Herein My Heart (Voyage Of Us Series #1)

Chapter 41

"Alam na alam ah" natatawa kong sabi. Ow God, paunti unti atang nawawala ang inis ko galing kahapon. Bakit kaya ganito ako feeling ko ang dali dali niya akong paamuhin sa salita niya.

"Iba yung nalaman sa inalam..." Mahinang sani niya. Napakibot ako dahil dun. I bite my lower lip out of the happiness I felt. Ow God, baliw na talaga ako. Kahapon lang ay inis ako pero ngayon ay masaya na naman ako sa kanya. "Anyway, you still mad at me?" He asked.

"I'm sorry" deritsong sabi ko sa kanya. Halos mahinto na yung kotse sa bagal ng patakbo ng kotse.

"Anong sabi mo?!"

"I'm sorry. Sorry dahil nasaktan kita kahapon. I just feel mad kaya ko yun nagawa sayo, kaya kita nasam---"

"Ow God, baby. I should be the one who will say it first. Ako yung nakasakit"

"But I hurt you too so I'm sorry"

"You know me. Hindi kita ipagpapalit sa hindi ko gusto dahil ikaw lang yun. Ikaw lang yung gusto ko ngayon"

"May itatanong ako" I asked him. Hindi ko alam kung tama ba itong itatanong ko. Pero halatang gusto niya marinig ang tanong ko kaya no choice din naman ako.

"Pag ba...pag...ba... Wag na nga lang" I frustratedly said.

"Ano?"

"Wag na lang. We're okay now. Hindi---"

"I want to know it. Just tell me what do you want to ask?" kalmado niyang sabi kasabay ng kalmado niyang pagpapatakbo ng kotse.

"Pagba hinalikan ako ni Ises ay magagalit ka sakin?" I directly asked. Halos mapasigaw ako sa pagkagulat sa biglaan niyang paghinto ng kotse. Darn it! I knew it! Mabibigla siya. Inayos ko ang upo ko saka nilingon siya na ngayon ay gulat na gulat na nakatingin sakin.

"What the fuck! Seriously! You asked that?" Gulat na sabi niya. Umiwas ako ng tingin dahil sa pula niyang mukha ngayon. Hindi ko alam kung galit siya o talagang dahil lang sa gulat kaya namumula yun.

"Halimbawa" pagkaklaro ko.

"Bakit yun?"

"Pareho rin naman yun sa nakita ko kahapon ah" singhal ko pero nakonsensya kaagad dahil kita ko ang pagbaba ng mga balikat niya senyales na ayaw niya na yun  marinig pa. "Ano nga yung sagot mo Masasaktan ka ba?" Tanong ko sa kanya ulit habang hindi nakatingin sa kanya.

"I'll not" rinig kong sabi niya. "...maybe" Liningon  ko ito na nakakonot ang noo. Tama ba ang narinig ko? "Galit at inis siguro" dugtong niya.

"Magagalit ka sakin?"

"Hindi sayo. I love you so why would I hate you if that Ises steal a kiss from you. Sa kanya ako magagalit ng sobra saka maiinis na rin sa sarili ko kung bakit wala ako para pigilan siyang halikan ka" seryosong sabi niya. Napataas ang kilay ko dahil sa narinig ko.

Kabaliktaran sa naramdaman ko kanina. Sa kanya ako nagalit imbes na dun sa babae. Maybe it's because I don't love him the way he loves me. Masyado akong praning sa lahat.

Takot ako palagi dahil ano mang oras ay parang makukuha siya ng ibang tao, ano mang oras ay mawawala ang pinakamahalagang tao sakin. Para siyang ginto na kahit sino man ay masisilaw at walang paalam na pwedeng nakawin.

Maingay ang naging umpisa ng klase namin. Siguro ay nasanay na ang batch namin sa pamamalakad ng school. It was about a month since that happened. Our relationship went well.

One week before our midterm exam for the first semester of my second year life. Reid was always there at all. Kung dati ay relax siya sa lahat pero nitong mga nagdaang araw ay palaging marami siyang iniisip. Not that he has many problems but its because he has many things to do.