•Business Death•

თავი 7

გიფიქრით რა მოხდებოდა მაშინ როცა გეცოდინებოდათ რომ , ამ სამყაროში მხოლოდ ორი არჩევანი დაგრჩენია? ან შეეგუები შენს ბედს, ან ყველაფერს გააკეთებ მის შესაცვლელად!. ტკივილი იცით როგორია? ადამიანს რომ სხეული გადაუჭრა,დაუსერო, დაფლითო , გული ამოაცალა და ეძიო მათი სული,რომელსაც ვერ იპოვი. ღირს ადამიანები,რომლებიც გვტკენენ ამ.ფასად? იმსახურებენ ისინი ჩვენს სიყვარულს? რა თქმა უნდა არა. თვალებში ისე უნამუსოდ , ჩაგხედავენ და გეტყვიან ბოდიშიო ვითომც არაფერი.
გვტკივა..საშინლად გვტკივა!.გვტკივა ეს ყველაფერი. გვტკივა გული!..გვტკივა მათ გამო?!.მათ გამო ვისაც საერთოდ არ ვანაღვლებთ! სულ ფეხებზე ვკიდივართ. გვტკივა მათი საქციელი, სიტყვები და მაინც... რატომ? რისთვის დავიმსახურეთ ეს ყველაფერი მათაგნ?
ეს ჩვენი ბრალია?..არა, იმიტომ რომ ეს ცხოვრებაა და ჩვენ ყველანი მისი მარიონეტები ვართ?!. უკვე მესმე დღეა რაც პარიზში ვართ, რაც აქ ჩამოვედი ჰარის მხოლოდ ღამით ვნახულობ , დღისით სადღაც ქრება.მომბეზრდა სასტუმროს ნომერში ჯდომა და ტელევიზორის ყურება, ეს ყველაფერი ძალიან მოსაწყენია. საერთოდ არაფერი მესმის? ჰარის მე რაში ვჭირდებ?. ფიქრებს ვფანტავ და ნომერში შემოსულ ჰარის ვუყურებ რომელიც კარადასთან დგას და ტანისამოსს არჩევს. არჩევანს სპორტიულებზე აჩერებს და მე მიბრუნდება
- მიდი გამოიცვალა გავდივართ.- თქვა და გამოცვლა დაიწყო
- სად ?- დაინტერესებით ვკითხე - ნახავ. მიდი დროზე მოემზადე - თავი დავუქნიე და კარადასთან მივედი, ჯინსი და ბრეტელებიანი მაისური ავიღე და საბაზანოში შევედი. მალევე გამოვედი და ქურთუკი მოვიცვი , ჰარი მზად იყო და მე მელოდებოდა .
- წავედით - თქვა და წინ გამიძღვა . ნეტავ სად? ძალიან მაინტერესებს? სასტუმროდთან მდგარ ავტომობილში ჩავსხედით . მძღოლმა მანქანა დაძრა და ჩემთვის გაურკვეველი მიმართილებით დაიწყო სვლა.
- იქნებ მითხრა სად მივდივართ- ტელეფონიდან თავი ამოყო და შემომხედა.
- რომ მივალთ ნახავ - ეს თქვა და ისევ თავის საქმეს დაუბრუნდა . ამოვიოხრე რა საქარე მინას თავი მივადე . რამდენიმე წუთის შემდეგ ავტომობილი ჩერდება. ჰარი გადადის და მეც მას მივჰყვები. სანახაობით ვოცდები
- მოიცა , ჩვენ.. - მაწყვეტინებს
- ჰო ვერთფრენით დავათვალიერებთ ქალაქს- თქვა და გაიღიმა.
- არ მჯერა? ეს დაუჯერებელია-ვამბობ სიხარულით და ვერთფრენებს შევყურებ
- მალე დაიჯერებ. წამოდი - ხელი ჩამკიდა და ერთ- ერთ ვერტფრენთან მივიდა.
- მიდი ადი - ვერთფრენისკენ მიბიძგა. ჯერ მე ავედი შემდეგ ჰარი ამოვიდა, ყურსასმენები დავიმაგრეთ. როგორც კი ვერტფრენი დაიძრა გულმა სწრაფად დაიწყო ძგერა , ხელი ჰარის ხელს ჩავჭიდე.
- გეშინია?-ღიმილით მკითხა , თავი დავუქნიე და უფრო ახლოს მივიწიე მასთან. ფანრაჯაში გავიხედე , ყველაფერი ისეთი გასაოცარი და ლამაზი იყო. გადავუფრინრთ ბურბონის სასახლეს , ლუქსემბურგის ბაღს, მადელინის ეკლესიას, შატლეს მოედანს , ეიფელის კოშკს. ეს ყველაფერი ვერტფრენიდან ძალიან ლამაზი იყო. ვერტფრენი როგორც კი დაეშვა გადმოვედი და სუფთა ჰაერი შევისუნთქე.
- მოგეწონა- მკითხა და გამიღიმა
- მომეწონა კი არა აღფრთოვანებული ვარ, ძალიან მაგარი იყო - ვუთხარი მეც ღიმილით და ჩავეხუტე. ვიგრძენი როგორ ძლიერად მომხვია ხელები წელზე და უფრო ახლოს მიმიზიდა.
- ჯერ არ დამთავრებულა მოგზაურობა
- მაგარია - ტაში შემოვკარი და ხელი ჰარის ჩავჭიდე, გზა ფეხით გავაგრძელეთ. Rue Cremieux " პარიზის ყველაზე ლამაზი ქუჩა" ძალიან ლამაზი იყო.