Beyaz Gece

3

"Sunuma başlaya biliriz."

Masaya oturup önümdeki dosyayı inceledim.Diğer taraftan sunumu sunan kadını dinliyordum.Üzerinde çalıştığım önemli bir proje vardı.Yine aynı laflar,aynı çizimler!Dinlememe gerek bile yoktu.Uzun süredir kimse istediğim gibi sunum yapamıyordu.Belkide ben daha iyisini,hatta en iyisini istiyordum.

"Efendim."

Kulağıma konuşan korumamla kaşlarımı çattım.

"Ryan beyin okulundan aradılar.Galiba bir sorun-"

Masadan kalktığım gibi tüm gözler bana dönmüştü.Bir şey demeden şirketten çıkmış ve arabama atlamıştım.Oğlum bir süredir dışlanıyordu.Fark etmiştim lakin sebebini bir türlü öğrenememiştim.

"Julia nerde?Aradınız mı?"

"Aradık efendim.Bu gün salı."

Salı...Julia muhtemelen piyano çalışıyordur.

"Oğlum!"

"Baba!"

Miniğim sulu gözlerle sarılmıştı bana.Onu bu kadar üzecek ne olabilir?

"Neler oluyor?"

"Merhaba Amir bey.Ben Ryanın sınıf öğretmeniyim.Sizi böyle rahatsız etmek istemezdik lakin...Çocuklar arasında küçük bir anlaşmazlık.Ryan sizi aramamı söyleyince yapmak zorunda kaldım."

Çikolata yiyen çocuğa kaydı bakışlarım.Tombul bir şeydi.Ne diyerek üze bilirdi ki oğlumu?

"Neden tartıştınız?"

"Ryan boyamayı hep yanlış yapıyor!"

Çocuğun elime tutuşturduğu resme baktım.

"Kiraz çiçeği mavi mi olur?!"

Oğlumun dolan gözlerine bakıp yutkundum.Ryan tüm çiçekleri maviye boyamıştı.

"Ona kaç kere söyledim!Pembe olması lazım!Ama o hep maviye boyadı!Geçen çizdiğimiz bulutları mora boyamıştı!"

Öğretmenin bir şey demesine izin vermeden oğlumu kucağıma alıp odadan çıktım.Hemen kollarını boynuma sarıp ağlamaya başlamıştı.

"Özür dilerim baba..."

Onu yere bırakıp yüzünü ellerimin arasına aldım.Asıl ben özür dilemeliydim.

"Hayır,senin bir suçun yok.Ağlama,lütfen."

"Baba b-ben ma-mavi hangi renk bi-bilmiyorum..."

Oğlum hıçkırıklara boğulduğunda hiçbir şey yapamadım.Onunla beraber bende ağlamak istedim.

"Ryan.Biliyor musun,babanda mavi hangi renk bilmiyor."

İstemsizce gözlerim dolmuştu.Ryan ise gözlerini silerek bana bakmıştı.

"Gerçekten mi?"

"Evet oğlum.Senin ve benim için bu dünyadaki tek renk beyaz.Çiçekler,gökyüzü ve hatta aşkın rengi.Diğerleri bunu anlamaya bilir.Ancak sen bunu anlaya bilir ve başa çıkabilirsin."

Gözyaşları dinmişti.Küçük yüzü artık gülümsüyordu.

"Evet baba!Başa çıkabilirim!Çünkü bende senin gibi güçlüyüm!"

Bana sıkıca sarıldığında sakladığım gözyaşlarını akıtmıştım.Özür dilerim Ryan.Baban bir renk körü.Ve sana doğar doğmaz hediye ettiğim tek şey bu oldu.

Bu bölüme kalbimi bıraktım...