The Billionaire Wants Me

Chapter 24

Chavelle

“A-ah Forrest, punta muna kayo kay Tita Chichi nyo ha.” Naintindihan naman ni Chichi ang sinabi ko kaya ay kinuha na niya mga bata. Forrest was looking at Thaeus intently.

Nilingon ko si Thaeus and I felt cold. I have never seen him this full of emotion before.

Dahan dahan akong naglakad papunta sa manager’s office. A lot of people were probably bewildered na nakita ang isang bilyonaryo na nagseserve sa mga customer.

Naramdaman ko ang bigat ng aura ng paligid nang nadaanan ko siya.

Sumunod siya sa akin at pagkapasok palang namin sa opisina ay nangatog na ang tuhod ko sa takot.

“Explain. Now.” Humakbang siya papalapit kaya ay napaatras ako hanggang sa napaupo na sa lamesa. Ikulong niya ako sa mga bisig niya.

“I-I’m sorry, okay? I-was scared….”hindi ko magawang magsalita dahil nagsimula nang bumuhos ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan. I was also scared….. That he might hurt me because of hiding this from him.

“I won’t hurt you please…..just explain to me, sweetheart. Gulong gulo na ako.” I looked at him with tears in my eyes and he looked so sad. “A-are those your kids?” parang nahihirapan pa siyang sabihin iyon.

Dahan dahan akong tumango at napamura siya. He sighed so deeply and looked at me again. “Why didn’t you tell me, sweetheart? Don’t they have a father? No……I don’t care. I’ll treat them my own. Please………..come back to me sweetheart.” Naramdamam kong may tumulo sa kamay ko at nakita ko na lang na umiiyak na siya.

“B-but they’re yours, Thaeus.” He froze. Dahan dahan niyang inangat ang tingin niya sa akin. Nakaawang ang bibig at nanlaki ang mga mata.

He stepped backwards and looked so shocked, tumalikod siya sa akin at impit akong napasigaw nang sinipa niya ang upuan. I cried harder dahil natatakot akong saktan niya ako.

Nang narealized niya ang kanyang ginawa ay lumapit siya sa akin at niyakap ako. “I’m sorry……hindi kita sasaktan. I’m sorry.”he soothed me and I can’t stop saying sorry to him.

“I’m sorry, Thaeus……N-nung araw ng libing ni mama, dun ko lang n-nalaman na…….. na b-buntis ako. I was scared.” He looked at me with so much longing and sadness.

“What are their names?” matigas niyang sabi na para bang pinipigilan niya ang sarili na maluha.

“S-Serenity Harriet and Silvius Forrest Araneza.”

“They’re twins?”namamangha niyang sabi at tumango ako. Umupo siya sa swivel chair pagkatapos ay inangat ako at pinaupo sa kandungan niya.

“Tell me more….I want to know my babies before I see them, maawa ka Chavelle.” Pinunasan ko ang panibagong luha na nagbabadya. Isiniksik niya ang ulo niya sa leeg ko, sniffing and kissing it lightly.

“They were born on July 8, 2013 in Cebu. Serenity loves dolls while Forrest loves puzzles. S-Serenity is the b-baby of the family while F-Forrest is the mature one.” Naramdaman kong ngumiti siya sa sinabi ko.

“I-I want to meet them, sweetheart. Please…..” tumango ako at agad na tumayo para puntahan ang mga bata.

Nang nakita sila na nililibang ni Chichi napangiti ako. When Forrest saw me, “Why did you cry mommy?” I just shook my head. Sinenyasan ko si Chichi na iwan muna kami.

“Ah Forrest, Serenity. There’s someone I want you to meet okay? Please be good to him……”

“Is it daddy, mommy?!” excited na sigaw ni Serenity, kinarga ko siya at pinisil ang ilong.

“You’ll see.” Si Forrest naman ay nanatiling tahimik. Hinawakan ko ang kamay niya habang nagkukwento na ng kung ano ano si Serenity.

When we entered the office, Thaeus stood up and faced us. Dahan dahan siyang ngumiti nang nakita ang dalawang anak. “Serenity, Forrest….go hug your daddy.” Nang sinabi ko iyon ay agad na nanlaki ang mata at bibig ni Serenity kaya ay binaba ko siya, she immediately run and stopped in front of Thaeus.

Natawa ako habang umiiyak when I saw her poke his legs. “Are you real po? You’re not in my dream anymore?” nang tumawa si Thaeus ay nanlaki ulit ang mata ni Serenity at tumili. She raised her hands, that meant she wants to be carried. “Daddy!” hindi ko mapigilang umiyak sa nakita. Kinarga siya ni Thaeus at agad na niyakap ng mahigpit. He looked at the little boy beside me.

Forrest was not moving an inch but I was shock to see his tears flowing like a river. Lumuhod si Thaeus habang karga si Serenity, inilahad niya ang kamay at hindi ko mapigilang humikbi nang narinig ko ang pag iyak ng aking anak na lalaki. He sobbed so hard while wiping his tears and walking to his father.

Tahimik kong tinabunan ang bibig ko ngunit kumakawala talaga ang hikbing hindi ko mapigilan.

“Daddy!”Forrest shouted and ran to Thaeus, ngayon ko pa lang nakitang ganito ka emosyonal si Forrest, he always acts so mature and calm when it comes to us.

Serenity wiped her tears silently while hugging his father’s neck at si Forrest naman ay nakayakap malapit sa dibdib ni Thaeus.

Thaeus was crying so hard but still managed to smile at me. “Come here, sweetheart.” Mabilis akong lumapit at lumuhod para maging pantay sa mga bata. I hugged them and felt so much happiness.

Finally, we’re home.

______________________________