< ---- vote naman diyan.
Kainis langss, rame nagbabasa wala naman votes and comments, onte lang, tapos pag magcocomment pa konte lang din. Hay nako. Whahaha. Jk lang. kasi naman, sana mahaba diba? Para mappreciate ko. Simpleng bagay lang naman ee..
Anyways. Basahin niyo na lang, sorry sa typo at grammatical errors.sensya kung pangit ung update..nitatamad na ako eh. amp
---------------------------------------------------------Kaye’s POV---------------------------------------------------------
Sana isang panaginip lang ang nangyayari sakin, sana isang masamang panaginip lang to, at sana magising na ako, pero hindi, isang malaking hindi.
Ramdam na ramdam ko ang sakit, physically and emotionally. Ang huli kong natatandaan ay nakita ko siya, nakita ko si mhike, at masakit isipin na kinamumuhian niya talaga ako. Gusto ko ng sumuko, masyado na akong nahihirapan sa mga nangyayari sakin, pero pag naiisip ko ang memories namin ni mhike, nabubuhayan ako. Pilit kong pinaglalaban ang pagmamahal ko sa kanya.
Hindi ko mapigilan ang unti unting pagpatak ng luha ko. Naalala ko ang pagtrato niya sakin kanina. Ayokong isipin na talagang wala na ni isang katiting na pagmamahal ang natira sa kanya para sa akin.
Nasaan na nga ba ako?Minulat ko ang mga mata ko, dahan dahan akong umupo at napasandal ako sa headboard.
Wala akong ideya kung nasaan ako, ang huli kong natatandaan ay nawalan ako ng malay sa harapan ni----ni-----
“mhike” I whispered, kasabay nun ang pagpasok ni mhike sa kwarto.
“gising ka na pala, ---------p--pwede ka ng umalis” he said in a cold tone.
“mhike, paki-usap, mag-u—“
“gusto mo bang kaladkarin pa kita ha?” sigaw niya, kitang kita ko ang panlilisik sa mga mata niya.
Natatakot na naman ako, bat ganun? Bakit kailangan maging ganito siya? Hindi lang naman siya ang nahihirapan, dahil mas higit ako.
Napayuko na lang ako at napaiyak.
“ano ba! Gusto mo ba talagang----------“
“ang sakit sakit na mhike, please, “
“wala akong paki-alam kung nasasaktan ka, dahil in the first place ikaw ang may dahilan ng lahat ng to, wag kang magmaktol sa harap ko----, don’t play innocent kaye, wag ka ng magpanggap sa harap ko, umalis ka na, ayaw na kitang makita pa”lumapit siya sakin at hinawakan ng mahigpit ang wrist ko at-------
“bago mo ako pagtabuyan mhike, gusto ko lang---------------“
Paaak.
I slapped him. Kita ko sa mukha niya ang pagkagulat at he smiled devishly.
“ikaw pa ang ganang manakit, ika---“ mas hinigpitan niya ang hawak sa wrist ko.
Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko at nasampal ko siya, siguro para matauhan siya.,siguro dahil sobra na ang ginagawa niya, siguro dahil sobra sobra na akong nasasaktan.
“Nasasaktan na ako mhike, nasasaktan na ako,--------“ pinahid ko ang mga luhang pumapatak sa pisngi ko,” tama ka, ako, ako ang may kasalanan ng lahat,ako ang nang iwan at nanakit sayo,masama na akong tao, pero naging biktima lang din ako, at sa maniwala ka o sa hindi, wala na akong paki-alam dugusto ko lang malaman mo na hindi ko ginusto lahat ng to, hindi naging madali lahat mhike, hindi naging madali ang pagpili between you and my family, dahil oras na pinili kita nun at ipinaglaban, ikaw lang ang masasaktan, ayokong makita na nahihirapan ,, ayokong makitang sinasaktan at kinakalaban ka ng mga magulang ko, kaya pinili ko na lang na iwan ka,pinili kong lumayo, kung sa tingin mo, sinaktan kita, mas nasasaktan ako, mas higit ako mhike, masakit sakit ang iwan ka at hanggang ngayon, sobrang sakit pa rin, pinagisihan ko na hindi ko man lang sinabi sayo at iniwan na lang ng basta. Kung sa tingin mo naging masama ako sayo, oo! Yun naman diba ang gusto mong marinig diba.?pero mhike, hindi ako makasarili,pinili ko ang kalayaan mo kesa sa kalayaan ko, pinili kong makasal sa iba kahit hindi ko ito ginusto at ngayon ----- Tinakasan ko ang kasal ko dahil hindi ko makaya na makasal sa taong hindi ko naman mahal, at gusto kitang ipaglaban, alam kong huli na pero nandito ako ngayon, nagbabakasali na maintindihan at patawarin mo ako, pero hindi e, pinagtatabuyan mo ako,sana pala, sana pala hindi na lang ako bumalik, dahil wala,---WALA NA PALA AKONG BABALIKAN, , sana hindi na ako bumalik kung ganito lang,wala ng patutunguhan to, kasi ngayon, kulang na la.Kulang na-------*sob* kulang na lang ---patayin mo ako .” Dahil dun binitiwan niya ang mahigpit niyang hawak sa wrist ko.
Pilit kong hindi na humagulhol sa kanya, ramdam na ramdam ko kasi ang pagod. Pagod na pagod na ako. Pero bakit ganun, hindi ko pa rin mapigilan, . nakatayo pa rin si mhike at nakatingin sa ibang direkson.
Wala na talaga. Siguro nga , hanggang dito na lang ako----- kami. Now, I realized that not everybody deserves a second chance, depende yun sa taong magbibigay sayo ng second chance, kung gusto niya ba o hindi,. At hindi pala lahat kayang ibalik ng pagkakataon at panahon. Hindi lahat ng mga bagay na nasira ay maayus pa, dahil kahit anong pilit mong ibalik sa dati, hindi na maibabalik pa, mananatili pa rin itong sira. Hindi din lahat ng sugat magagamot hindi lahat ng sugat mawawala , maaaring gumaling ito pero mananatili pa rin ang bakas ng sugat ..
Lumpas ang ilang minute na ganoon pa rin ang posisyon namin.
“pagbibigyan na kita, pagbibigyan na kita mhike,---Alam kung-----alam kung ayaw mo na akong makita,-*sob*--- wag kang mag-alala mhike,dahil kahit kalian hinding hindi na ako magpapakita sayo, isipin mo na lang na matagal na akong patay sayo.” Tumingin siya sakin. And I smiled bitterly habang tumutulo ang luha ko.
Dahan dahan akong tumayo at lumabas sa kwartong yun. Masakit na hindi niya na talaga akong pinigilan, it only means that he really want me to get rid in his life.
Ang sakit sakit. Kontrolado ng sakit na ito ang mismong pagkato ko.
Pababa na ako sa building at napansin ko na sa labas ay umuulan. Paglabas ko, tumingin ako sa taas, inalala ko ang nangyari kanina..
Tapos na kami….
Ramdam na ramdam ko ang lamig at malakas na bagsak ng ulan sa katawan ko. Doon na ako napahagulhol ng napahagulhol. Patuloy na lang akong lumalakad kahit na hindi ko na Makita ang dinaraanan ko, everything is so blurred,.
Mag isa na lang ako, wala na siya. Tapos na kami.
Dahil sa hindi ko na makita ang dinaraanan ko, napaupo na lang ako at doon umiyak ng umiyak.
Hanggang sa maya- maya, naramdaman kong may papalapit sakin. Hindi ko na pinansin kung sino man yun. Alam ko na hindi ito si mhike, dahil ayaw niya na sakin. Hindi na siya magbabalak pang sundan ako.
