Deva
Düğünlerden oldum olası sıkılmış bir insan olarak şu an burada bulunmak bana ağır bir şekilde acı veriyordu ve sürekli gelip eşimi sormaları da ayrı bir ironi olmuştu.
Ben milletin hayatını gram merak etmezken, millet neden benim hayatımı merak ediyordu ki?..
Gece doğana kadar ve doğduktan sonra bu tür soru yağmurlarına alışmıştığımı sanıyordum ama sanırım tam anlamı ile alışmamıştım..
Neredeyse gittiğim her tür lafları duymak canımı acıtırken Gece'yi düşünemiyordum bile...
Ona, babası ile daha o doğmadan ayrıldığımız hakkında psikolog yardımı ile yalan söylesem de gerçeği bilmeye daha henüz hakkı yoktu, biraz daha aklı erdiği zaman her şeyi söyleyecektim çünkü ben daha babasının kim olduğunu bile bilmiyordum!..
Askerliğim biter bitmez hamileliğimi öğrenmiştim ve bunu ailem dahil herkesten gizlemek zorunda kalmıştım.
Muhtemelen askerlikte olan bir şeydi ama ben gram hatırlamıyordum ve hamilelik süresince psikolojim o kadar bozulmuştu ki o günleri bir daha yaşamak istemiyordum.
Çocuğu öğrendiğim zaman aldırma zamanı maalesef geçmişti ve geçmeseydi bile sanırım ben, aldıramazdım...
Etrafa göz atarken bakışlarım Yalın'da takılı kalmıştı ve bir kadın ile konuştuğunu fark etmiştim, bu kadar hızlı olmasını beklemiyordum ve hâlâ hiç değişmemiş olması beni epeyce bir şaşırtmıştı...
Onunla hiç ama hiç yakın olmasamda birden fazla kez beraber aynı ortama girip çıkmıştık ve mecburi olarak muhabbet ettiğimiz gün gibi ortadaydı.
Ondan pek haz ettiğim söylenemezdi çünkü aşırı derecede yavşak bir insandı ve dağa taşa yükselecek bir karakteri vardı...
Gerçi herkesin kendi hayatıydı ve kimseyle uğraşacak ne zamanım ne de enerjim vardı.
"Baba, ben sıkıldım. Arkadaşını gör de eve gidelim haydi." Gece, ağlamaklı yüz ifadesi ile bana bakmaya başladığında kaşlarımı hayır anlamında yukarıya kaldırmıştım ve o da mesajı anlayıp önüne dönmüştü.
Henüz yeni geldiğimiz için maalesef gidemezdik ve buradan en çok kızımdan önce, ben gitmek istiyordum.
Askerde hamilelik olayı çıkmadığı için yatıp kalkıp şükür ediyordum ve yıllar sonra tekrar aynı semte taşınmak garip hissettirmişti. Eh bir de düğünde asker arkadaşlarımı görmek daha da garipti ya neyse...
Askerliğim biter bitmez çalışmaya başlamıştım ve şans eseri hamile olduğumu öğrenir öğrenmez de apar topar buradan hiç vakit kaybetmeden uzaklaşmıştım. Dediğim gibi ailem bile bilmiyordu ve öğrenmemeleri için elimden geleni yapmıştım.
Aileme, Gece'yi evlilik dışı olduğunu ve karımın beni terk ettiği yalanını söylesem de bu yalan bir gün feci bir şekilde elimde patlayacaktı.
Herkese eşim ile anlaşamayıp boşandığımı söylüyordum ve ne kadar zor durumda kaldığımı anlamışsınızdır da zaten...
Gece kısmen doğruyu bilse de çoğu zaman ona bile karşı gelemeyip başka başka şeyler uydurmak zorunda kalıyordum.
Eşcinsel bile değildim ve böyle bir sorumsuzluğu nasıl yaptığımı ciddi anlamda bilmiyordum...
Bakışlarımı tekrar etrafta gezdirip Yalın'a odaklandığım zaman bana doğru gelmeye başlamıştı ve istemsizce kendimi dikleştirmiştim.
"Sanırım yeni bir ev arıyorsunuz, oturduğum sitenin yan dairesi boş. İstersen oraya ufaklık ile şimdi bir göz atabilirsiniz, sizi götürebilirim." Yalın, elini ensesine götürüp konuştuğunda tek kaşımı kaldırıp ona bakmıştım.
Evet yeni bir yer arıyordum ve bulana kadar da ailemle kalıyordum ama bunu nereden duyduğunu merak etmiştim.
"Akif söyledi de, yanlış anlamayın Deva Bey." Yalın konuşmasına devam edip sonradan mesafeli yaklaştığı zaman başımı olumlu anlamda sallamıştım.
Onunla yan yana gelmek en son isteyeceğim şey bile olsa evi hemen beğenecek değildim değil mi?
Bakmaktan zarar gelmezdi...
*******
