by: viel
© copyrights @ 2014
===========================
WARNING:
ang kwentong ito ay dito nyo lamang matutunghayan sa wattpad at sa fb page namin.Anu mang mga eksena o pangalan ng mga karakter sa storyang ito ay nag mula mismo sa nagsulat at nag akda nito.
Nilikha upang mag bigay aliw at inspirasyon,base na rin sa mga nangyayari sa kasalukuyan
,mapa totoo man o kathang isip ito.
(Stop PIRACY,be ORIGINAL)
===========================
INTRODUCTION:
sa love minsan,nagagawa natin ang mga bagay na imposible.Ma pa positibo man o hindi ang bagay na iyon nagagawa lamang natin ito dahil sa pagmamahal na ating nararamdaman.
Mapaglaro at mapag biro ang tadhana,maging ang pagibig ay sadyang ganun din.
Ikaw ba naranasan munang maloko,ipag palit at masaktan??, ano bang dapat nating sundin ang dinidikta ng puso o nang isipan??
===========================
PROLOUGE:
" In the cruel world of love, I ve learned that promises aren t contracts, kisses aren t assurance, sweet words aren t guarantees, big hugs aren t bonds and that nothings permanent in this life."
One day he s mine, the next day he' s gone. Last night he was sweet, the next morning he' s insensitive. Yesterday, I cried, tonight I m sad but tomorrow I ll be strong. I ve tried so hard, it still seems not enough. LIFE is so unfair and definitely....
===========================
I. Bigong Puso
Umalis ako sa aming probinsiya na hindi alam kung saan pupunta, hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng aking mga paa. Ang utak ko ay lumulutang sa kung saan, naglalakad sa daan na luhaan, lumilipad ang diwa na parang lobo na nakawala sa kalangitan.
Nasasaktan ako sa aking nakita na ang pinaka- mamahal mo ay may kasamang iba. Magkasama sa kama at naglalambingan,Bakit ang tanga-tanga ko. Pati pamilya at kaibigan ko iniwan, sinaktan dahil sa lalaking minamahal ko, ginawa ko ang lahat ipinaglaban ang sa tingin ko ay tama,hindi ko sila pinansin kung ano sasabihin nila tungkol sa kanya dahil mahal ko sya.
Nakasakay ako sa isang bus na hindi alam kung saan pamunta basta makaalis lang ako sa lugar namin. Umiyak ako ng umiyak sa bus kahit nakakahiya,Wala akong pakialam basta mailabas ko lang ang lahat ng sakit na aking nararamdaman. Luhaan at nagdurugong puso na sawi sa isang pagmamahal na walang katuturan.
Hanggang sa makarating sa bus station na hindi ko pa rin alam kung anung lugar ako papunta, ni hindi ko alam kung kanino at saan ako magpupunta.
Pumunta ako sa pinaka- malapit na hotel para makapagpahinga man lang kahit sandali, makalimutan ang sakit sa aking puso, doon ko inilibas sa apat na sulok ng kwarto ang sakit, na nararamdaman ko para bukas magiging bagong simula na naman.Pagdating ng gabi, lumabas ako at kumain, namasyal sa park at nagpahangin pero nasasaktan ako sa mga nakikita kong magkapareha na naglalambingan at naghalikan.
Umalis ako dun at pumunta ng
bar para uminom,upang makalimot sa kirot at hapdi ng puso kong nag mahal lamang ng totoo at ibinigay ang lahat.
Maghahatinggabi na nang ako ay nakabalik sa hotel na aking tinutuluyan, dahil sa nakainom ako inalalayan ako ng isang lalaki na makarating at makapasok sa kwarto ko. Agad namang nagpasalamat ako sa kanya,ni hindi ko man lang nasilayan ang kanyang mukha at natanong sa pangalan niya.
