MP~~ 32~~

26.2K 456 6
                                    

 

Chapter 32

 

 

Thunder’s POV

 

 

 

                After namin sabihin ang surprise namin ni Samantha and I can say that they are truly happy for us, and God knows how happy I am and excited at the same time.

                “I-paplay mo na ang surprise dance number nyo ni Mommy.” She said habang inaalalayan ko papaupo. Although hindi pa ganun kalaki ang tyan nya pero dapat alagaang maigi at ingatan I cannot afford to lose any of them.

                I nodded at saka naglakad papunta sa DJ para sabihin ang tutugtugin nya. Nakangiti si Samantha at saka nag- thumbs up pa.

                Lumapit ako sa table nila mommy at naglahad ng palad kay Mommy. “Mom, May I dance with you?” Agad naman nyang kinuha at saka tumayo kahit na nagaalalangan sya pero nakangiti pa rin ang magandang mukha nya kahit pa may kakaunting wrinkles na.

                Simula ng narinig ko ‘tong kanta na ‘to sabi ko sa sarili ko na one day kapag kinasal ako gusto kong isayaw si Mommy while playing this song because I want her to know how thankful I am being her son. She taught me how to be vocal and express my feelings hindi ako nahihiya na sabihin na mahal ko sila ni Daddy at ng mga kapatid ko, Malaki ang pasasalamat ko sa kanya dahil naging anak nya ako.

                “What is this Thunder?” She said between her smiles.

                “I made a promise to myself na kapag kinasal ako kailangan maisayaw kita My.” Inalalayan ko na sya papunta sa gitna.

                “You are as sweet as your Dad and thank you honey.”

 

Tying little shoe laces
Wiping off dirty faces
Are just a couple of things
that a mother will do...

Mending a broken heart
is only just a part
of the care and the love
that I've given you...

 

                “I remember the first time I met you honey, I was devastated that time but… when I laid my eyes on you I felt that you really belongs to me, to us… It was hard and painful pero when I saw you sabi ko sa sarili ko I will be a good mother to him, mamahalin ko sya tulad ng pagmamahal ko sa mga anak ko at hinding hindi na sya masasaktan ulit kahit kelan. ” Teary eyes na sya habang nakangiti habang hinhaplos ang pisngi ko.

                Parang kelan lang ng dumating ako sa bahay, I was only six years old that time but I still remember it clearly kung gaano kasakit iwanan ng sarili mong ina na para kang isang basahan na itatapon na lang.

Missing Peace(completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon