Last Person Standing

1.

Ik zit aan tafel mijn huiswerk te maken en ik ben alleen thuis. Ik kijk naar mijn boeken. Wiskunde. Ik ben er op zich goed in, maar het is saai. Ik zucht. Omdat ik dorst heb, sta ik op en loop ik naar de keuken. Het enige wat ik in de koelkast zie, is limonade siroop.
Ik schenk het in een glas en verdun het met water.
Mijn moeder maakt het normaal altijd te waterig en mijn vader te zoet. Ik neem een ​​slokje om te proeven. Precies goed. Ik loop naar de bank, wiskunde kan wel even wachten.
Ik pak de afstandsbediening en zet de TV aan. Ik zapp een beetje door de zenders heen, maar er is helemaal niks op TV. Alleen maar nieuws en saaie programma's. Met een zucht open ik Netflix. De nieuwe Koreaanse serie "Squid Game" is net uitgekomen. Ik klik op de serie aan en pak wat popcorn.

Aflevering 1 is net afgelopen wanneer mijn telefoon trilt. Eleanor belt, dus ik neem op. "Ayla!" Ze schreeuwt door de telefoon. Ik houd mijn telefoon bij mijn oor weg en lach hardop.
'Hé Lea! 'Sup?' Op dat moment gaat de bel. "Oh momentje, mijn pakketje is er." Zeg ik blij.
Ik leg mijn telefoon neer en loop naar de deur. Ik open de deur en de bezorger staat daar met mijn pakketje die ik verwachtte. Hij glimlacht naar mij en geeft mijn pakketje aan. "Fijne dag." Zegt hij en loopt terug naar zijn bestelbusje. "Fijne dag!" Roep ik hem na, maar waarschijnlijk heeft hij dat niet meer gehoord.
Ik loop terug naar binnen en zet het pakketje op de tafel. Ik pak een mes uit de keuken en ik maak het pakketje open. De broek die erin wilde ik al super lang, hopelijk past hij.
Ik pak mijn telefoon weer. "De broek die ik heb besteld is binnen!" Roep ik door de telefoon naar Eleanor. "Yes!" Roept Eleanor terug. "Maar ik heb echt goed nieuws!" "Wat?" Vraag ik nieuwsgierig. "Collin komt terug naar de stad!" Roept Eleanor opgewekt en ik blijf even stil. Ik heb Collin nu al een jaar niet meer gezien. Hij was mijn vriend totdat hij weg ging. Toen heeft hij het uitgemaakt. Zal hij me nog herkennen?

"Ayla?" Hoor ik Eleanor vragen. "Ayla ben je er nog?" Ik schrik op uit mijn gedachtes. "Ja, eh, ik ben er nog." Zeg ik met een getrilde stem. "Is er iets?" Vraagt ​​Eleanor. "Ik weet dat het voordat hij weg ging uit is tussen jullie, maar het is toch fijn om hem weer te zien?" "Mm-mhm." Antwoord ik.
Ik weet niet wat ik moet vinden. Ja leuk om Collin weer te zien, maar het is toch raar. Ik zucht en ik hang de telefoon op. Sorry Eleanor.
Ik ga weer op de bank zitten en klik 'Squid Game' weer aan. Ik ben net halverwege aflevering 2 wanneer er op de deur wordt gebonkt. Ik schrik op. Gebruik gewoon de bel.
Ik sta open en loop naar de deur. Ik trek de zware deur open en er staat een man voor mij. Hij heeft een net, zwart pak aan en zwarte schoenen. Ik bekijk hem van top tot teen.
Hij heeft bruine haren en bruine ogen. Hij is denk ik rond de 20 jaar. Hij is eigenlijk wel knap. "Kom mee naar buiten." Zegt hij. Ik schrik op uit mijn gedachtes. Ik kijk hem vragend aan. "Kom gewoon." Zegt hij aardig maar toch dwingend.

Als ik met de man mee naar buiten loop zie ik dat bijna de hele stad buiten staat. Ik kijk om me heen, het is enorm druk. Ik zie mijn buurvrouw Jenny met haar kinderen staan. Ze kijkt me vragend aan. Ik loop even naar haar toe en zeg: "Ik snap niet wat er aan de hand is." "Nee ik ook niet." Antwoordt Jenny. "Er stond ineens een man in een zwart pak voor mij en vroeg of ik en mijn kinderen naar buiten konden komen." "Ja, er stond ook een man in een zwart pak bij mij voor de deur." Zeg ik. "Ik moest ook gelijk naar buiten komen."
Ik kijk haar kinderen even aan. Ik zie dat zij er ook niks van snappen. Jenny heeft 2 kinderen. 1 jongen met zwart haar en donker bruine ogen. Ik denk dat hij ongeveer 12 jaar oud is. Jenny heeft ook nog een meisje. Ze heeft donkerbruine haren en blauwe ogen. Ze is rond de 7 jaar denk ik. Ik weet hun namen alleen niet, ze zijn namelijk niet vaak bij Jenny thuis. Volgens mij is Jenny een paar jaar geleden van haar man gescheiden en zijn haar kinderen toen met hem meegegaan. Haar kinderen zien er wel heel lief uit.

Ik zie Gale en Eleanor staan, ik loop naar ze toe. "Heb je het al gehoord, Ayla?" Vraagt ​​Gale gelijk als ik bij ze aankom. Ik kijk hem vragend aan. "Collin komt morgen terug!" "Ja dat had ik haar al verteld sukkel." Zegt Eleanor lachend. "Ja klopt." Zeg ik afwezig. Komt hij morgen al?
Ik kijk weer om me heen. Ineens voel ik dat ik dat er iemand op mijn schouder tikt. Ik draai me om, het is mijn moeder. "Hé mam!" Zeg ik en ik geef haar een knuffel. "Was jij niet op werk?" Mijn moeder knikt. "Ja klopt, maar iedereen moest weg." Ik kijk haar gevraagd aan. "We zijn ineens allemaal vertrokken, voor dit hele gebeuren." Zegt ze. "Waar is pap?" Vraag ik. "Die kan hier elk moment zijn." Antwoord mijn moeder.
Ineens zie ik mijn vader aankomen. Hij ziet er verward uit. Hij dringt zich tussen alle mensen door. "Ho, sorry." Hoorde ik hem zeggen toen hij tegen iemand opbotste. "Waarom moest iedereen ineens weg van werk?" Vraagt ​​hij als hij aankomt. Hij geeft mijn moeder een zoen en daarna geeft hij mij een knuffel. "Geen idee." Antwoordt mijn moeder. "Ayla, Gale, Eleanor, waarom staan ​​​​jullie hier allemaal buiten?" Ze kijkt ons gevraagd aan. "Er kwamen mensen in nette pakken langs bij ons thuis en vroegen of we naar buiten wilde komen." Antwoordt Gale en Eleanor en ik knikken.
Ineens voel ik druppels. Ah nee hè, gaat het ook nog eens regenen . Ik zucht. Hopelijk kunnen we snel weer naar binnen.