Hava yağmurluydu. Sarışın birkaç saniye gökyüzüne baktı, yanında şemsiyesi yoktu. Özgür evden çıkmadan yanına şemsiye almıştı ama ondan yardım istemektense yağmurda kalıp hasta olmayı tercih ederdi.
"Özgün ? " Kafasını ona seslenen kişiye çevirdi. Ravza elinde şemsiyesiyle ona bakıyordu.
"Ah şemsiyen yok mu ? Benimkini verebilirim istersen, ben Timur'u çağırırım. " Özgün ona boş boş baktı. Timur'un bugün dersi var mıydı ki ?
"Yok Ravza problem değil. Yorma şimdi çocuğu buraya kadar. Hallederim ben. " diyerek telefonunu çıkardı. Ravza ona birkaç saniye daha baktı, ardından omuz silkti.
"Sen bilirsin. Hasta olma da sonra. " Özgün ona gülümsedi. Artık laf söylemese içinde kalacaktı.
"Merak etme Ravza, hastalansam bile kendi başımın çaresine bakabilecek yeteneğe sahibim. Sen kendine dikkat et. " Cümlesinin altında Ravza Timur'un sınav haftasında hastalandığında Timur'un ona bakması üzerine bir ima yatıyordu. Ravza iyileşince Timur'u evden yollamış ve Özgür'le vakit geçirmişti.
Ravza bu cümleye burun kıvırdı, sonra bir şey demeden hızlı adımlarla binayı terk etti. Özgün onun gidişiyle derince nefes aldı, kızı gördükçe sinir oluyordu. Telefonunu çıkarıp aramalara girdi ve en üstteki numaraya bastı.
"Alo Miko napıyorsun kanka, karşıdan gelen cevapla konuşmaya devam etti, ben de dersten çıktım da şimdi yağmur yağıyormuş. Arabayla beni almaya gelsene hem size geçeriz oyun falan oynarız, arkadaşından gelen olumlu cevapla görmeyeceğini bilse de kafasını salladı ve devam etti konuşmasına, tamamdır ben kapıda bekliyorum seni. Gelince haber ver. " dedikten sonra telefonu kulağından uzaklaştırdı.
Mikail'i beklerken aklına Timur'u da ilk onların evinde gördüğü geldi. Mikail'in kardeşi sınava hazırlanıyordu, bu yüzden Timur ona özel ders veriyordu. O güne kadar Timur hakkında bildiği tek şey Ravza'nın sevgilisi olduğu ve aldatıldığıydı. Sonradan Mikail'den ismini, bölümünü ve yaşını öğrenmişti.
Günlerden çarşambaydı, belki bugün yine karşılaşırlardı. Gerçi karşılaşma desek biraz yanlış olurdu, Timur çevresine karşı gördüğü en duyarsız insan olabilirdi. Mikail'in kardeşinin odasına birkaç kez girmişlerdi, birinde bile kafasını kaldırıp onlara bakmamıştı. Ders bittikten sonra da ne kadar davet etseler de yemeğe kalmazdı, evine giderdi. Özgün bu hareketlerinin karakteri mi yoksa Ravza'nın isteği mi olduğunu merak ediyordu.
Mikail gelince arabaya bindiler ve eve gitmeye başladılar. Arabanın içinde kısa kısa sohbetleri olsa da genelde şarkı dinleyerek geçmişti. Özgün birkaç kez Timur'un evde olup olmadığı sormak istese de vazgeçti. Arkadaşı bir şeyleri yanlış anlayabilirdi.
15 dakikalık yol sonunda bittiğinde arabadan indi ve apartmana doğru yürümeye başladı. Sınav haftasına bir hafta kalmış olsa da içinden çalışmak gelmiyordu. Son dakika çalıştığı şeyler aklında daha kalıcı oluyordu. Mikail çalışıyor muydu, onu da bilmiyordu. Çalışması gerekse utanmadan kovardı Özgün'ü.
Mikail kapıyı açıp eve girdiklerinde ev sessizdi. Mikail'in odasına yürürken erkek kardeşinin kapısı açık olan odasına göz attı, içerisi boştu. Mutfaktan içecek getiren arkadaşına seslendi.
"Kanka hayırdır, Berker'in özel dersleri olmuyor muydu bugün ? " Mikail bu soruyu garipsemedi, Özgün kendi evinden çok burada vakit geçirirdi. Miakil bunun sebebinin Özgür olduğu biliyordu ama hiç oturup konuşmamışlardı.
"Ders vermeye gelen çocuk vardı ya, Timur, hastalanmış biraz. Bu haftaki ders iptal olunca Berker de arkadaşlarıyla kütüphanede çalışmaya gitti. " Özgün duyduğu cümlelerle dudağını büzdü, Ravza çocuğu hasta hasta çağırmayı mı planlıyordu ? Kendinin bencil olduğunu düşünürdü ama Ravza başka bir seviyeydi.
"Bu Timur niye hala ayrılmadı sence Ravza'dan ? Harbiden haberi yok mu olan bitenden ? " diye sordu mutfak kapısına yaslanıp. Bu sırada Mikail cipsleri tabaklara döküyordu. Arkadaşının sorusuna omuz silkti.
"Kanka düşün biraz, çocukla Ravza hariç konuşan yok ki. O bir yana doğru düzgün sosyal medya falan da kullanmıyor. Bir instagram hesabı var 29 takipçisi var. Gruplarda da konuşmuyormuş. Yani her kızın istediği sevgili falan ama çarptığı kaya kötü. " diye açıkladı arkadaşına. Özgün bu cümlelerle arkadaşının haklılığı kabul etti. Aklına takılan soruyla kaşlarını çatıp sordu.
"Bir şey diyeceğim, kimse söylemedi mi hiç aldatıldığını ? Yoksa öğrendi de Ravza'ya mı çok güveniyor ? " Mikail ona baktı. Ne kadar ilgilenmişti bu konuyla ?
"Özgün iki dakika dur ve düşün. Neden insanlar Ravza'yı düşmanları yapmak istesin ? Üstelik karşılığında hiçbir şey kazanmayacaklarken ? " Kafa sallayıp tabaklardan ikisini eline aldı ve odasına yürümeye başladı. Özgün daha çok şey sormaması gerektiğini hissetti. Tezgahın üstünde olan bardakları alıp kolunun altına içeceği sıkıştırdı ve odaya yürümeye başladı.
"Hangi oyunu açayım ? " diye sordu Mikail armut koltuklardan birinde otururken. Özgün de kendini diğer armut koltuğa attı ve omuz silkti. Aklında olan sorular hala cevaplarına ulaşmamışken pek de umursamıyordu.
-
Telefonunu alıp saate baktı. Yetiştirmesi gereken ödevler varken hastalık bütün planlarını alt üst etmişti. Sabah ablasını arayıp çorba tarifi almıştı, bu çorba onu biraz daha iyi hissettirmişti. Öksürüp boğazındaki gıcıktan kurtulmaya çalıştı. Bu gidişle derslerini kaçıracaktı.
Hastalıktan dolayı mıdır nedir, üstünde bir mutsuzluk hissediyordu. Ravza dünden beri yazmamıştı, bu yüzden hasta olduğundan da haberi yoktu. Sınavlardan düşük almaktan da korkuyordu. Derslere gidemese onun yerine not tutacak bir arkadaşı da yoktu. Her zamankinden fazla yalnızlığı hissediyordu sanki.
Üstüne aldığı battaniyeye daha çok büründü. Canı hiçbir şey yapmak istemiyordu. Belki biraz uyusa iyi gelirdi ama uyuyamıyordu da. Kolayca hastalanan biri değildi. Evde hastalansaydı ablası yataktan kalkmasına izin vermez, ilgilenirdi Timur'la. Artık kendi başının çaresine bakması gerekiyordu galiba.
Telefonunu alıp iki saat sonrasına alarm kurdu. Biraz uyuduktan sonra kalkıp çalışması gerekiyordu. İki günlüğüne derslerini iptal etmişti ama daha fazla ertelerse eksiye düşerdi.
Bu uyku onu iyileştirmek zorundaydı, başka seçeneği yoktu.
—
ARKADASLAR KAZANDIK
