Yıldızların Arasında

0.1

Asya. Sadece Asya. Kahverengi gözleri sıradan saçları. Rüzgara karışmış nidalar arasında gibi hissediyordu. Kapılmış gitmişti dünyanın dışına. Zil çalmış ama duymamıştı.
-Asya son sınıfsın diye seni darlamıyorum ama artık çalışman lazım bırak şu müzik kutusunu da kapıya bak. Elimde poşetlerle kalakaldım.
-Özür dilerim anne dalmışım. Zaten sürekli yapmıyorum ki eve yeni taşındık yapacağım başka bir şey yok ki.
- Nilay teyzenin kızıyla oğlu var ya. Yarın görürsün onları.
-Anne Nilay teyzeyi en son 4 yaşında gördüm. Utanırım ben.
- Kızım saçmalama siz küçüklükten beri tanışıyorsunuz
-Her neyse annecim. Yarın olsun tanışırım onlarla. Babam nerde?
-Baban lojman işini tamamladı. Şimdi askeriyeye gitti.
- Bu tayin işi çok zor. Biz neden yeniden geldik ki. Hayatım tamamen değişecek anne.
-Kızım senin odaklanman gereken tek şey derslerin. Üniversitede de bizi ararsın ama
Annecim diyerek sarıldı. Asya buydu işte. Annesi ve babasıydı hayatı. Babası asker annesi bankacıydı. Onların tayiniyle defalarca sürüklenmişti. Artık sabit bir yerde kalmak mutlu edecekti belki.
-Yine daldın Asyam
- Anne düşünüyorum işte yeni hayatımızı
- hadi git masayı hazırla bak pizza aldım seversin sen
- A yasssss
- O ne demek öyle?
- Amaaan alışkanlık işte mutlu oldum annecim
Hemen masayı hazırladı ve babası geldi. Sadece yorgundu. Düşüncelerini bırakmak zorunda kaldı. Babası kızım diyerek sarıldı.
-yarın okulum başlıyor nasılsın heyecanlı mısın ?
- babacığım sadece nasıl derler değişik hissediyorum yeniden bir hayata başlamış gibiyim
-Alışırsın kızım zamanla her şeye alışırsın hem bak biz seni çok seviyoruz ve hep destekleyeceğiz.
-Biliyorum
Gözleri dolmuştu. Onun için her şey yeni başlıyordu. Neyse diyip yemeğini yedi. Masayı topladıktan sonra zil çaldı.
-Aaa Nilay hoşgeldiniz
Annesi o kadına sarılmıştı. En son gördüğünden daha yaşlı görünüyordu. Yanında uzun iri yarı bir adam ve onun yaşlarında bir kız vardı. Saçları ilginç gelmişti. Uçları pembeydi ve renkli kıyafetleri vardı.
-Aa Asya ne kadar güzel bir kız olmuşsun aynı annensin. Erkancım siz de İnciyle hiç değişmemişsiniz.
Kadının bu acele tavırları onu şaşırtmıştı. Çok hızlı konuşan ve atılgan biriydi.
- Merhaba ben Alya belki hatırlamıyorsun ama ben seni hatırlıyorum. Bak bana yaptığın kolye hala duruyor
Kızı da annesi gibiydi. Heyecanlı ve atılgan. Ve o kolye kendisininkiyle aynıydı. Uzun süredir bileğinde kalmış ki unutmamıştı. Söz vermişti. Onlar süper 3A idi.
Hoşgeldiniz diye içeri buyur ettiler. Ardından aklından 3.A yı geçirdi kimdi o acaba? Burada mıydı? Aynı bileklik onda da vardı. Oynadıkları evcilik oyunu aklına geldi. 6 kişi hatırlıyordu. Acaba hangi kızın bilekliğiydi üçüncüsü. Neyse dedi ve mutfağa gidip çay koydu arkasından da aLya geldi.
-Görüşmeyeli uzun zaman oldu. Araya sınavlar girdi. Doğduğun yeri özlemiş misin?
-Pek hatırlamıyorum açıkçası. Her şey değişmiş. Evler yıkılmış yerine yenileri yapılmış.
-Haklısın ama Ege aynı kaldı.