Busangot ang mukha kong nakahalukipkip at masama ang tingin sa taong kaharap ko. Wala akong balak papasukin ito sa teritoryo namin! Muli kong narinig ang bungisngis ng katabi ko na si Arleigh.
I rolled my eyes again. Pagdating kasi nila ay sakto rin ang pagdating nila Lolo kaya kahit ayaw kong kaharap etong taong prenteng nakaupo sa harapan ko ay wala din akong magawa dahil nagbabanta ang tono ni Lolo kaninang muntik ko na itong itaboy.
"What the hell are you doing here?!" I gritted my teeth while asking him. Saktong pumasok si Lolo at striktong pinasadahan ako ng tingin.
"Alexa!" I groaned annoyingly but when I saw his face napaamo ang mukha ko. Ayokong mapagalitan ako.
Lumapit naman si Lolo kay Carter para lapagan ng pagkain sa harap niya. I don't know kung bakit may special treatment sila dito. Kung bakit sila mismo ang nagaasikaso sa lalaking 'to!
"Thank you, Mr. Montecillo III" malalim ang tinig na pagpapasalamat niya. Naramdaman kong lumapit sa akin si Arleigh para bumulong.
"Ate! He's so handsome!" Kinikilig na bulong niya. Kinunutan ko siya ng noo at inirapan.
Carter Laurence Taylor, the man infront of me is wearing his branded outfits, skin-toned pants, white shirt beneath his army green jacket and topsider shoes. Who would've thought that this man will stood with elegance! His outfit screams of wealth even it's his simple looks.
Oh gosh! Stop complimenting him! Remember he remove you from their company! I should get annoyed. Yes, I'm annoyed!
Note that his eyes are intently looking at me!
"Actually I'm here to settle my mess." Mukhang tinanong siya ni Lolo kung bakit ito naparito. Muli akong umirap.
"We should leave you two to talk." Ngiti ni Lolo sa kanya. Mas lalo akong naghumirintado sa inis!
"You can both stay here, since hindi naman importante ang sasabihin niya." Naasar na sabi ko sa kanila.
Lolo sighed.
"Alexa." Lolo eyed me seriously. "Be nice to him, apo, okay?" Malambing na saad neto.
"But Lolo!" I groaned. Bakit ko naman kakausapin ang lalaking ito? At bakit ba kasi siya nandito?!
"Please?" Lumambot ang mukha ko sa kanya.
"Fine." Mahinahong sabi ko at tsaka ko siya hinalikan sa pisngi.
Ngumiti naman si Lolo at tsaka siya umalis kasama si Arleigh na ngingiting-ngiti sa sitwasyon ko. Bumalik ang kunot ng noo ko. May naiisip na naman ba itong kalokohan?
Nang siguradong wala na sila ay mataray na tinignan ko si Carter na ngayon ay walang emosyon lang din na nakamasid sa akin.
"Let's talk outside." Mataray na irap ko sa kanya at tsaka ako naglakad papunta sa garden.
Tahimik na sumunod eto sa akin. Umupo ako sa pangdalawahang upuan kaharap ang lamesa. Sumunod naman siyang umupo sa harap ko.
"Why are you here? I'm in the middle of my vacation, Mr. Taylor." I sarcastically said to him.
Aroganteng sumandal siya sa upuan habang nagmamasid sa paligid bago ito tumingin sa akin. Iniwasan kong mamangha sa mata niyang mukhang nang-aakit. Nang-aakit my ass! Ni hindi nga yata ito nagpapakita ng emosyon kaya bakit ko makikitaan ng ganun?
"I called your manager and already settled with your contract to my company." Naguguluhang tinapunan ko siya ng tingin. What does he mean? I was about to talk ng magpatuloy siya.
"I did triple your talent fee to only focus on me, I mean my company. Means all the endorsement you're planning to accept, just reject them. I already settled with this to your manager and we're waiting for you to sign the contract." He professionally discussed infront of me na parang hindi niya ako tinanggal!
What the fuck? Imbes na matuwa ako ay mas lalo akong nanggalaiti sa inis! What does he think of me? Agad-agad na papayag? I am shocked yes! But my annoyance really eating me! Ganun-ganun nalang 'yon?
"I bet to disagree. I will not sign the contract. Last time I remembered..." Dinuro ko siya at mataray sininghalan.
"You remove me like I'm just a dirt on the floor and then you're here to tell me that sign the contract and triple my talent fee just to be loyal to your company?!" Hindi makapaniwalang sabi ko.
I even mockingly laughed at him. Napatiim bagang siya at parang kutsilyo ang matang mukhang tinutusok ang pagkatao ko. What the hell.
"You have no choice." Madiin ang bawat bigkas niya ng salita.
"I do have!" Sigaw ko sa kanya. Hindi man lang ito nagulat. Nanatiling composed ito sa sarili niya at walang pakialam sa pag-aalburoto ko! He even crossed his arms infront of me ag tamad na pinapanuod ako. He even raised his eyebrows.
"I will not sign the contract, Mr. Taylor! My decision is final." Mabilis na umalis ako sa harapan niya bago pa siya makapagsalita.
While I was walking back inside the mansion I smirked triumphantly. I told you, you will run after me. If they want me back, then they should make an effort to convince me to sign the contract. My pride is eating me. I can't just sign the contract this fast. Mas magmumukhang kawalan ko yang Taylor Group na 'yan. Which is true!
I headed back to my room at maghapong nagkulong. I don't want to get down dahil baka hindi pa nakaalis si Carter. But I am sure he's already gone with my cousin dahil narinig ko ang boses niya kanina. Mukhang nagmamadali pa din kaya hindi na din kami nagkita ni Xavier.
Nakaramdam naman ako ng kaba dahil hindi ako kinulit ni Carter about doon sa kontrata. Does it mean na maghahanap na talaga sila ng bago? Oh no! Napasabunot ako sa buhok ko dahil sa kagagahan ko.
"Oh matamlay ka?" Lola asked me. Si Lolo naman ay hindi nagsalita at mukhang alam ang nangyari.
"Miss mo na si Kuya Carter?" Arleigh teased. I almost choked. Tinignan ko siya na parang nandidiri. Anong miss?
"Mandiri ka nga diyan sa sinasabi mo, Arleigh! Bakit ko naman mamimiss? He's here for business." Irap ko sa kanya at tsaka nagpatuloy sa pagkain.
"Hmm." She playfully hit my arms.
"I find it sweet. He voluntarily came here just to discuss about the contract, right? Hindi ba dapat manager mo ang pumupunta dito para ipaalam sayo." She said winking her eyebrows at me.
"It's my vacation! Obvious na alam ng manager ko na ayaw kong magpaistorbo." Knowing Tita Patrick, kabisado niya ang ugali ko. Kaya hindi ko alam kung bakit si Carter pa mismo ang gustong dumayo.
"Exactly!" She cried. Dahilan para mapatingin sa amin si Lolo.
"You both talk later, 'wag dito sa harapan ng pagkain."
Parehas kaming napayuko ni Arleigh habang si Lola naman ay ngumiti nalang sa amin. Motioning to finish our food. Kaya naman pagkatapos naming kumain ay heto kami sa garden habang nagsasalita si Arleigh ay hindi ko mabilang kung nakailang ikot na ako ng mata dahil mukhang binibig-deal niya ang pagpunta dito ni Carter.
"You're on your vacation and knowing him as a businessman ay busy sila. I wonder kung bakit nagkaroon siya ng time para sabihin ang kontrata mo. Pwede niya naman sabihin pag nasa manila ka na diba?" Pagpapatuloy niya. Diretso lang ang tingin ko at tamad na nakaupo ngayon sa tabi niya.
"Maybe dumaan lang baka nasa malapit lang dito ang ilang site nila. Same as Xavier kaya sila magkasama. Stop thinking that it has something. You're ridiculous!" I spatted.
Natahimik naman siya at hindi nagsalita. Mukhang malalim ang iniisip neto kaya hindi na ulit nagawang dugtungan pa 'yon kung ano man ang assumptions na pumapasok sa isip niya.
Yeah that's it. Yun naman siguro ang dahilan tsaka hindi naman ako importanteng tao para paglaanan ng oras sa pagbisita. We're not even close. So I concluded my mind that he's here for a business. Kasi kung hindi malinaw na andito sila ngayon nagdidinner kasama ang pinsan ko at siya!
Arleigh is really pushing huh? She's thinking a ridiculous scenario on her head, oh come on!
