Red Roses For A Blue Lady

Ang Mysteryosang Pintor Para Sa Akin

????? : Paano mo kakilala ang kaibigan ko ?

Kiefer : Kasi katrabaho ko siya ngayon ? Officemate ? (Sarcastic smile)

????? : Ano pa nga bang magagawa ko . Eh nakapasok at nakatapak ka na dito .

Kiefer : Ah gusto ko lang malaman kung nagpepaint ka pa rin ba hanggang ngayon ?

????? : Hindi na ! (Sarcastic tone) At wala na akong balak tumanggap ng ipapapaint mo sa akin .

Kiefer : Or kung hindi ka na tumatanggap . Pwede bang malaman ang pangngalan mo , binibini ?

????? : Nako ! Umuwi ka na ! Umuwi ka na ! Uwi ! Bilis ! (Tulak kay Kiefer palabas)

Kiefer : Aray ! Aray ! Aray ko naman ! (Pababa ng pinto)

Sinara agad ang pinto ng bahay . At bumaba na agad ako .

End of Kiefer's POV

-------------------------------------

Someone's POV

Napatulo agad ang luha ko ng sinabi niya ang huling salita sa kanyang bibig . Hindi ko naman maexplain kung anong pwede kong sabihin .

Tumingin na lang ako sa larawan ni Alfred na nakapicture frame sa isang mesa at sinindihan ko na lang ng kandila , sa magkabilang kandila.

Bakit ganito ang nararamdaman ko. Nakakulong lang ako sa isang bahay na puno dati ng saya pero ngayon hindi pa ako makamove on sa iyo .

Hindi ba dapat alaala ka na lang . Hindi ba dapat makahanap na ako ng mamahalin . Pero bakit hanggang ngayon hindi pa rin kita maiwan ?

Yan ang tumatakbo sa isipan ko . Araw araw akong nagsisisi at humihingi ng tawad sayo kung may mamahalin na ako pero bakit ikaw pa rin ang laman ng puso at isip ko . Pati sa panaginip ko hindi mo pa ako mapakawalan .

Pero ano naman ang gagawin ko sa labas ? Tumigil na nga ako sa pagpipinta dahil sayo nagsimula ang lahat . Para makalimutan na kita .

Pero hindi pa rin pala .