NAGBAWI si Zafrina ng tingin nang mapatingin sa kanya ang lalaking sakay ng elevator. Three years, pero malinaw pa rin sa alaala niya ang mukhang iyon ni Mark Brice Regala, ang isa sa malapit na kaibigan ni Sovereign. Ramdam niya ang pagsunod ng tingin nito sa kanya nang sumakay na siya sa loob ng elevator, bagay na sinikap niyang ipagpatay-malisya.
Nang makalabas sa elevator si Mark Brice ay mabilis niyang pinindot ang floor na kinaroroonan ng pamilya niya at ang close button. Ngunit hindi niya napigilan ang sarili na muling mapatingin kay Mark Brice na huminto sa paglalakad at muling lumingon sa kanya. Pasara na ang pinto ng elevator nang magtama ang mga tingin nila. Namukhaan ba siya nito? Maikli lang ang buhok niya noon kumpara ngayon na umabot na halos sa may baywang niya.
Nagbaba siya ng tingin nang tuluyang sumara ang elevator. Huminga siya nang malalim. Mark Brice Regala reminds her of Sovereign. Napalunok niya nang maramdaman ang bahagyang paninikip ng dibdib niya. Nahawakan niya iyon. Gusto niyang balikan si Mark Brice para makibalita pero wala naman siyang lakas para gawin iyon.
Hanggang ngayon ay palaisipan pa rin sa kanya ang kung ano mang kasinungalingan na inilagay ni Carmina sa sulat na ipinalagay nito sa silid ni Sovereign noong araw na umalis siya sa Pagbilao City. Sulat na tiyak na ikagagalit sa kanya ni Sovereign. Malungkot siyang napangiti.
Pero kung ikukumpara sa ngayon na Zafrina, malayong-malayo na siya sa dati. Kayang-kaya na niyang harapin maski si Carmina. Hindi siya madaling sindakin ngayon lalo na at kailangan niyang maging matatag para sa kanyang anak na si Rain. Rain Millares, isinunod pa rin niya sa pangalan ni Sovereign ang pangalan ng anak nila. Kahit apilyedo lang ng ama ni Rain ay ayaw niyang ipagkait dito.
Kinabukasan ay maaga silang umalis ng Baguio patungong Sagada. Kaarawan iyon ni Lola Leore. Napangiti siya habang pinagmamasdan si Rain na nakatulog na sa kandungan niya.
"Kaunti na lang, baby, makikita mo na si Mamita mo," anas niya habang hinahaplos-haplos ang buhok nito.
Nang makarating sa Sagada makalipas ang ilang oras na biyahe ay dagsa ang pagbabalik ng mga alaala kay Zafrina. Napangiti siya. A bittersweet memories.
"We're home at last," bulalas ni Tita Lily na hindi maikakaila ang saya sa mukha habang nakatitig sa arko ng Hacienda Albajera.
"And the memories bring back, memories bring back you," kanta pa ni Luki habang nakatingin sa labas ng bintana ng arkiladong van na kinasasakyan nila.
"'Wag po ninyong itatawag sa mansiyon na dumating kami," bilin pa ni Tita Lily sa guard ng hacienda nang pagbuksan sila ng gate.
"Yes, Ma'am."
Huminga nang malalim si Zafrina nang muling umandar ang sasakyan. Gising na rin si Rain na kakulitan ngayon ni Primo.
Nang huminto ang van sa mismong tapat ng entrada ng mansiyon ay kumunot pa ang noo ni Franco, na palapit sana sa Wrangler Jeep nito, nang makita ang sasakyan nila. Wala sigurong inaasahang bisita ng ganoon kaaga.
Naunang bumaba si Tito Marcus na sinundan ni Tita Lily.
"Hala," gulat pang wika ni Franco nang makita ang mga ito. Naglakad ito palapit sa kanila. "What a surprise, Tita Lily," masaya nitong wika na niyakap ang tiyahin.
"Kuya Franco!" nakipag-high five pa rito si Primo.
"Ate Zaf!" palirit naman ni Zabrielle nang makita siyang bumaba ng van, kalalabas lang nito. "You're here finally!" mahigpit siya nitong niyakap.
Hindi pa sana titigil si Zabrielle sa pagyakap sa kanya kung hindi pa magrereklamo si Rain na naiipit na sa pagitan nila.
"Oh, I'm sorry," ani Zabrielle na lumayo na sa kanya at may pagtatakang napatingin kay Rain. Isiniksik pa ni Rain ang mukha sa may leeg niya. "Sino 'yan, Ate Zaf?"
