×

10 0 0
                                    

"I'm out now" he said and walk away from me. I did not bother to follow, well it's the usual him anyways

I am Veania, 16 yrs old from The City Of Smile, Bacolod. And that rude guy earlier was my fiance, Xavier.

Alam kong nakaka sana all ung magka fiance lalo na pag sa hule magkakatuluyan kayo tas andameng hahadlang pero malalampasan nyo un kase u already live each other na nga eh.

Pang Wattpad at K- drama ang datingan

Pero not in my case. He only agree to the arrange marriage because of one thing,

Dahil ayaw nyang takutin ng magulang nya ung taong mahal nya para pumayag.

Well my dad and hes dad were bestfriends so they comeup to the idea na ipakasal kaming dalawa

Xavier is a good looking but weird guy. And yeah he has a GIRLFRIEND. We kinda close to each other naman. Like we both agree na hanggang papers lng ung relationship namen.

Well..................

But badluck hits me hard

Damn i think I'm inlove with him

I don't know why or when

Pero diba,

May karapatan naman ako?

Like, ako naman ung legal. Kase even though di pa kame kasal, settled na lahat eh.

Ang hirap nya na pakitunguhan huhu. Ang akward kase like yah close kame pero more than friend nga tingin ko sa kanya.

Ramdam koden na may hint na sya. I can't say how i tell that but, i trust my instinct.

One time our mothers set us in a date. Not the date in a resto or whatsoever food stalls, but in a hill.

Naglatag sila ng picnic mantle and then foods. Nung dumating kame ron, naka arrange na lahat.

Sa hill nayon, makikita ung nga lights na kumuku titap titap. Ang lamig ng simoy ng hangin. Nakaka relax

But all of a sudden nabalutan ng something yung paligid. And thats because kame nalang dalawa...

Solo kona sya...

Pero hindi sya saken eh...

Aksidenteng nalingon sya sa side ko at nagtama ung paningin namin. Umiwas agad ako at madaling umupo.

Naramdaman ko ang presensya nya na umupo sa tabi ko

Ilang minutong walang nagsasalita samen habang pareho lng nakatingin sa mga ilaw. Hangin ang yumayakap sa bawat isa.

"Siguro u wanna bring her here right?" Pilit ngiti kong tanong at tinignan sya sa mata

After a second, he also faced my direction. Theres a trace of sadness in hes eyes

Sino ba naman di malulungkot na imbis ung mahal nya, ung taong kailangan lng nya ang makakasama nya

Shit. Umiwas ako ng tingin just then closed my eyes while waiting for him to answer

"Yeah. I badly want to take her to different places" medyo tumawa pa ito.

"Watch the sunset, waves, animals, festivals and many more with her. If only we can do it now, i'll take risk" dugtong pa nito

He was to happy to share his plans with that girl, to the point na hindi nya alam na andito ako at pilit pinapa atras ang mga luhang malapit ng tumulo

"Oh then call her now, let someone bring her here" binuksan ko aking mata at humaral muli sa mga liwanag

"Wag na, baka makarating kila mom" he then said, a bit of frustration was on hes voice

Ako ung fiance pero ako pa ung nag ggive way

"Nah minsan lng to. Saka sayang naman kung walang makikinabag sa date nato" i smiled bitterly as i look around the perfect setup

Walang mali sa lugar o sa mga bagay, siguro kame. Kasi hindi kami para sa isat-isa kaya kahit sa pinaka magandang resort pa kami dalhin, wlaang mababago.

He looked up at me, nag dadalawang isip kung seryoso bako o hinde

"Hey u. Get up and call her now" tumayo sya at hinarap ako

"Salamat" sabi nya at niyakap ako

Luh kinikilig ako. Syempre jok lng. Let's say farewell nato. Di ako marupok

"Welcome" aniya ko at hinaplos ang likod nya.

How i wish i can hug him all the time without any reasons.

How i wish na sana sakin nalang sya

Ako na ang bumaklas sa yakap. Nginitian ko sya at ganun din ang ginawa nya

"Now go. Walang signal sa part nato so u need to search somewhere" i smiled at him while holding back my tears

Inabot ko ang nuo nya at tinapik yon. Sunod ay ginulo ko ang buhok nya. Damn

I'm so inlove. But so sad I need to stop

He pinched my cheek and pat my head. I bow to him and he also did. Few seconds, he left and I stayed

I return to the place I'm sitting earlier and cold breeze welcome me

Masarap ung hangin. Maganda ung mga ilaw. Diko namalayan na unti unti ng dumaloy pababa ung luha ko

Para akong tanga while wiping my own tears while laughing. Ako date ung taga tawa pag may broken sa mga kakilala ko pero iba pala pag nasa mismong sitwasyon kana

Ayokong tumawag at magpatulong sa kahit na sino, kase hindi ko ugali yon

Nilalamig nako. Uuwi nako. Ayoko rin namang makisama sa date nila baka ngumawa ako hahaha

While i was on my way, i heard voices. Little by little those unknown voices becomes clear

And now, i badly wanna sapak tadhana. Kung bakit kase di muna ako pina ales bago padatingin sila Xavier. Argh

Nagtago ako sa puno and hid muself well. Xavier was escorting his lady to the place na nakalaan sana para sa amin

Ibang iba sya pagdating sa girl. Mabait, hindi cold at kalmado.

Payak akong napatawa. Feeling ko ako ung pinaka kawawa dito. Wait lemme rephrase it, ako ung pinaka naging martir dito

Biruin mo, ako ung may karapatan. Pero at the same time ako ung wlang laban

Naka upo na sila and i stayed for a little bit. They hugged each other. Nag kwentuhan ng kung ano ano. 'Bout how they miss each, how they wanna spend the night and so on and so on

While witnessing the most painfull scene in my life, i finally realized na siguro it's time to stop. Kase hindi kona kaya. Masakit na.

Para akong kandila na maraming tali at sabay sabay sinindihan. Unti unti akong natutunaw.

Hindi naman ako martir para magpatuloy, may utak ako. Alam kong wala ng tyansa.

"Xavier, pinapa ubaya na kita sa kanya"

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Oct 24, 2020 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

PAUBAYAWhere stories live. Discover now