Ο Κολλητός του αδελφού μου[1]

Ευτυχισμένοι

"Δηλαδή χωρίζεται?" Ρωτάει νευριασμένος ο Κώστας

Ενώ εγώ έχω αρχίσει να κλαίω

Δεν φτάνει που δεν μας μεγάλωσαν σαν γονείς γιατί έλειπαν στα επαγγελματικά τους ταξίδια χωρίζουν
κιαπο πάνω

"Ακούτε τι λέτε?" Τους φωνάζω

"Κώστα Άρια σας αγαπάμε και θέλουμε το καλό σας δεν θα αλλάξει τίποτα θα εξακολουθούμε να είμαστε στο πλευρό σας" λέει η μαμά μου και γελάω ειρωνικα

"Να είστε στο πλευρό μας? Πώς θα το κάνετε αυτό μαμά όταν λείπετε συνέχεια? Το ότι δεν μας έλειψε ποτέ τίποτα για μένα και τον Κώστα δεν ισχύει... Γιατί μας έλειψε η μητρική και η πατρική φιγούρα. Στο σπίτι ήσασταν μόνο σε γιορτές και γενέθλια" απαντάω φωνάζοντας και τρέχω στο δωμάτιο μου

Δεν στεναχωριέμαι για όσα είπα

Γιατί ήταν αλήθεια

Ήταν κοντά μας για πάνω από δύο εβδομάδες τα Χριστούγεννα. Μόλις αλλάζαμε χρόνο το επόμενο πρωί έφυγαν

Έπρεπε να πάμε Άρια για να έχετε εσείς όλα αυτά

Πάντα αυτα έλεγε πάντα η μαμά μου

Να τα βράσω όλα

"Άρια" ακούω την φωνή του Κώστα και γυρνάω και τον κοιτάζω

Κατευθείαν πέφτω στη αγκαλιά του

"Έλα μην στεναχωριέσαι... Αν θέλουν να χωρίσουν ας το κάνουν δεν θα πληρώνουμε εμείς τα λαθοι τους θα έχουμε ο ένας τον άλλον και όσους αγαπάμε δίπλα μας... Εντάξει αδελφούλα?" Με ρωτά και μου χαμογελάει

"Ναι" του απαντώ και σκουπίζω τα μάτια μου

"Ωραία... Θα πάω να βγω με την Μελίνα γιατί στο σχολείο δεν τα πολύ είπαμε θες να έρθεις?" Με ρωτάει

"Όχι όχι πήγαινε και όταν τελειώσετε ελάτε από εδώ θέλω να της μιλήσω" του λέω και του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο πριν φύγει

Όταν ξαπλώνω για να ηρεμήσω το κινητό μου χτυπάει

"Μωρό μου δεν θα το πιστέψεις είδα ένα ποντίκι στο δρόμο ίδιος ο Άρης και μια κατσαρίδα σαν τον Παύλο" ακούω την φωνή του Γιάννη και γελάω

Μόνο αυτός θα με έκανε να γελάω αυτήν την ώρα

Καλά ο λόγος είναι γελοίος αλλά και πάλι

"Πάλι καλά που έχω και εσένα και με κάνεις να γελάω"

"Να το πάρω προσβλητικά αυτό?"

"Όχι μωρό μου... Χαίρομαι που σε έχω και με κάνεις χαρούμενη"

"Έγινε κάτι? Σε εκβιάζουν να χωρίσουμε και μου το λες με τρόπο?"

Τον ακούω από την άλλη γραμμή να λέει και γελάω

"Αγάπη μου σταματά να βλέπεις τόσες ταινίες. Μπορείς να βγούμε?"

"Ναι έρχομαι να σε πάρω να είσαι έτοιμη... Δεν θες να με χωρίσεις έτσι?"

"Όχι δεν χωρίζουμε εμείς οι δύο"

"Εε?"

"Απλά έλα και θα σου εξηγήσω"

Αφού το κλείνουμε περιμένω να έρθει

Ξαφνικά ακούω πετραδάκια από το παράθυρο

Καλά τι φάση

"Δεν μπορείς να πάρεις ένα τηλέφωνο ή να χτυπήσεις την πόρτα?" Τον ρωτά γελώντας

"Μπορει να έβγαινε ο Κώστας"

"Ο Κώστας βγήκε με την κοπέλα του"

"Κατέβα τότε να κάνω και εγώ το ίδιο" μου λέει γελοντας και κατεβενω

Δεν ρίχνω καμία μάτια σε κανένα τους

Ας πάρουν ότι απόφαση θέλουν δεν μπορώ άλλο

[...]

Με τον Γιάννη πήγαμε για φαγητό και του τα είπα

Μου είπε ότι ότι και να γίνει θα είναι στο πλευρό μου και αυτό το εκτιμώ

Τώρα είμαστε κάτω από ένα δέντρο αγκαλιά και δεν ξέρω πώς καταφέραμε αλλά γελάμε πολύ δυνατά

"Πάντως εκείνο το καλοκαίρι ήταν απαίσιο" μου λέει και γυρναω και τον κοιτάζω

"Ναι και για όλα φταίει ο Άρης με την  Χριστίνα"

"Μωρό μου μην ζαλίζεις το υπέροχο μυαλουδακι σου με αυτές τις βλακείες. Ότι έγινε έγινε.  Στεναχωτηθηκαμε όλοι αλλά έτσι είναι ζωή δυστυχώς φέρνει ευχάριστες ακι δυσάρεστες στιγμές"λέει έχοντας.ε στη  αγκαλιά του

"Να σου πω κάτι?" Με ρωτάει μετά από λίγο

"Ναι αμέ" του λέω και γυρνάει και με κοιτάζει

"Θέλω να δω πως θα είμαστε όλοι μετά από 10 χρόνια"

"Ευτυχισμένοι αν είμαστε μαζί" του λέω και με φιλάει γλυκά

Γεια σαςςς

Τι μου κάνετε??

Ελπίζω να είστε όλοι καλά

Σε αυτό το κεφάλαιο βλέπουμε μια τρυφερή στιγμή της Άριας και του Γιάννη

Οι γονείς τους χωρίζουν

Πόσο θα επηρεάσει αυτο την σχέση της Άριας και του Κώστα?

Αυτά για σήμερα ξέρω ότι είναι μικρό αλλά δεν έχω πολύ έμπνευση

Αυτά λοιπόν ❤️

Αντίο 💕