I Love You, Goodbye : He Love's Me Not

Chapter 5

Raven Hellisha POV

I woke up feeling thirsty. Pag mulat ko nang mga mata ay puting kisame ang bumungad sakin. Im in a hospital.

"Hellisha!" Its Xaifer.

"Water please." Paos na sabi ko. Agad nya akong binigyan ng tubig at ininom ko yun.

Kinuha nya ang baso at nilagay sa table. Im very happy na niligtas nya ako. Ang saya ko at nandito sya ngayon.

"Hows your feeling?" Nandito sya pero malamig parin ang tinig nya. Napabuntong hininga nalang ako.

"Im feeling okay now. Thanks for saving me." Nakangiting sabi ko nang biglang pumasok sila mom and dad with my sister.

Bumalik sa ala ala ko ang mga sinabi nang dumukot sakin. Its her fault. Sa galit ko ay sinugod ko sya.

"Anong ginagawa mo dito? Nakuha mo pang magpakita sakin matapos ng ginawa mo?! Ang kapal mo talaga!" Sabi ko at sinampal sya. Ang sakit na sarili mong kapatid ay nagawa yun sayo.

"Hellisha!" Sabay nilang sabi at pinigilan ako ni Xaifer.

"Anong ginawa ko? Im just concern kaya ako nandito." Umiiyak na sabi nito. Pano nya nagagawang mag maang maangan? Ang sama sama nya!

"Concern? Diba nga ikaw ang gustong magpapatay sakin?" Galit parin na sabi ko. Nakahawak parin si Xaifer sakin at pinipigilan akong makawala. Baka masugod ko kasi ang pinakamamahal nya. Tsk!

"How disrespectful you are to accuse your sister!" Galit na sigaw ni mom sakin. Bakit ayaw nilang maniwala?

"Mom dad! Sya ang nagpadukot sakin at gustong ipapatay! Maniwala kayo sakin! Rinig na rinig ng dalawang tenga ko ang sinabi nila!" Umiiyak na na sabi ko. Paniwalaan nyo naman ako.

"Hindi ko magagawa yan." At umiyak pa lalo si ate.

Mas nadagdagan ang galit ko kaya nakawala ako kay Xaifer at sinampal ulit sya.

"Matagl na akong nagtitimpi sayo! Umamin ka na!" At tinulak ko sya. Napaupo naman ito at nagulat nalang ako, kami sa nakita. Bigla nalang may dugong umagos sa kanyang pagitan ng hita.

"Hannah!" Tawag ni Xaifer at dali daling lumapit dito. Hindi ko alam!

"Hon! Our baby! Aaah!" Sigaw nito. Tila nabingi ako sa sinabi nya.

B-Buntis sya, at ang ama si Xaifer. Ang sakit! Sana natuluyan nalang ako eh! Mas masakit ang makita at maramdaman ang nangyayare ngayon.

Dali daling binuhat ni Xaifer si ate at umalis.

Galit na galit si mom na lumapit sakin. Mabilis na dumapo ang kamay nya saking mukha.

"Wala ka na talagang ginawang matino!" Sigaw nito sakin habang walang emosyon na nakatingin si dad sakin. Wala syang pakialam.

"Wala ka talagang kwenta! Wag ka nang magpapakita samin! From now on wala na kaming anak na walang kwenta! You're just ruining our family's image!" Galit na sabi ni mom at umalis. Bago sumunod si dad ay nagiwan pa ito nang salita.

"Im disowning you. You hurt my only daughter. Be thangful dahil tinanggap ka namin noon. But you hurt my daughter so dont show your face to us ever again." Galit nasabi ni dad. What does he mean?

"Maniwala kayo sakin dad. Sya ang may kasalanan hindi ako!" Umiiyak na paliwanag ko pero tila wala lang itong pakialam sakin.

"Dont call me dad! Youre not my daughter! Youre just born because my wife got rape!" Sigaw nya.

Umalis sya at naiwan akong tulalang luhaan. I-Im just accidentaly born. Thats why they do not treat me as their own.

Hindi ko naman kasalanan na ipanganak ako diba? Pero bakit sakin nila sinisisi. Bakit sakin nila sobrang pinaparamdam na isa lamang akong hamak na bagay na pwedeng itapon nalang. Ako ba ang kailanagng tumanggap ng sakit sa nangyare sakanila noon?