"သတ္.....ခ်င္...တယ္.."
အေဆာင္သို႔ ျပန္လာရာ လမ္းတြင္ ၾကားေနရေသာ တိုး လ် လ် အသံ...။
"ေနဦး! မင္းတို႔ ၾကားၾကလား?"
ဟယ္ ရီ သည္ ေျခလွမ္း မ်ားကို ခန ရပ္ၿပီး အသံကို စူးစိုက္ နားေထာင္ လိုု္က္သည္..။
' သတ္....ခ်င္...တယ္..'
ထို အသံႀကီး ကေတာ့ ႐ွင္း႐ွင္း လင္းလင္း ၾကားေနရဆဲ...
ဟာ မြန္ နီ နဲ႔ ရြန္ ကို ၾကည့္မိေတာ့ ဘာမွ ၾကားဟန္ မတူ..။
"ဘာအသံလဲ? ဟယ္ရီ! နင္ ဟိုအသံေတြကို ထပ္ၾကားေနရ ျပန္တာလား"
"ေအး...!နင္တို္႔ ေရာ မၾကားရဘူးလား?"
ရြန္ နဲ႔ ဟာမြန္နီ က ဟယ္ရီ႕ရဲ႕ ေမးခြန္း ကို ေခါင္းခါၿပီး ျပန္ ေျဖ႐ွာတယ္....။
"အား....."
အလယ္ထပ္ ေကာ္ရစ္တာ ဘက္မွ ေအာ္သံတစ္ခ်က္ကို ၾကားရၿပီး သည့္ေနာက္ ဟယ္ရီ တို႔လည္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်ရင္း မျမင္ရေသးတဲ့ အႏၲရာယ္ေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ရာ သတၱိ ေတြ စုရင္း ေအာ္သံနက္ႀကီး ဆီသို႔ ေျခလွမ္း လွမ္းခဲ့ၾကေလ သတည္း....။
_To be continue.. _____________
အဲလစ္စ္နဲ႔ လူစီးရပ္စ္ တို႔ရဲ႕ စိတ္ႏွစ္ခြကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးႏိုင္လိမ့္မယ္ လို႔ ထင္ပါတယ္..။
Cmt မွာ ေဝဖန္ ေပးခဲ့ပါဦးေနာ္...။
#Unicode
" ရော့....ဒါက ကိုယ့်ရဲ့ Sev လေး အတွက်..!"
လက်ထဲက ပန်းစည်းကို စတိုင်ကျကျ ဖြင့် ဆေးဗားရပ်စ် ဆီသို့ ပေးရင်း လျှောကျနေသော ဆံမျှင်ရှည်များကို နောက်သို့ သက်တင်လိုက်သည်...။
"မလိုဘူး!"
Sev ကေတာ့ ပန်းစည်းကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ မျက်နှာလွှဲပြီး စာပြန်စစ်နေလေသည်...။
( Host!Host!Host!)
System ၏ အသံက နားထဲသို့ ဖြတ်ပြေးလာခြင်း...။
ရုတ်တရက် အဲလစ်စ် ၏ ခေါင်းထဲတွင် မူးဝေလာသည်...။
(အေး.....!ဘာဖြစ်နေတာလဲ...အား..ငါ~)
Sev ၏ စားပွဲခုံပေါ်မှာ ထောက်ထားသော လက်သည် ခေါင်း ကိုက် မှု ဒဏ်ကြောင့် ခွေကျ သွားချိန်တွင် လူစီးရပ်စ် တစ်ယောက် ကြမ်းပြင် ပေါ်သို့ ထိုင် လျက် ကျသွားသည်..။
17 ♥
Comincia dall'inizio
