LOVE WITHOUT LABEL (Orchid Series #1) COMPLETED

CHAPTER 22

Jaz Pov.

Gala doon gala dito yan lang ginagawa namin ng mga pinsan ko. Nag enjoy nalang ako para makalimutan ko siya kahit sa sandaling panahon lamang. Ngayon ay magpaalam na ako sa kanila dahil uuwi na ako hindi naman kasi pwede na hindi ako uuwi ngayon kasi may intramural pa bukas.

" Opo lola babalik po ako dito hehe" si Lola kasi ayaw niya na uuwi ako ngayon kasi daw gusto niya pa ako makasama.

" Sige apo mag iingat ka ha?"

" Opo Lola"

" Ingaaaat pinsann!!!" Ayun ang ingay talaga nila kahit kailan.

" Byeee"

Hindi ko talaga pinapakita na malungkot ako kaya ayun para akong tanga sa harapan nila dahil pinipilit kong maging masaya.

Nasa Dipolog na ako ngayon at pupunta lang ako saglit sa mall para bumili ng chuckie at chocolate baka may bagong chocolate sila hehe. Papasok na ako sa mall ng may nahagip sa aking attention. Isang matanda na may dalang bata habang namamalimos. Hindi ko alam kong bakit lumapit ako sa kanila na dapat ay pumasok na ako sa mall ngayon.

Bibigyan ko nalang sila ng pera para naman may makain sila ngayon. Hayst ang daming nagugutom ngayon at naghihirap sa buhay pero ang iba ay nag lelekramo pa sila kahit na mayaman naman.

" Ito po Lola tanggapin niyo po " sabay abot ko ng isang libo kay lola.

" Salamat ining" Ang sarap sa pakirandam na nakatulong ka sa iba at makikita mo sa kanila na subrang saya nila. Aalis na sana ako kaso biglang hinawakan ni lola ang kamay ko.

" Ang tagal mong natulog ining. Gumising kana. "  Huh? Hindi ko gets si Lola promise.

" Po? Gising naman po ako Lola" pero ngumiti lang si Lola at bigla itong tumayo tapos nagsimula ng lumakad. Hindi ko talaga siya gets bhie. Hayst bahala na nga.

Pagkatapos kong bumili sa mall ay hindi talaga mawala sa aking isipan ang sinabi ni Lola hayt! Bahala na nga. Ngayon ay nakarating na ako sa bahay pero nagulat ako dahil hindi ko talaga inaasahan na nandito si Glenn sa harap ng aming bahay at nakaupo pa ito sa kalsada. Wow para siyang polubi kaso gwapong polubi ngalang.

" Oy bakit ka nandiyan? " Self dapat chill ka lang wag kang iiyak ha!

" Yeah hinihintay kita. Saan ka galing?" Bakit nagtatanong naman to? Bakit?

" Ah diyan lang sa tabi tabi" ayaw kong sabihin kong saan hayst

" Pumunta ako dito kahapon" weh? Sinungaling pala siya.

" Bakit? Diba kasama mo naman si Shereen. Sinungaling! " Huli ng marealize ko ang aking sinabi sa kaniya dahil biglang nagiba ang kaniyang mukha na parang galit.

" Bakit naggaganyan ka? Wala namang tayo ha?! "

Nabigla ako sa kaniyang sinabi. Bakit kailangan pang ipamukha sa akin na wala akong karapatan magselos? Ang sakit na talaga grabe naman siya. Para akong binuhusan nang malamig na tubig ngayon dahil biglang umulan ng malakas at sabay sa pagtulo ng aking mga luha.

" Ah ganun pala hehe..." wala talaga akong ibang masabi sa kaniya.

" no... Hindi ganun sorry, hindi ko sinasadiya ang aking sinabi" hindi ko talaga kayang pigilan ang aking mga luha ngayon.

" Hehe W-wala kang kasalanan.. kasi ako yung nagselos sa inyong dalawa kahit wala akong karapatan dahil hindi naman kita pag mamayari kaso wag mo namang ipamukha sa akin na hindi mo talaga ako gusto. Ang sakit lang isipin dahil ako lang pala ang umaasa na maging tayo. Assuming ko rin no? Simula naman ay napilitan ka lang ata sa akin, pero bakit nagbibigay ka ng mutibo? Kung wala ka namang balak na saluin ako. "

Kahit na almost 4 months lang kaming magkasama pero bakit subrang sakit talaga?

" Sorry.. hindi ko sinasadiya Jazz.. please " Alam kong umiiyak siya ngayon at gustong gusto ko talaga siyang yakapin pero wala nga pala akong karapatan. Ang gaga ko kasi bakit ako nafall sa kaniya.

" O-okay lang hehe sige papasok na ako" subrang sakit lang kasi siya pa may galit? Kung bakit ako naggaganyan? At sumabay pa ang langyang ulan nato kahit naman umiyak ako nang umiyak hindi parin mawala sa aking isipan ang kaniyang sinabi kanina. Ngayon ay nasa kwarto lang ako kahit na gutom na gutom ako ay wala talaga akong ganang kumain.

Bakit ba nasasaktan ako? Diba nga walang kami pero bakit subrang sakit? Tanginang pusong to! Nakahiga lang ako dito habang umiiyak. Deserve ko bang masaktan ng ganito? Hindi naman ata diba? Daming tanong pero hindi ko talaga masagot. Pagod na ako kakaiyak tama na.

3:56am na pero hanggang ngayon ay hindi parin ako makatulog dahil sa kakaiyak ko.

Nagising ako ng biglang may kumatok sa pintoan. Ang aga aga pa! Ang ingay.

" Ate chanakkk!! Intramural niyo na ngayon"

Huh? Intramural?! Ay shyt!! May intrams pala ngayon langya naman oh kimalas malas naman. Napahinto ako sa malaking salamin na nasa kwarto ko. Subrang namamaga ang aking mata dahil sa kakaiyak ko. Ilang kilo na kaya to? Baka yayaman ako sa eyebags ko! Hayst para akong Chingchong china nito.

Habang kumakain kami ay lutang na lutang talaga ako.

" Nak anong nangyari sa Mata mo? " Huhu napansin pa ni mama. Anong sasabihin ko? Na kinagat ng lamok? Pero wala namang lamok sa kwarto gaga talaga.

" Ma kakaiyak niya yan sa maling tao"
Isa patong chanak nato ang ingay. Real talk na real talk siya langya lagot to sakin mamaya. Charot

"  Ma wala lang to hehe kinagat ng lamok este ewan trip ata ng eyebags ko na lumabas ngayon" grrr anong lamok.

" Ah okay " wow si mama cold ha? Joke lang

Pagkatapos naming kumain ay sumabay na sakin si chanak papuntang school kaya naman ang ingay dati sa sasakyan.

" Ate alam ko naman anong nangyari." Edi siya na may alam chismosa din to minsan e.

" Ang ingay mo huhu"

" May pa rain rain pa kayo with cry cry HAHA para kayong nasa movie kaso yung nasa movie ay magjowa na naghiwalay pero yung sa inyo walang label HAHAAH" ang totoo? Kaninong anak to? Anak ata ng kapitbahay namin to! Sarap batukan tong chanak nato.

" Sige pa Isa nalangg babatukan na kita diyan!" Gigil na ako huhu prangka lang talaga pag yan maging broken ihuhulog ko talaga yan sa linabo.

" Bye ate HAHAHA" langya may gana pang magpaalam sakin.

Papunta na ako sa classroom pero nakita ko sina Glenn at Shereen na magkasama. Grabe! Bumalik yung sakit parang tutulo ulit ang mga luha ko. Hyst!! Laban lang jazzelle kaya mo yan! Nga pala naka sunglasses ako ngayon parang tanga lang pero subrang namamaga talaga ang mata ko at ayaw kong makita nila baka isipin na nabubuang nako.

Hindi nalang ako tumuloy sa classroom at pumunta nalang ako sa airport ng Vincent. Hindi siya literal na airport ha? Pero tawag ng mga Vincentian dito ay airport kahit na walang airplane. Oh diba! May airport kami kaso sa noo ko lalanding ang airplane! Hayst para akong tanga pinapasaya ang sarili ko.

_____________