ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΦΥΓΕ

Δε κουνιόταν,έστεκε απέναντί του με την ελπίδα οτι δεν είχε ακούσει καλά.Ακόμα δεν είχαν ξεκινήσει και όλα ήταν δυνατά,έντονα,δύσκολα.Το ήξερε απο τη πρώτη στιγμή που η καρδιά της χτύπησε περίεργα για εκείνον,το ήξερε πως έτσι θα ήταν.Απλά δε πρόλαβε,δε πρόλαβε να προετοιμαστεί και ενώ ο Έρικ είχε αγγελικό πρόσωπο, μέσα του μπορούσε να γίνει ο διάολος για χάρη της.Η Νέλη όμως έπρεπε να το καταλάβει μόνη της, διαφορετικά ένας τέτοιος έρωτας ούτε θα μπορούσε να έχει παρόν μα ούτε και μέλλον.Η Άννα προσπάθησε να επέμβει μα εκείνος άπλωσε το χέρι του εναντίον της.Ανέκφραστος και παγερά αποφασισμένος την έδιωξε και δεν ήθελε κανείς να ανακατευτεί.

Η Νέλη έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω και άθελά της άφησε τα δάκρυα να κυλήσουν στο πρόσωπό.Κοίταξε τους άλλους δύο και έφυγε σιωπηλά.Όταν η πόρτα έκλεισε πίσω της, ο Έρικ απο τη πίεση που ασκούσε το χέρι του σε εκείνο το έπιπλο,ένα κομμάτι ξύλου ξεκόλλησε.Εκείνη κατέβηκε τις σκάλες με δυσκολία και όταν έφτασε έξω, αυθόρμητα έβγαλε το κινητό της καλώντας τον κύριο Κλάιν.Αυτός απάντησε αμέσως και μόλις την άκουσε να τον ζητάει έτρεξε εκεί που του υπέδειξε.Όταν το αμάξι σταμάτησε μπροστά της, έκλαψε δυνατά και εκείνος πήγε να την αγκαλιάσει ''Σώπα κοριτσάκι μου,σώπα''της έλεγε τρυφερά και την έβαλε στο αμάξι.Ο Έρικ παρακολουθούσε όλη τη σκηνή απο εκείνο το παράθυρο.''Ακόμα δεν αρχίσατε και την έκανες να κλαίει''σχολίασε η αδερφή του ''κλαίει όποιος έχει αισθήματα και η Νέλη πρέπει να ψάξει για τα δικά της'' απάντησε κοφτά.Μέσα του ούτε ο ίδιος άντεχε εκείνο το <φύγε> αλλά ήξερε πως ήταν το σωστό.Γνώριζε τον εαυτό του πολύ καλά και όσα της είχε πει ήταν η καθαρή αλήθεια.Ή έπρεπε να τον δεχτεί έτσι ή δε θα έβρισκαν ποτέ κοινό δρόμο.

Ο Κλάιν πήγε με τη Νέλη σε ένα κοντινό μπαράκι και αφού κάθησαν εκείνη του εξήγησε τι ακριβώς έγινε.''Δε καταλαβαίνω.Με έδιωξε,απλά με έδιωξε''του είπε στο τέλος.Εκείνος κοίταξε μέσα στο ποτήρι του το ουίσκι να δακρύζει στα τοιχώματα όσο το κούναγε ''Δε σε έδιωξε κόρη μου,δε σε έδιωξε''απάντησε κοιτώντας ακόμα εκείνο το υγρό να στροβιλίζεται ''χρόνο σου δίνει''.Η Νέλη και πάλι δε μπορούσε να δεχτεί κάτι τέτοιο σαν εξήγηση ''Πως τα ξέρετε όλα αυτά?''τον ρώτησε και το πρόσωπό της ήταν ακόμα κλαμένο.Ο Κλάιν χαμογέλασε ''κάποτε ερωτεύτηκα και εγώ τόσο δυνατά,γρήγορα,βιαστικά''εξήγησε με μια όψη που έδειχνε πως οι αναμνήσεις τον είχαν κυριεύσει ''και...και τι απέγινε?''αναρωτήθηκε η Νέλη.Το βλέμμα σκοτείνιασε ''δεν ήμουν τόσο θαρραλαίος σα τον Έρικ και έτσι έμεινα μόνος,έχασα τον έρωτά μου''της απάντησε πικραμένος.Εκείνη τον ακούμπησε στη πλάτη αφού πραγματικά λυπόταν,τον χάιδεψε τρυφερά και για εκείνο το άγγιγμα ο Κλάιν ένιωσε ευγνώμων.

Τη κοίταξε στα μάτια ''τον θες?''τη ρώτησε και αυτή έγνεψε θετικά ''Τότε άκουσέ με καλά παιδί μου.Ψάξε μέσα σου το γιατί,αυτό θέλει και εκείνος.Το δικό του γιατί το έχει βρει,εσένα περιμένει.Και αν όντως έτρεχε όπως λες, τώρα σταμάτησε για να τον φτάσεις.Σκέψου μόνο πως όταν ανησυχούμε,όταν έχουμε ανάγκη να μιλήσουμε για ότι μας βαραίνει, στρεφόμαστε στο πιο κοντινό μας άνθρωπο.Όπως έκανε εκείνος,όπως έκανες και εσύ με εμένα.Χαίρομαι που είμαι εγώ αυτός.Δεν έχει σημασία πόσο πολύ ή πόσο λίγο είμαστε με κάποιον για να μας κάνει να θέλουμε να τον προστατέψουμε.Ο πραγματικός άντρας παιδί μου πρέπει να προστατεύει μια γυναίκα ακόμα και αν κοιμήθηκε μαζί της μόνο για ένα βράδυ.Μη τον κατηγορείς,μη του ζητάς να απαρνηθεί ούτε όσα νιώθει, ούτε τη φύση του.''της μιλούσε κουβαλώντας τη πείρα των πενηντα πέντε χρόνων του και εκείνη τον άκουγε με δέος και θαυμασμό.Θα τα σκεφτόταν,όλα όσα της είπε, θα τα σκεφτόταν.