My Possessive Brother

Chapter 40 :))

Vote and Comment! :)

A/N:Hiii! Isang update ko nalang at hindi niyo na makikita ung ILOVESPONGEBOBo3 updated MY POSSESSIVE BROTHER! XD :( :) But anyways! I'm happy kung sino man ung mga sumuporta hanggang sa last chapter na to! :) Maikli lang to wot.. XD

Advance HAPPY CHRISTMAS Everyone! :) ;) :***

ENJOY! :)

•••••••••

(Christine's POV)

*Kriiing**Kriiiing*

....

*Kriiing**Kriiiing*

Hmm~... Buyset na tumatawag neto! Hindi ko pa dinidilat mata ko at kinapa nalang ang side table para mahagilap ang lintek na telepono ko. Yes. I'm so irritated right now. Especially pag talaga sinisira mo tulog ko! Letche!

"WHAT?!"-I hissed as I accept the call.

"Woaah there.. Good Morning too baby.. Wake up sleepy head. May pupuntahan pa tayo."-Gosh. Steve.

Walang gana akong sumagot."I'm still sleepy"-My voice is a little bit husky.

"Get up Tintin.. I'll be there in 15"

Bago pa ako makasagot ulit ay nagsalita siya.."Come on baby.. Do it please?.. I love you.."

I sighed."Alright."

"Good. Now end the call and go to the bathroom."

I did what he said. Kahit na inaatok pa ako at tamad na tamad na tumayo binabad ko na sarili ko sa malamig na tubig. Para akong pusa na takot mabasa sa lagay ko ngayon.

Its been months simula nung mawala si Ate.. I hope she's now in peace. Maayos na samahan namin. Sana magtuloy-tuloy na to. This is what I'm waiting for. Pero hindi ang mamatay si Maurine. Naging masama man siya sakin yun ay dahil sa sakit na nararamdaman niya.

What happened between me,with her and Steve will be burried in the past. I want to focus now.

"Seriously? Where are we going?"-Kanina pa ako tanong ng tanong sakanya kung saan ba talaga kami pupunta.

Pero ngumingitingiti lang siya at lumilingon lingon saakin. Minsan nakakainis ugali netong gwapong lalaking to. Waiit.. Oo na guwapo naman talaga siya eh.

"Just sit there until we get there. "-He smirked then held my left hand while the other is on the steering wheel.

Napabunton hininga nalang ako at napasandal. Ano pa bang magagawa ko diba?

3 hours ata ang naging biyahe. At pamilyar ang daan na tinutungo namin ngayon. The trees.. The road... The place... This is... This is the place where there's a cliff and when we talked emotionally.

(A/N:See chapter 33! :)

"Steve..."-I murmur.. What are we going to do here? Kinakabahan ako. This is not a good place for me anymore. A lot of tears wasted here.
Ayoko ng balikan ang mga alala na kung saan hindi nga makahinga sa sakit na nararamdaman.

"Shh.. Let's go.."-Mas hinigpitan niya pa hawak sa kamay ko. Magpupumiglas pa sana ako pero sadyang nakakapit ng husto ang kamay niya sakin.

Hindi na tulad nung una naming punta dito na maraming ilaw at nagsasayawan. Inshort party. Pero isa siyang tahimik na lugar na kung saan maririnig mo nalang ang pagaspas ng mga puno.

Usually ang mga makikita mo ngayon ay mga pamilya na masayang kumakain at nagkakantahan.

This place was perfect.. I hope ngayon na nakapunta na ulit ako dito.. Maganda naman ang mangyayare.