Mahi Mehlika

Bölüm 5

Çoktan güneş doğmuş ben çoktan kalkmıştım dışarda kimse yoktu, rüzgar hafif hafif esiyordu Urfa'nın sokaklarında dolaşıyordum bugün oldukça zor bir gün olacakdı zaten biraz nefes almak istemiştim.
Biraz dinlenmek için bir banka oturdum etrafı izlerken yaklaşık 4-5 aylık olduğu belli olan hamile bir kadın geldi yanıma

"Oturabilir miyim?"

"Tabi"

"Hamile misin?"

"Evet"

"Kaç aylık"

"4,5"

"Allah bağışlasın"

"Teşekkürler. Adın ne?"

"Hançer, Hançer Şervan"

"Çok güzel adın"

"Teşekkür ederim,senin?"

"Dilan,"

"Seni bir süre izledim de bir derdin var gibi"

"Doğru"

"Anlatmak ister misin"

"Sen hiç düşman ailenin çocuğu ile evlenmek zorunda kaldın mı?"

"Kaldım"

Kız bunu dediğinde şoka girmiştim çünkü beklediğim birşey değildi.

"Berdel ile evlendim ben abim kız kaçırdığı için. böyle olacağını asla tahmin etmezdim başlarda herşey farklıydı kendi kendime iyiki evlenmişim diyorum bak şimdi karnımda sevdiğim adamla bir hatta iki parçamızı taşıyorum.
Belli mi olur sende belki böyle mutlu olursun iyi düşün,umudunu sakın kaybetme Güzel kız"

"Teşekkür ederim dileklerin için umarım hep mutlu olursun"

"Sende. Şimdi gitmem lazım tanıştığım için memnun oldum"

Kadın ayağı kalkınca bende kalktım ve satılmasına karşılık vermiştim,benden ayrılınca arkasını dönüp gitmişti.

Saate baktığımda daha erken olduğu için tepeye gitmeye karar verdim yerimden kalkıp yürümeye başladım 20 dakika sonra tepeye gelmiştim uçuruma doğru gidip yine oturdum sarkıttım ayaklarımı aşağı doğru öylece manzarayı izledim bir süre sonra ayağa kalktım kollarımı açtım

"Hançer Şervanım ben Urfa şahidim olsun ki o konakda bir gün bile kimsenin gözü önünde ağlamayacağım sevindirmeyecegim onları gözyaşlarımla!
Asla sevmeyeceğim o adamı! Bende Hançer Şervansam o adama asla boyun eğmeyeceğim!" Diye haykırdım tepelere Urfa şahidim oldu ettiğim yemine

***

eve doğru yürümeye başladım kafamı gökyüzüne çevirip derin derin nefesler almaya çalıştım hükmün verildiği gün gibi içimde bir sıkıntı vardı nedenini bilmiyordum tek dileğim kötü bir şey olmamasıydı ama kalbim sıkışıyordu nefes alamıyordum cebimden astım ilacımı çıkarıp kullanıncaz biraz daha rahatlamışdım

Konağın önüne gelince korumalars baş selamı verip içeri girdim ortalık 56 idi herkes bir şey için koşuşturuyordu.
içeri girdiğimde annem beni görünce hemen yanıma gelmişti.

"Kız sen nerelerdesin kaç saattir saat kaç oldu hele senin haberin var mı?"

"Var anam var abartma istersen en fazla 3-4 saat sürecek"