"နေပါစေOmma အသားပေါင်းလေးက
အခုမှကလေးဘဲရှိသေးတာကို~"
"အေး မင်းအဆင်ပြေရင်ပြီးတာဘဲ~"
"အခုရက်ပိုင်းမင်းရဲ့သတင်းတွေTvမှာနေ့တိုင်းလာတယ်
အားလုံးအဆင်ပြေသွားပြီလား~"
"ဟုတ်ကဲ့ အကုန်အဆင်ပြေသွားပါပြီ
လုပ်တာကလဲပြိုင်ဘက်ကုမ္ပဏီကမို့မြန်မြန်လေးဖြေရှင်းလိုက်နိုင်ပါတယ်~"
"တော်သေးတာပေါ့ အများကြီးမဆုံးရှုံးသွားလို့~"
"စကားပြောနေကြဦးနော် ဂျောင်ကုလာ
Ommaနဲ့မုန့်သွားလုပ်ရအောင်~"
"Nae ခနလေးသွားလိုက်ဦးမယ်နော်hyung..မွ~"
မိဘတွေရှေ့မှာတင်သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုထိရုံဖိနမ်းသွားတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်မိဘတွေကမျက်နှာလွဲသွားပြီး
ထယ်ယောင်းကတော့အားနာပြုံးနဲ့ပျော်ပြုံးပေါင်းပြုံးနေလေရဲ့~
"ဂျောင်ကုကိုထိန်းရတယ်ခက်ခဲတယ်မလား~"
"အဲ့လောက်လဲမဟုတ်ပါဘူး
မထင်ရင်မထင်သလိုမွှေတတ်ဘေမဲ့ပြောရခက်တဲ့ထဲမှာတော့မပါပါဘူး~"
"အေးပါ အခုလိုကြားရလို့ဝမ်းသာပါတယ်
စာကရော သူကစာလုံးဝစိတ်မဝင်စားဘူးနော်~"
"အခုသေချာလေးကျပ်မှတ်ပေးထားလို့
အမှတ်တွေကောင်းလာပါတယ်~"
"အေအေ ရှေ့လျှောက်မင်းဘဲတာဝန်ယူကရုစိုက်ရမှာမို့
အခုကတည်းကစည်းနဲ့ကမ်းနဲ့လုပ်ထား
အခုချိန်အရမ်းအလိုလိုက်ထားရင်ကြာရင်ထိန်းမရဖြစ်လာမယ်~"
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော်သေချာလေးကရုစိုက်ပါ့မယ်~"
ထယ်ယောင်းနဲ့Mr.Jeonတို့စကားပြောနေကြစဥ်
မီးဖိုထဲအလုပ်ရှုပ်နေကြတဲ့ဂျောင်ကုတို့သားအမိက
ကွဲကျသံတစ်ခုနဲ့အတူဂျောင်ကုပြေးထွက်လာကာ
ထယ်ယောင်းရင်ခွင်ထဲအတင်းဝင်ပုန်းပြီ~
"ဘာဖြစ်လာတာလဲအသားပေါင်းလေး~"
"အဖွားဆီကအမွေရထားတဲ့ရှေးခေတ်ပန်းကန်းလုံးကိုကျကွဲအောင်လုပ်မိလိုက်ပြီ Ommaရိုက်တော့မှာ~"
"မရိုက်ပါဘူးကွာ.....
"Jeon Jung Kook!!! နင် နင်ဟာလေ
ကုန်ပါပြီ ဒီပန်းကန်ကိုဘယ်သူကထုတ်ခိုင်းတာလဲ!!"
VOUS LISEZ
First time{Complete}
Roman d'amourအားတင်းပြီး ပထမဆုံးပြန်ရေးတဲ့Ficလေးပါ အရင်လိုအားပေးကြပါဦး🥺 အားတင္းၿပီး ပထမဆံုးျပန္ေရးတဲ့Ficေလးပါ အရင္လိုအားေပးၾကပါၪီး🥺
💜21💜
Depuis le début
