Babasının kızı / FİNAL/

33- " Yürüyen belasın güzelim"

" Evet. Ilgaz'da benim gibi şirket yönetiyor. Bugün de yurt dışında önemli bir toplantısı olduğu için benimle gelemedi zaten."

" Küçükken birbirinize çok destek olmuşsunuzdur." Bunu diyen de babamın yengelerinden biriydi.

" Aslında kız kardeşimle üç yıl önce tanıştım. Ondan önesinde birbirimizin varlığından haberimiz yoktu."

Şaşkınlıkla bakakalmıştı kadın.

" Nasıl yani?"

" Biraz karmaşık bir durum. Ben onu doğum esnasında öldü sanarken o da yerleştirildiği yetimhanede ailesinin onu terk ettiğini düşünüyormuş."

Babam daha fazla bu konu hakkında konuşmak istemiyorum der gibi konuyu kapatmıştı.

Yemek yine sessiz bir şekilde devam etmişti. Büyük dede boğazını temizleyip konuştu.

" Bugün Azad'la Melike kızımın düğünü var. Avluda yapılacak düğün."

Azad babamın kuzeniydi.

Babam Azad abiye bakıp gülümsedi.

" Hayırlı olsun." Azad abide babama gülümseyip " Sağol." Dedi.

Ardından büyük dede konuşmaya devam etti.

" Sen de katıl düğüne. Hem aşiretle de tanışırsın."

Babam kararsız bir şekilde baktıktan sonra kafasını salladı.

Babamın burada kalması ve onların isteklerini kabul etmesinin tek nedeni annesi, yani babannemin hatrı içindi. Yoksa babam bu olayı halleder halletmez geri İstanbul'a dönerdi.

Kahvaltıdan sonra kadınlar telaş içinde düğün için son hazırlıkları yapmaya başlamıştı. Büyük erkekler de evden ayrılmıştı. Babam da büyük dedenin ısrarı ile onlara katılmıştı. Gitmeden önce bana uslu durmamı tembihlemişti.

Evde dünkü gıcık Deniz ve abisi Gediz kalmıştı erkek olarak. Deniz avludaki çardakta oturmuş telefonuyla vakit geçiriyordu. Şaşırdık mı? Hayır.

Gediz de az önce arkadaşları ile buluşmak için evden ayrılmıştı.

Evdeki curcunadan dolayı kimsenin umrunda da değildim. Gizlice mutfaktan yemek aşırmasam açlıktan ölecektim!

Sıkılmaktan bile sıkılmıştım artık!

Balkonda otururken gözüm saatler sonra çardaktan ayaklanan Deniz'e kaydı.

Hava kararamaya başlamıştı ve avluda düğün için neredeyse herşey hazırdı.

Babamlar ve davetliler eksikti sadece.

İyi insan da lafın üstüne gelir!

Babam ve diğerleri geldiğinde Deniz geri yerine oturdu.

Balkondan çıktım ve merdivenlerden ikişer ikişer inip avluya gittim. Koşarak babamın kucağına atladığımda o da kollarını belime dolayıp beni kucağına almıştı.

" Ne yaptın güzelim ben yokken?"

Dedi babam ilgiyle. Dudaklarımı büzdüm.

" Oturdum."

" Sonra?"

" Ayağa kalkıp etrafta gezdim."

" Bu kadar mı?"

Dedi merakla.

" Sonra yine oturdum." Babam gülüp saçlarımı okşadı.

" Uslu uslu bekledin yani beni?"