Goodbye, To Whom I Cherish

Chapter 7

Mildred

Bago pa nga lang natapos ang issue ni junfred at amae, ay ngayon naman si van tapos nito ako naman

Ano mag aarte-artehan ako para matapos na. AHAHAHA!!, well pag ako ang sinumpong walang kahit sino ang makakagalaw sa akin

Kaya pag umandar yung kabaliwan ko ay hinahayaan nalang ako nang tatlo, napaka buting kaibigan diba!?.

Kaya naman sa aming apat minsan ako yung pinakamatagal pa bago gumaling, kasi mga isang araw lang ata tapos balik na sa normal si van

Si amae at junfred naman mga tatlong araw bago magkabati, tapos pagdating naman sa akin mga isang linggo pa bago gumaling

Ewan ko ba kung bakit, dahil siguro walang lumalapit at tumutulong sa akin magpagaling sa issue ko, so dahil alam nila na matagal pa bago ako gumaling

Ay ginagawa naman nila ang best nila para pa andarin yung sumpong ko, nakaka pang gigil talaga, ako naman tung pinag ti-tripan nila, so ako nalang yung nagpapakalma sa sarili ko, diba AMAZING!!

Pagkatapos nung araw na iyon ay naging ok naman ang lahat, pero dahil nga umalis ako ng walang paalam kay mama non, ay nabunga ngaan ako, pagdating ko ng bahay

Pinag sabihan niya ko na pag aalis daw ng bahay ay dapat mo ng mag paalam kung saan ako pupunta, tapos isarado ko rin daw ang gate kapag aalis

Well hindi ko naman siya masisi kasi akala niya na nakidnap na daw ako, baka raw isang bagong modus yun

Na kumakatok muna ng gate tapos pag bubuksan mo na ay tsaka ka isasakay sa sasakyan, sa totoo lang ganoon naman talaga ang nangyari

Ang kinaibahan lang ay hindi ako isinakay, itinakbo lang ako, o diba ang cheap nong kidnapper.

HAHAHAHA!!, at isa pa san ka naman makakakita nang kidnapper na kumakatok muna bago mang kidnap, itong si mama talaga ang lawak ng imagination.

"Ok, Goodbye sa inyong lahat and see you tomorrow" sabi ni Sr. sa amin habang nag pa paalam

Habang nag aayos ako ng gamit ko ay bigla nalang akong nakaramdam ng pagkahilo kaya hinawakan ko ang ulo ko at minamasa masahe

At habang ginagawa ko yun ay nagtanong naman si Amae if ok lang ba daw ako, then sabi ko naman na ok lang, pero nong tumatayo na ako at akmang lalakad na ay

Bigla na lang akong nawalan ng balanse at nahimatay at pagkatapos nun ay hindi ko na alam kung anong nangyari, kasi bigla nalang nandilim ang paningin ko.

"Mildred?..."sabi nong napaka pamilyar na boses "Mildred?..." pag ulit pa niya

Pag bukas ko na aking mga mata ay una kung nakita ang umiiyak na mukha ni amae, dahil sa namamaga na ito ay feeling ko kanina pa siya umiiyak.

"Grabe ka naman maka iyak, Amae ah?!, ano bang iniiyakan mo diyan?, hindi pa naman ako patay ah?!" patawa kong sabi

"Tumahimik ka nga diyan, sinong umiiyak, ako?, hindi ah, napuwing lang kaya tong mga mata ko" pag depensa niya "wag ka kasing mag assume!"

"Aray ha?!"

"Ay sus, wag kang maniwala sa sinasabi nang babaeng yan!!" pagsabat naman ni junfred