της ευχαρίστησε το θεό και έπειτα σκέφτηκε πως έπρεπε να πιάσουν την ιστορία τους απο την αρχή.Ο Κλάιν εξήγησε στη Νέλη πως την είχε βρει καιρό πριν συναντηθούν.Στεκόταν σε μια γωνιά και τη κοιτούσε απο μακρυά,κάθε μέρα.Σε μια προσπάθεια να βρει την Έρικα τελικά είχε ανακαλύψει τη κόρη του.Ήξερε κάθε βήμα της,κάθε προσπάθεια και κάθε εξέλιξη στη ζωή της και έτσι εκμεταλλεύτηκε εκείνη την εκδήλωση για να τη φέρει κοντά του.Χρησιμοποίησε το βιβλίο του και το χορό της για να κερδίσει τη καρδιά της.Και όσες φορές ήταν έτοιμος να της μιλήσει, ο φόβος πως θα τον μισούσε τον σταμάταγε.Βλέποντας την Έρικα όμως, η αγάπη ήχησε και κανείς δε μπορούσε πια να κρυφτεί.Και η Νέλη σκέφτηκε τις στιγμές τους και κατάλαβε γιατί ένιωθε τόσα για εκείνον,γιατί της ήταν απαραίτητος και τον αγκάλιασε ακόμα μια φορά και έπειτα σηκώθηκε όρθια λέγοντας ''θα πάω μια βόλτα''. Εκείνοι ήξεραν πως τους άφηνε μόνους.Τόσα χρόνια χώρια και ξαφνικά οι δυό τους σε ένα δωμάτιο.Ποιός να περιγράψει τα όσα ένιωθαν,ποιός να πει για εκείνα που στο μυαλό είχαν?Η ένωσή τους ήταν ένα μοναδικό δώρο για τους γονείς της Νέλης και θα τους άφηνε να το χαρούν.Πριν βγει απο τη πόρτα τους έριξε μια τελευταία ματια και θυμήθηκε.Θυμήθηκε τον Έρικ,έσκυψε το κεφάλι και έφυγε.Η αληθινή αγάπη όσα χρόνια και αν περάσουν ξεχνάει τα λάθη μα όχι τη δύναμη των συναισθημάτων.Συγχωρεί μα δεν αγαπά λιγότερο.Όσα χρόνια και να περάσουν η αληθινή αγάπη ζει!

Εκείνο το βράδυ έμειναν όλοι μαζί και το ίδιο έγινε όλα τα επόμενα βράδυα.Και ο Κλάιν μετακόμισε μέσα σε μια βδομάδα στο σπίτι που ήταν η κόρη του και η γυναίκα που λάτρευε.Οι μέρες περνούσαν όμως και κανείς δε μπορούσε να χαρεί όπως έπρεπε αφού η Νέλη χειροτέρευε.Δε ξαναπήγε για δουλειά και τις περισσότερες ώρες τις περνούσε σπίτι.Ο Κλάιν όμως αποφάσισε να δει τον Έρικ χωρίς να το πει σε κανέναν.Με πρόφαση λοιπόν το νέο βιβλίο βρέθηκε στο γραφείο του.Μόλις τον αντίκρυσε κατάλαβε,αμέσως κατάλαβε πως αυτοί οι δυό έσβηναν χώρια,έσβηναν αργά,έχαναν κάθε όρεξη για τη ζωή.Μίλησαν για λίγο επαγγελματικά και ύστερα εκείνος ρώτησε ''Γιατί?Αφού δεν αντέχεις,γιατί?''Ο Έρικ έσφιξε τις γροθιές του και κατάπιε με δυσκολία ''Σας σέβομαι αλλά μη με ρωτήσετε ποτέ ξανά''απάντησε και σηκώθηκε απο τη θέση του.Του δήλωσε πως θα πήγαινε στο οικονομικό τμήμα για να του δώσουν τις πωλήσεις και θα επέστρεφε,έτσι ο Κλάιν έμεινε μόνος.Αναστέναξε απογοητευμένος που δε μπόρεσε να μάθει κάτι αλλά το ύφος του Έρικ δε του άφηνε περιθώρια για πίεση.

Περπάτησε λίγο στο χώρο με τα χέρια δεμένα στη πλάτη και ύστερα στάθηκε στο παράθυρο.Στο έπιπλο που βρισκόταν απο κάτω είχε ένα σωρό βιβλία και έτσι άρχισε να τα χαζεύει για να περάσει η ώρα.Τα ξεφύλλιζε,τα σήκωνε,τα έπιανε και... Και τότε βρέθηκε μπροστά στην απάντηση εκείνου του –γιατί-.Η γωνιά απο μια φωτογραφία εξείχε και ο Κλάιν την κράτησε με τα δυο δάχτυλα τραβώντας την έξω.Αυτό που ένιωσε ήταν αφόρητο,αδιανόητο,άρρωστο.Αλλά για αυτόν απίστευτο,για εκείνον το πατέρα η φωτογραφία δεν ήταν τίποτε άλλο απο ένα καλοστημένο ψέμα και έτσι την έβαλε στη τσέπη του.Ο Κλάιν θα μάθαινε τα πάντα για αυτή τη φωτογραφία,θα έψαχνε ακόμα και εκείνον που τη τράβηξε ή την έφτιαξε.Θα μάθαινε τα πάντα χωρίς να πει λέξη!Γιατί εκείνος ο πατέρας ακόμα και χρόνια μακρυά πίστευε στη κόρη του,πίστευε στο παιδί του και αυτή η πίστη θα τον οδηγούσε στην αλήθεια!