Ölen kişiler için fotoğraf falan koyacağım artık bi nevi anma gibi neyse iyi okumalar <3
___________________________________________________ Bir şey var aramızda Senin bakışından belli Benim yanan yüzümden. Dalıveriyoruz arada bir İkimiz de aynı şeyi düşünüyoruz belki, Gülüşerek başlıyoruz söze. Bir şey var aramızda. Onu buldukça kaybediyoruz isteyerek. Fakat ne kadar saklasak nafile Bir şey var aramızda, Senin gözlerinde ışıldıyor. Benim dilimin ucunda. ___________________________________________________
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Yazarın ağzından;
Salih yerde yatan kişilere bakıp bağırıp çağırıyordu. Gizem ise onun kolundan tutup sakinleştirmeye çalıştı. Ama nafile. Salih Selimin yanına eğildi ve üzerine kendini bıraktı.
"Hayır kardeş.. hayır.."
Gizem Salihi öyle bırakıp pusup kalmış akşına baktı yanına gitti yüzünü okşadı. "Korkma akkızım nolur korkma"
Akşın Gizeme sarıldı sıkıca. "Abla amcam.."
"Yaşıyacak güzelim bişey olmiycak.."
Karaca yerden toplanıp Selimin yanına kendini bıraktı yüzünü avuçlarının arasına aldı. "Baba.. nolur aç gözlerini"
Salih başını kaldırıp karacaya kanlı gözlerle baktı. Karaca da Salihe baktı. "Bunun hesabını sor amca, BUNUN HESABINI BU ŞEREFSİZLERE SOR!"
Salih Karacayı da alıp ayağa kalktı. "Sen merak etme Karagülüm, amcan köklerini kurutcak onların" Karacayı sakinleştirmeye çalıştı.
Sultan hanım da yerde hareketsiz bir şekilde yatıyordu. İdris de sessiz sessiz ağlıyordu.
Yamaç şaşkın bi şekilde koşarken sendeledi ve gelip ambulans çalışanlarına yardım etti.
Selimi sedyeye alıp araça götürdüler. Diğer araç çalışanları da gelip Sultanı sedyeye aldı.
"Nabzı çok düşük hızlı olun" diye bağırdı İdris.
Salih Yamaca yaklaştı ve yerde yatan yarı uyanık Kemale baktılar.
Karaca eğildi yanına ve yakasına yapıştı. "Bi öl seni nasıl gebertiyorum kemal!"
Kemal zar zor gülmüştü. Ambulans çalışanları gelince Karacayı zar zor kenara çekti. Kemali de sedyeye koyup götürdüler. Evde bi sessizlik bürünmüştü ve sonra herkes arabalara bindi ve ambulansların arkasından gitmeye başladılar.
Gizem Salih Karaca ve Yamaç aynı arabada gidiyorlardı. Arabada çıt çıkmıyordu sadece Salihin içli içli ağlamalarının sesi duyuluyordu. Gizemin aklından Cumaliye haber vermek geçiyordu. Çünkü onun da annesi ve kardeşi sonuçta.
