CHAPTER TWENTY-ONE
Parang nawala agad ako sa mood. Pero dahil binitawan naman nya ako.. Lumabas na ako kaagad at nagpunta sa kwarto ko..
Bakit ba naging ganun ung reaction at naramdaman ko sa sinabi nya?
Di naman dapat ganito ung nararamdaman ko ah? Pero bakit.. Parang ang saklap lang marinig sa kanya na.. Mas pinili nya ung profession nya kaysa sakin..
I knew from day one that he always wanted to a mentor because he wants to help those unfornates. Pero.. Kasi.. NAMAN! I can't express it in words!
"AAAAAAAAHHH! NAKAKAINIIIIIIS!"
Natulog lang ako maghapon ayokong makita si Jiro.. Just by hearing his mere whisper.. Parang flashback ung sinabi nya sakin.
At parang kanina lang ayoko pang lumabas ngayon kailangan na.. Kasi may pasok na ngayon.. At wala na akong choice kundi ang iwasan nalang si Jiro. Shit. Kahit na mahirap kasi nasa isang bahay lang kami..
Naiinis ako! >_________<
Tahimik lang ako na nakaupo sa may upuan ko at nag-earphones. Maya maya nakita kong nagpasukan na ung mga kaklase ko which means.. anjan na si 'sir' I pulled my earphones out para mag-ready na.
Pero ang ikinagulat ko.. May kasamang transferee si 'sir'
"Good morning, guys. Since ako ung first period nyo kahit hindi ako ang adviser nyo. I just wanna inform the class that from this forward miss Estavillo here will join our class." Ngumiti sya at.. nagkatinginan kami sa mata.. Nagulat pa nga ako nung una.. Pero nag-iwas din ako. Sht. Tanga ka, Frances. Bat nagpahuli ka?
"Oh, Miss Estavillo please introduce your self."
"Good morning. Catherine Estavillo. Nice to meet you." Habang pinapakinggan ko sya mag-introduce. May something sa kanya na ayoko. I can hear it in her voice.. Dapat ko na syang iwasan.
~~
*JIRO's POV*
'It's my profession or you.'
I smiled bitterly.
Why did I come up with that concept? Eto naman ung gusto ko diba?
BINABASA MO ANG
Sir, we're married!?
Teen Fiction(Filipino/Tagalog) Love is like eating your favorite food and you simply can't get enough. Love is like breaking the rule, you know it's bad but you love the rush. Love is like reading the same old book over and over again, you knew what would happe...
