ငါကဗီလိန်ရဲ့ပါပါး

ကျိယွီရှောင် လက်မောင်းပေါ်၌ ခေါင်းအုံးလိုက်၏။ "ဘယ်လို မဟုတ်တာလဲ?"

"မင်းပြောတော့ ငါ့ဆန္ဒကို တကယ်ဖြစ်လာအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်ဆို"

"ဒါဆို မင်းရဲ့ဆန္ဒက ဘာလဲ..."

"ဘာဖြစ်ရဦးမှာလဲ..." လင်းလော့ချင်း ထိုသူအား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

"ဒီညက ငါတို့ရဲ့မဂႅလာဦးညမလို့ မင်းရဲ့လူသားအရေခွံကို ခွာချပြီး သားရဲကြီးတစ်ကောင် ဖြစ်လာရမှာလေ!"

"ဆိုတော့ မင်းကို တစ်နာရီလောက် နှိပ်ခိုင်းတာကို သားရဲကြီးလို့မထင်ဘူးပေါ့... ဒါဆိုလည်း တစ်ညလုံးဆက်နှိပ်လိုက်လေ"

လင်းလော့ချင်း, “...”

လင်းလော့ချင်း ထိုသူအား နှိပ်ပေး၍ စိတ်တိုစွာအော်လိုက်၏ "ဒါက ငါပြောတဲ့ဟာလား..."

ကျိယွီရှောင် ရယ်လိုက်၏။

"ငါ့ကိုယုံပါ။ မင်းတစ်ညလုံး နှိပ်မယ်ဆိုရင် ဒါက မင်းအတွက် မမေ့နိုင်စရာ မဂႅလာဦးညလေး ဖြစ်လာမှာပါ။ မင်းရဲ့နတ်ဘုရားက လူသားမဟုတ်ဘဲ သားရိုင်းကောင်ကြီးလို့ ကျိန်းသေခံစားရလိမ့်မယ်..."

လင်းလော့ချင်း, “……”

လင်းလော့ချင်းနှုတ်ခမ်းစူ၍ ကျိယွီရှောင်၏ပုခုံးအား တိတ်ဆိတ်စွာနှိပ်ပေးလိုက်၏။

ကျိယွီရှောင်လည်း လင်းလော့ချင်း၏ပါးကို ဆွဲလိုက်ပြီး လက်မောင်းပေါ်၌ ထပ်မံလှဲချလိုက်၏။

လင်းလော့ချင်း ထိုသူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို နှိပ်ပေးပြီး၍ အောက်ပိုင်းသို့ အစဥ်အတိုင်း ရောက်လာ၏။

ခြေထောက်များကို စတင်နှိပ်သည်နှင့် သူသည် ကျိယွီရှောင်အား မသိစိတ်အရ လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

ကျိယွီရှောင်သည် မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားပြီး အေးအေးဆေးဆေးနှင့် သက်သောင့်သက်သာရှိနေပုံပေါ်၏။

လင်းလော့ချင်းသည် ခဏတာမျှ နှိပ်နယ်ပြီးနောက် တွန့်ဆုတ်နေကာ ကျိယွီရှောင်အား ညင်သာစွာမေးလိုက်၏