SİLVER

2.BÖLÜM:Anlaşmalı Sevda

Alkan,hemen Işılın çalıştığı daha doğrusu Işılı ilk gördüğü yere gitti.Alkan ilk olarak Işılı bulamadı.Onun yerine Işılın asistanı,Ahuyu bulmuştu ve ona Işılın nerede olduğnu sordu.Ahu "Bir işim var dedi ve çıktı.Nerede bilmiyorum."dediğinde Alkan,Işılı hemen bulması gerektiğni düşünüyordu.Bu yüzden hemen eve dönüp,Toprağın yardımıyla Işılı bulmayı düşünüyordu.Alkan arabaya binince son sürat eve gitti.Tam kapıyı açıcakken,kapı açıldı ve Alkan karşısındaki kişinin ilk bakışta Işıl olduğunu anladı.Alkan hemen Işılın kolundan tuttu ve hızla kapıyı kapatıp Alkanın odasına gittiler.Odada beklenmedik bir süpriz vardı.Fakat bu süpriz Alkanın pek hoşuna gitmiş gibi değildi.Bu süpriz ise Pembenin ta kendisiydi.Pembe,Alkanın simsiyah yatağının üzerinde oturuyordu ve üstünde dekorteli bir üst,altında ise kısacık bir şort vardı.Alkan ne yapacağını bilemedi ve Işıl tam arkasını dönüp gidicekken,Alkan onun kolunu sıkı sıkıya tuttu.Hatta kolunu biran bırakıp hızla Işılın elini tuttu.Işıl ne yapıyorsun? der gibi baktı.Alkan ona bir şey demeden," Pembe odama birdaha benden habersiz ve izinsiz girmemen gerektiğni biliyorsun!"dediğinde Pembenin gözleri fal taşı gibi açıldı,ardından Alkana yanıt verme ihtiyacı hissetti. "Sevgilim,bu kim!"dedi ama Alkan kendinden emin ve kararlı bir şekilde, "Seni ilgilendirmez Pembe.He diyelim çok merak ettin o zaman söyleyeyim,sevgilim."dediğinde Pembenin dünyası altüst olmuş gibiydi.Pembe daha fazla birşey söyleme cesaretinde bulunamadı ve hemen odadan çıktı.Çıkınca Işıl dayanamadı ve "Sen ruh hastası filan mısın? Kız sevgilinse beni neden sevgilim diye tanıştırıyorsun?"dedi Işıl."Bak Işık,o benim sevgilim değil olamaz bile. Ayrıca ruh hastası olan ben değil Pembe.Evet hastayım ama sadece birine ve bunu Pembe değiştiremez.Sadece kendi kafasında kuruyor işte."dediğinde Işıl yanıyormuş ve bunu diyince başından aşağı soğuk su dökülmüş gibi hissetti. Işılın dikkatini bir şey çekmişti oda Işıla,Işık demesiydi.Işıl neden Işık dediğini sorcaktı fakat ismini yeni öğrenmişti ve yanlış öğrenmiş olabilir diye düşündü.Bu yüzden "Işıl yanlız.Işık değil."dediğinde Alkan yine o ukalaca gülümsemesi yüzünde belirdi."Şimdilik öyle olsun Işıkcığım."dedi ve çok komik birşey söylemiş gibi kahkağa attı.Işıl da komik olmadığını biliyordu bu yüzdende Alkanın taklidini yapar gibi saçma bir kahkağa attı.
  Alkan yatağın kenarına oturdu ve çaprazında duran Işıla baktı."Neden gelmiştin Işıkcığım."dedi.Işıl neden gelsiğni söylemeyi tamamen unutmuştu fakat Alkanın soeusuyla tekrar hatırladı ve "şey,bir dava için çalışacaktık ya onun için geldim,senide evinde bulamayınca,"dedi ama Alkan,Işılın cümlesini bitirmesini beklemeden "bende seninle konuşacaktım bu konuyu Işıkcığım"dediğinde Işıl bir adım daha Alkana yaklaştı ve hemen Alkan ayaklandı.Tam Alkan bir kaç adım atıcakken bir ses geldi ve gelen ses Barkının ayak sesleriydi.Barkın odanın kapısının tam önünde durdu ve " Alkan,müsait misin önemli birşey söyliyeceğim." dediği sırada kapıyı tıkladı.Alkan bişey demeden Işıldan uzaklaştı ve Barının gelmesine müsade etti.Alkan meraklı gözlerle"Noldu Barkın,ne söylicen önemli."dedi.Barın"Birileri geldi,seninle görüşmek istiyorlarmış.Ben şimdilik onları kapının önünde bekletiyorum ama adamlar takım elbiseyle gelmişler önemli olabilir."dedi ve Alkan,Barkının odadan çıkması için işaret etti.Barkın"aa pardon böldüm sanırım,neyseeeğğ ben çıkıyım bari işim var." dedi manalı bir şekilde.Alkan,o odadan çıktıktan sonra Işılın tam önünde durdu ve Işılın yüzünü elleri ile tuttu.Alkanın kocaman elleri sayesinde Işılın yüzü kalbolmuştu nerdeyse."Işık ben şimdi gidicem fakat beni burda bekle tamam mı?"dediğinde Işılın kalbi hızla atmaya başladı.Kafasını olumlu şekilde sallamalımıydı bilmiyordu çünkü şuan bir mafyanın evinde hatta yatak odasındaydı.Bunlara rağmen tamam demeyi başardı ve Alkan aşağı indi.