Adımını atmadan önce bir anlığına duraksadı Celal, iki kirpiği birbirine vurgun olup kapandı; " İnşallah " dedi. Elini usulca beline attı, kemerinin arasındaki kamayı yokladı; " Bismillah " dedi. Göz göze geldiği her bir yiğidin selamını alırken, tespih tuttuğu elini yüreğinin üzerine hafifçe vurdu; " Eyvallah " dedi. Her bir adımı atarken kendine güveni dile geldi; " Evelallah " dedi. Nefesi zora düştü, cihan bir damla sudan ibaret kaldı; " Ya Allah " dedi. Canını bir sıkan oldu, sağ elini sertçe havaya kaldırıp; " Fesuphanallah " dedi. Kaşı kara, gözü kara bir güzel gördü adabını bozmadı; " Maşallah " dedi. Bir işin içinden çıkamadı, üstüne üstüne basa basa geldi her şey; " Hay Allah " dedi. UYARI: Bu hikaye Celal kitabının devamı niteliğindedir. Karakterleri ve birbirleri ile olan bağlantıları anlayabilmek için lütfen diğer kitabı (siyah kapaklı ) okuyunuz.