One Week Romance

Chapter 18 - What a Coincidence. >.<

Chapter 18 – What a Coincidence. >.<

“Miss? Gising po kayo saglit. Palitan ko lang po yung dextrose ni sir. :)”

At yan. Nagising ako dahil sa nurse. 4:00 am palang naman :(. Si Matt naman kahit palitan ng dextrose hindi parin nagigising. Siguro napagod doon sa suntukan nila :|. Umupo nalang ako dun sa sofa at hinintay kong umalis yung nurse.

*bzzzzttt bzzzzttt* *bzzzzttt bzzzzttt*

Nandoon pa naman yung phone ko sa table na katabi nung bed ni Matt… kaya ayun! Naging si flash ako sa sobrang bilis ko tumakbo! Buti nalang nakasilent yung phone ko kahit papano…

“Hello??”

“ERIKA!!! ALFRED HERE!!! WHAT HAPPENED TO MATTEO?? KAKABALIK LANG NATIN NG MANILA GANYAN AGAD???”

Ah… ok. Hindi naman xa galit noh?!

“easy naman saakin diba?? Pwede??”

“sorry naman diba?? Ano ba kasi nangyari??”

“Eh kasi. Naka-inom eh. Tapos nagselos. Ayun nakipagsuntukan.”

“At bakit nagselos yan ha?? Masyadong mabait yan! Ano nanaman ginawa mo huh?”

“Nagsayaw lang kami ni Chris tapos hinug niya ako… tapos ayun.”

“Eh kasalanan mo naman pala loka ka eh!! Oo nga pala. Nasabi ko na kay mama na hindi muna kayo makakapasok ni Matteo. Sabi niya ok lang daw kasi wala naman na daw masyadong gagawin yung seniors this week kasi patapos na yung school year. Tapos yung clothes niyo ni Matteo inayos na ni Kath. Dadalhin niya daw diyan mamaya”

“Ah… okay. Thanks! Oi!! Nga pala! I need to go na!! Sige. Bye!! I love you insan!! ^_^”

Hindi naman maxadong concerned si insan saamin noh?? :)))))) Umupo nalang ako doon sa may bed niya. Di na makatulog eh… kaasar kasi yung nurse eh! Kung bakit naman kasi 4:00 ng madaling araw xa magpapalit ng dextrose?? :))))

Wala tuloy akong magawa kundi titigan ang gwapong nilalang na to!! Sarap niya titigin eh!! Gwapo talaga!! :P yung nga lang, nakakasawa na yung pagmumukha niya! >.<! :))))) jowk!! :P

Kulitin ko na nga lang si ever loving insan ko!! Mwahahahahahaha!! Sigurado ako tulog na yun ngayon… pero ok lang! ^_^

*Calling ever loving INSAN!! ^_^*

“ALFRED!!!”

“asdfghjkl”

“Hoi! Alfred!! Wake up!!”

“…”

“ALFRED!!!!!!!!!!!!”

“WHAT?!?!?! Do you even know what time is it??”

“Of course!! Like duh?! Samahan mo naman ako dito.”

“I’m still tired. I’ve been sleeping for only 10 minutes then somebody calls me asking kung pwede ko xa samahan sa ospital?? Are crazy?!”

“No I’m not! Ala naman kasing magawa dito!!”

“Edi mamasyal ka!! Kaya nga magandang ospital din ang pinagdalhan diba?? Para hindi kayo ma-bored!! Paglabas mo naman dyan sa lobby parang mall na eh! I want to sleep na! Bye!”

*Call ended*

Ang sungit naman ni insan!! >.< Siguro pagod talaga! So yun… Sinundan ko nalang sinabi niya…

Lumabas na ako ng room ni Matteo… Pumunta nalang ako ng garden :) Sarap din pala tumambay dito… :) Yun nga lang. I’m still bored!! >.< So I decided to go back nalang sa room ni Matt.

I was walking nung naalala ko kung anong date na. March 25, 20**. Dapat 5 years na kami ni Nathan ngayon. I remembered yung mga memories. My eyes was blurry na… naluluha na ako. Na-alala ko yung dati. Nung siya lang yung mapapagkatiwalaan ko. Nung siya lang yung nalalapitan whenever I’m down.

Ok fine. Back to reality. >.< Ayoko na ma-alala pa yung mga nangyari dati. Yun na… malapit na ako sa room ni Matteo! :) when I turned right may nakita akong guy. Nakatalikod. He was kinda familiar. Nakita ko may kasama xang girl… at yung girl parang kilala ko rin. Umiiyak silang dalawa. Prang there’s something really serious going on. Tapos tumigil na sa pag iyak yung guy.

We were both shocked when we saw each other >.<

Pero hindi naman pwede eh…

Nasa States xa eh…

“Erika??” – well yah he saw me >.<

Tears started to roll down my face… naluluha lang naman pero yun…

.

.

“Nathan??”