❗️Kitap ağır cinsellik ve vahşet içerir❗️
...
"Söz verebilir misin, Liya?"
"Sana söz veriyorum, seni sevmekten asla vazgeçmeyeceğim. Senden vazgeçtiğim gün, kendimden vazgeçtiğim gün olur ve o gün canımın bir değeri kalmaz çünkü ben seninle hayat bu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kıskançlık
Arabadan inip onun arkasından ilerlerken içimi rahatsız eden onca duyguyu yok ettim. Korkmamalıydım. Ve ona bunu kanıtlamalıydım. Ben kendimi bir psikopata ezdiremezdim? Kişiliğime göre değildi. Bir hiç yüzünden bana zarar veremezdi. Evin kapısını açmış girmemi bekliyordu. Kendimden emin adımlarla eve girdim ayakkablarımı çıkardım. Montumu da vestiyere astım ve merdivenlere doğru ilerledim.
„Bi adım atma."
Sesi ile yerimde durmuş, elim yumruk olmuştu. Bu adam kendisini ne sanıyordu? Beni onun evcil hayvanı falan mı sanıyordu? Bedenimi ona çevirdim ve gözlerimi kısıp alaycı bir şekilde ona baktım. „Niye seni dinleyim ki? Bana emirler vermekten vazgeç artık."
Kaşlarını kaldırdı ve ağzından küçümseyici bir ses çıktı. Kahretsin, onu böyle görmek istemiyordum. Tıpkı ilk günlerde ki Alihan gibiydi. „Sana yüz verdim diye mi bu cesurum ayakları? Pişman ederim seni."
Adım adım üzerime yürüyordu. Beynim geri adımlamama dair komutlar verirken kişiliğim buna izin vermedi. Kollarımı göğüsümde birleştirdim ve sinirle ona baktım. Tam karşımda durdu ve benden cevap bekliyormuş gibi yüzüme bakmaya devam etti.
„Senden korkmuyorum." dedim tebessüm ederek. Çenemi dikleştirdim ve meydan okur gibi kararmış ela gözlerine baktım. "Boş kelimelerin beni korkutmuyor."
Sert yüz hatları gevşemiş gülmeye başladı. Sonra başını iki yana salladı ve alt dudağını yaladı. „Şimdi anlıyorum ne kadar aptal olduğunu." Elleri havalandı ve yüzümü avuçladı. Tiksinmişim gibi yüzümü buruşturdum ve yüzümü geri çekmeye çalıştım ancak elleri buna izin vermedi. Daha sert kavradı. „Kıyamam, benden tiksiniyor musun?"
Yakınlığı ile bacaklarım titredi. Sinir küpü olmuştum şuan. Lanet olsun! Ona karşı neden bu kadar savunmasızdım?
„İğreniyorum senden."
Ağzımdan çıkan iki kelimecik alaycı yüz ifadesini anında öfkeli bir adama bıraktı. Sanki canı yanmış gibi gözlerini kırpıştırdı ve sertçe ellerini yüzümden çekti. Gözlerimi kaçırdım.
Beni omuzlarımdan tutup gözlerimizi birleştirdi. Sinirden bu adamı şuracıkta öldürebilirdim! „Söylediklerine dikkat et Liya!" Bakışları resmen beni öldürüyordu. Ama bu biraz bile umrumda değildi.
Bu adam nasıl da değişmişti böyle? Daha dün hatta bugün arabada o kadar iyi davranmıştı ki, şimdi bu neyin nesiydi anlamıyordum. Şimdi böyle olması içimde bir kırılmaya mani olmuştu.
„Sen kötüsün." dedim kinayeli bir ses ile. „Bugün arabada ki Alihan ve şimdi ki Alihan ile dağlar kadar fark var! Nasıl da değiştin bir anda böyle? Leyla'ya nasıl o kadar iğrenç konuştun nasıl acımasızca canını yaktın? Sabah beni öpen adam şimdi bana eziyet çektiriyor. Noldu iyilik yapan Alihan'a? Naptın ona?"
