THE TYCOON'S REVENGE

CHAPTET 3.3 DOOMED

"HEY. ARE You still with me?" may halong dudang tanong ni Yaney sa akin. Hindi ko magawang sumagot dahil nakatutok pa rin ako kay Adriana na panay ang inom ng alak. Tingin ko ay tipsy na dahil ilang beses na siyang inaalalayan ni Raven.

And that is not only the reason. It's really hard to take my eyes off of her. She possessed the angelic face that I really love to stare at and made me forget the real reason why I came into her life.

"King?!" reklamo ni Yaney at napabuntong hininga ako. Napilitan tuloy akong harapin si Yaney dahil ipinaling niya ang mukha ko paharap sa kanya.

Yaney Lim is a commercial model from China. I met her in a party. Common friend namin ang mayroong birthday. We had a few drinks and had sex but that was it. I made it sure that everything was casual. Pero nitong huling araw ay nakakalimutan ni Yaney iyon. Nagiging clingy siya at laging sumusulpot sa mga pinupuntahan ko.

And she needs to stop.

"Let's go to my room." she demanded.

Marahan kong inalis ang kamay niya. "No."

"But--"

"Yaney, stop doing this. Everything is clear between us." paalala ko sa kanya.

"Oh." tila nakakaalalang sabi niya at natahimik.

I sighed. "I hate to say this Yaney but I think we should stop seeing each other."

Napayuko si Yaney. I know I hurt her but what can I do? Ito lang ang alam kong paraan para maipaalala sa kanya na noon pa ay casual lang dapat ang lahat.

Tinanguan ko na siya at palihim na sinundanng tingin sina Adriana. Inaalalayan siya ni Raven palabas na ng charity ball. Agad akong sumunod.

And Adriana almost fell! Agad akong sumaklolo. Binuhat ko na siya na ikinagulat ni Raven.

"Mr. Zacariaz!" bulalas niya.

"Dito ba kayo naka-check in?" tanong ko at pinagmasdan si Adriana na paungol-ungol sa kalasingan.

And damn her soft body. I couldn't control my body's reaction. Ganitong-ganito ang pakiramdam ko noong una naming pagkikita. She has the ability to make me lose control.

And I thought that all along, I have my control. After the night I spent with her, I just realized that I was wrong. Nakakatakot ang reyalisasyong gumulat ng husto sa akin. Nagalit ako sa sarili ko. Hindi ang isang gabing iyon ang makakapagpasira ng plano kong binuo sa loob ng mahabang panahon.

I left and regain my resolve. Kaya nang magkausap ulit kami sa telepono, handa na ulit ako. Solido kagaya noong una.

And here I am, I will make my plan happen. Sisiguraduhin kong magtatagumpay ulit ako.

Right. I know that the revenge I wanted succeeded. Seeing Adriana acted? I know I got the revenge that I want.

She is mine. It was obvious.

"Yes. Upstairs." nagaalangang sagot ni Raven.

"Okay. Let's go." sabi ko at nagpatiuna na.

"Pero--"

"She's drunk and she needs to rest. Kailangan na natin siyang mailayo rito. Oras na may makahalatang press, magiging issue ito." sabi ko.

Hindi na nakapalag si Raven kaya dumiretso na ako sa elevator. Raven guided me until we reach their room.

Maingat kong ibinaba sa kama si Adriana. Napaungol-ungol naman siya. Bago pa ako matuksong haplusin ang maamo niyang mukha  ay hinarap ko si Raven.

"Hihintayin ko siyang magising. Maghihintay ako sa sala ng hotel room niyo."

"Pero baka hindi niya ito magustuhan."

"I will deal with it." sabi ko at nagpunta na sa sala.

Ilang beses nakiusap si Raven pero sa huli ay sumuko rin.

Nagtyaga akong maghintay sa sala. Paidlip-idlip ako hanggang sa natukso akong silipin si Adriana pagsapit ng alas singko ng madaling araw. Nakabihis na siya. Mukhang binihisan ni Raven.

"King..." ungol ni Adriana.

My heart melts. Malumanay ang boses ni Adriana. Malambing. Very feminine. When we had sex, her moans, groans and the way she call my name were like music to my ears.

It was like a gentle music that captivated my heart. Kaya nakalimot ako sa mundong totoong ginagalawan ko.

At muntik ulit mangyari iyon ngayon.

"King... King?" ungol ni Adriana at unti-unting nagmulat ng mga mata. Napabalikwas siya nang bangon nang makita ako. Namutla siya sa gulat.

Nalito rin ako. Saglit nakalimot hanggang sa naalala ang plano. Magsasalita pa lang ako pero naunahan niya ako.

"Anong ginagawa mo rito?!" bulalas niya.

"You were drunk. Ako ang naghatid sa inyo ni Raven dito." paliwanag ko.

Namula ang mukha niya sa pagkapahiya. Lalong namula ang labi rin niya. Oh how I wanted to kiss her lips! Ah sa napakaraming pagkakataon, kinontrol ko ulit ang sarili ko.

"Out! Get out now!" singhal niya.

Parang piniga ang puso ko nang makitang nanginginig siya sa galit at maluha-luha. Ito. Ito ang gusto ko  pero bakit ganoon? Bakit nahihirapan ang pakiramdam ko?

"Umalis ka na!" taboy ni Adriana sa akin.

"I'm...  I'm sorry..." nagpapakumbabang sabi ko. Gusto ko siyang lapitan at pagaangin ang kalooban pero sa huli ay hindi ko magawa. I am torn between being sympathetic and being beast.

"Ano ba ang kasalanan ko sa'yo para saktan mo ng ganito? You insulted me! What the hell was that for?!" masamang loob na tanong niya.

Wala kang kasalanan pero si West Ambrosia--your father--ang malaki ang kasalanan sa akin...

"I know and I am sorry." seryoso kong sabi. I tried to hold my heart. Inawat ko ang emosyong gustong kumawala.

Luhaang umiling siya. "Just... just go..."

Marahan akong tumango at tumayo. Umalis na ako. Habang papalayo ay ilang beses kong kinumbinsi ang sarili kong tama lang ang nangyari.

Kinumbinsi ko ang sarili ko na kulang pa iyon.

More revenge until their heart bleed.