Ekinoks

15. Bölüm Alışkanlık

* Arkadaşlar Medya'ya gifleri ve fotoğrafları birleştirip koyamadım ne kadar uğraşsam da bu yüzden bir tane gifi medyaya koyacağım. Diğerlerini yoruma link olarak ekleyeceğim. Eğer nasıl yapılacağını biliyorsanız bana ulaşın lütfeeeen :))

*Medyada Aras var. Link de Aras ve Rüya aynı zamanda Rüyanın giydiği kıyafetler var.

'Kardeşini ve annesini öldüren biri nasıl da iyi biri olur?'' dediğinde tüm kanımın bedenimden çekildiğini hissettim. Onu saran kollarımı ne geri çekebildim ne de bir şey söyleyebildim. Sözcükler boğazımda kalmıştı.Gözlerimin dolduğunu hissettim ve gözyaşlarım hızla Aras'ın omzuna aktı.

''Annemin yaşadığını öğrendiğimde buraya geldim ve annemden hesap sordum. Araba kullanıyordu ve direksiyonun hakimiyetini kaybetti. Onları ölüme sürükledim. Araz arabada değildi. Cesedini bulamadılar. Annemse çoktan orada ölmüştü. Benim yüzümden öldüler. Anlıyor musun? Benim yüzümden... '' dedi donuk bir sesle.

Kollarımı çektim ve ona bakakaldım. ''Cesedini bulamadılar mı?'' Sesim o kadar korkak çıktı ki. Aras benden uzaklaştı.

''Hayır.''

Bir süre sadece birbirimizden uzak bir şekilde oturduk. Ne diyeceğimi bilemiyordum. Gözlerini yumdu. Derin bir nefes alıp gözlerini açtığında yüzüme baktı. Gözlerinin rengi koyulaşmıştı.

''Bora... Kuzenim. Her şeyden haberi olan tek kişi. Annemle konuşacağımı biliyordu ve uzun süre geri dönmeyince bir terslik olduğunu anladı. Sinyallerden kaza yerine kadar gelip beni kurtardı. Ve her şeyin üzerini örttü. Bağlantıları var. Cesedi bulamasalar bile o işi halletti. Ve benim orada bulunduğuma dair kanıtları yok etti.''

''Bana bunları neden anlatıyorsun?''

''Benden uzak dur diye. ''

''Buna sen karar veremezsin.''

''Benden uzak dur.''

''Buna sen karar veremezsin.'' Bu sefer bağırdım. Sesim titriyordu. Sinirlerim alt üst olmuştu. Hem ağlıyor hem de gülüyordum. Aras bana dehşetle bakınca sözlerimi sürdürdüm.

''Belki ben belamı bulmak istiyorum. Belki işkence çekmek, ölmek istiyorum. En dibe batmak istiyorum. Buna sen karar veremezsin. Bana ne yapacağımı söyleyemezsin. '' Sesim giderek kısılmıştı. Aras oturduğu yerden kalktı. Benden uzaklaşabildiği kadar uzaklaştı. Sinirlerine hakim olamadığının farkındaydı. Ve bu ani çıkışımdan sonra gözlerimden yaşlar hızla aktı. Oturduğum yerde dizlerimi kendime doğru çekip sakinleşmeye çalıştım.

''Rüya... Zarar görmeni istemiyorum. Yanımda olduğun sürece zarar göreceksin. Her şey bu kadar basit değil. Bilmediğin çok şey var...''

''Anlat o zaman.''

''Anlatamam. Senin için, senin güvenliğin için sana anlatamam. ''

Hiç bir şey söylemedim. Ağlamam durmuştu ama kafamı kaldırmadım. Yanıma geldi. Kafamı kaldırdığımda gözlerindeki çelişkiyi gördüm. Yaklaştı.

''Seni önemsiyorum. Sana bir şey olmasını istemiyorum. Anlıyor musun? '' Kafasını kafasıma dayayıp yüzüme dokundu. Gözlerimi kapadım. Gözlerimi açtığımda keskin mavi gözlerle karşılaştım. Gözlerindeki karartı gitmişti. Benden uzaklaştı. Kalkıp gidiyordu ki yarı yolda durup döndü.

Bende ani bir hareketle kalkıp sarıldım.(MEDİA)

''Bana bir şey olmasına izin vermeyeceksin.'' dedim.

Beni tutup kendinden uzaklaştırdı ve yüzüne bakmamı sağladı.

''Koruma ha? Bunun için bir bodyguard tutsan olmaz mıydı? Dayak yemek istemiyorum da.'' Gülüyordu. Küstah! Gözlerimi devirdim.