Ο Κολλητός του αδελφού μου[1]

ζήλια

Τι ωραία που είναι να κοιμάσαι χωρίς να ακούς φωνές

Ανοίγω λίγο τα μάτια μου και βλέπω ότι η ώρα είναι 9

9?

Γαμωτο τι σχολείο

Σηκώνομαι γρήγορα και πάω στην τουαλέτα αφού τελειώσω με την πρωινή μου ρουτίνα

Πάω να ντυθώ

Αφού ψάχνω κάνα 10 λεπτό αποφασίζω να βάλω αυτά ⬇️

Αφήνω τα μαλλιά μου κάτω αφού είναι είδη ίσια βάζω μασκαρα λιπ γκολς και τρέχω για το σχολείο

Το καλό με το να έχεις τον θείο σου διευθυντή και μαθηματικό σου δεν  περιγράφετε

Ιδικά άμα είσαι η αδυναμία του

Σου σβήνει τις απουσίες και λείπεις όσο θέλεις

Βέβαια η μαμά μου του λέει να μην μας κακομαθενει αλλά δεν την ακούει

Μόλις μπαίνω στην αυλή η τάξη του αδελφού μου είναι κάτω αφού έχουν γυμναστική

Ωραία θα με κράξει πάλι που άργησα

"Άρια που ήσουν πρώτη ώρα?" Φωνάζει ο Κώστας

"Ε μωρέ εορταζον άνθρωπος είμαι δεν άκουσα το ξυπνητήρι" δικαιολογούμαι

"Τρέχα τώρα που και τα λέμε μετά" μου λέει και τρέχω πάνω

Αλλά με σταματάει η φωνή του

"Α και που είσαι? Να χαίρεσαι το όνομα σου"λέει και χαμογελάω

Αφού χτυπάω και περνώ απαντήση μπαίνω να φάω το κράξιμο του αιώνα

"Αριάδνη παιδί μου ξέρεις τι ώρα είναι?" Με ρωτάει η καλλιτεχνικού

Αυτήν έχουμε? εγώ νόμιζα ότι έχουμε τον θειουλι μουυ