Not broken jet f.t Alex lynn

First Meeting ( p.o.v Sam)

Ik zie hem zitten. Hij naast Mitch Evans. Hij en Mitch zijn teamgenoten. Ik kijk naar de fans die in de rij staan. De meeste hebben mooi blond haar. De meeste zien er gewoon heel erg mooi uit. Wanneer ik aan de beurt ben duwt er een meisje mij op de grond. Ik sta op.  Dan komt de bewaker. "Sorry mensen maar morgen is er weer een kans." Wacht meent hij dit serieus. Ik staar naar Alex. Hij lacht heel erg lief naar die fan. Als zijn ogen mij vinden kijkt hij mij bezorgd aan. Ik verberg mijn polsen in mijn trui. Hij kijkt Mitch met een bepaalde blik aan. Ik besluit dat het beter is als ik weg ga. Ik ren weg maar word op de grond geduwd. "Jij denkt serieus dat Alex jou ziet." Ik schud mijn hoofd. "Hij heeft mooiere meiden dan jou gezien, je hebt niet eens merkkleding aan, wat moet hij wel denken van je." "Iedereen heeft toch recht op een ontmoeting met hem." "Nou lieverd, met die polsen en die littekens zal hij de laatste zijn die jouw wil zien." Misschien heeft ze wel gelijk. Ik sta op en loop de ruimte uit. Ik let amper op en loop dan tegen iemand op. Hij pakt gelijk mijn arm. Ik staar hem in zijn blauw groene ogen. Het is Stoffel Vandoorne. Hij trekt mij in zijn armen. Maar ik duw hem weg.

Ik hoor hier niet thuis. Ik hoor nergens thuis. Stoffel pakt mijn arm weer vast en probeert mij te kalmeren maar het lukt  niet. Hij duwt zijn gezicht tegen mijn nek aan. "We tellen langzaam tot 13 en dan weer terug." Ik reageer heel rustig op hem. Hij duwt wat haren uit mijn gezicht. "Ik laat je nu niet gaan, al zou je dat heel graag willen." We staren elkaar aan. Ik voel wat rust in mijn hoofd. Ik leun tegen hem aan. Hij tilt mij op en loopt zo met mij uit de ruimte. De opent een deur. Hij legt mij op de bank. Hij geeft een glas water aan mij en kruipt naast mij op de bank. Ik merk dat ik moe begin te worden en leg mijn hoofd op zijn borst.

Een paar uur later word ik wakker. Stoffel ligt nog te slapen. Snel pak ik mijn tas en sluit de deur achter mij. Stoffel en de rest van de jongens hoeven mij niet meer te zien. Het is voorbij. Ik ren naar het station. Wanneer ik bij het appartement kom pak ik snel mijn spullen in. Gelukkig had ik maar 1 rugzak.  Ik hou een taxi tegen en besluit dat het nu echt beter is om helemaal weg te gaan. Ik sta op het station als ik hem zie staan. Robin Frijns. Hij kijkt mij vriendelijk aan. "Ga je ook terug naar huis." Ik knik. "Hoe reis je terug." "Met de trein." "Gezellig." Hij komt naast mij staan. We praten over wat algemene dingen. Wanneer hij mijn littekens ziet schrikt hij. "Kom, ik neem je nu mee naar de EHBO of zo iets, ze moeten schoongemaakt worden." "Maak je geen zorgen Robin, dit is heel erg normaal voor mij." We kijken elkaar aan. Hij pakt mijn gezicht vast."Wij gaan vandaag nog niet terug naar Nederland, ik neem je mee naar Londen."  "En waarom zou je dat doen." "Omdat wij een  langere tijd gaan praten." Ik knik voorzichtig en probeer de situatie te begrijpen.  Toch sleept hij mij mee naar de EHBO. Ik krijg blauw groen verband om mijn polsen en de wonden rond mijn hals en borst worden ook schoongemaakt. Robin had het respect om niet om in de ruimte te zitten waar ik word behandeld. Een uurtje later sta ik weer naast hem. Hij pakt mijn hand en trekt mij mee naar trein die naar het vliegveld gaat.

"Moet jij morgen racen." "Nee, Gasly heeft een kans gekregen van mijn baas en ergens vind ik het wel fijn om even naar Londen te gaan, ik merk dat ik gewoon even tot rust moet komen." We zitten naast elkaar in de trein. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Dan maakt hij opeens een foto van mij en hem. Hij gooit die direct op instagram. "Samen onderweg naar Londen." Direct zie ik er reacties onderkomen. Vooral negatieve reacties maar ook een paar reacties van Formule E mensen.

"Wacht, ik wist niet dat je haar kent, super leuk voor je robin." - Stoffel Vandoorne

"Dat is die fan die graag een handtekening van mij wou, Robin beter zorg je dat ik haar heel snel kan zien" - Alex Lynn

"Awww, Robin heeft zijn soulmate gevonden." - Mitch Evans.

"Ik zie je snel Robin, neem haar mee naar de volgende race, ik wil haar wel eens spreken." - Sam Bird.

"Ze is echt heel leuk en jullie passen duidelijk bij elkaar" - Max Verstappen

Robin kijkt mij verlegen aan. "Ik heb nog nooit echt een vriendin gehad, dus vandaar dat de jongens helemaal blij zijn." Ik knik. We kijken elkaar aan. Ik voel een hand op mijn wang. "Ik weet dat je niet voor mij valt, maar ik heb altijd een vriendin gewild met wie ik over alles kan praten, kan jij die persoon voor mij zijn Sam." Ik knik. Hij drukt een kus op mijn wang. Ik kijk hem verlegen aan. Ik kruip tegen hem aan. Een uurtje later zijn we op het vliegveld. Robin regelt de tickets. We eten en drinken snel wat op het vliegveld. Robin deelt nog wat handtekeningen uit en is helemaal in zijn element. Een paar uur later zijn we bij hem thuis. Ik laat mezelf op de bank vallen en trek de dekens over mij heen.  Hij kruipt naast mij op de bank. We trekken onze broek, jas en sokken uit. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en val in slaap. De volgende ochtend heeft Robin wat verplichtingen terwijl ik een boekenzaak bezoek in Londen. Avonds eten we in alle rust een bord pasta. Robin vertelt wat dingen over de Formule E en vertelt over zijn tijd in Formule 1.

Ik vertel mijn deel over het leven en wat ik doe in het dagelijks leven. We passen ergens heel goed bij elkaar. Maar hij weet dat Alex mijn hart heeft gestolen. Tegen 10 uur besluiten we te gaan slapen. Ik kruip naast Robin onder de lakens. Hij kust mijn wang en trekt mij in zijn armen. De volgende ochtend gaat de bel super vroeg. Ik trek snel short aan en een te grote trui. Ik doe mijn haren in een staart en open de deur. Ik schrik mij zowat verrot als ik Stoffel, Alex, Sam, Mitch en Max zie staan. "Goede morgen, jij bent waarschijnlijk Sam." Ik knik. Ik laat de jongens binnen. Robin stapt de woonkamer half slaperig in. Wanneer hij de vijf jongens ziet kijkt hij mij vragend aan. Ik haal mijn schouders op. We kijken naar de jongens. Ze zitten rustig op de bank.

"Konden jullie niet wachten tot vrijdag." "Nee want we wisten dat we dan niet de kans kregen om haar te ontmoeten." Ik ga op een stoel zitten. Robin komt achter mij staan. Hij slaat zijn armen om mij heen. Ik kijk de jongens aan. Alex kijkt mij met een bepaalde blik aan. Ik negeer die blik. Ik sta op en Robin gaat zitten. Ik sla mijn armen om hem heen. We praten in alle rust wat. Mitch is blijkbaar de grapjes van de groep. Max kijkt mij blij aan. "Ik ben zo blij dat Robin de ware heeft gevonden." "Robin en ik daten niet, we zijn gewoon heel erg close." Ik sta op en loop naar de keuken. Niet veel later voel ik de armen van Alex om mij heen. Hij drukt zijn lippen in mijn nek. "Ik weet dat je naar mij verlangd." Als ik hem een klap verkoop weet hij dat hij verkeerd zit. Ik loop de woonkamer terug in. "Alex heeft besloten dat het beste is dat jullie weg gaan, ja toch Alex." Alex knikt heel snel.

Ik gooi de deur keihard dicht wanneer de jongens weg zijn. Ik ren naar de kamer van Robin en laat mezelf op het bed vallen. Ik huil zachtjes. Robin komt gelijk naast mij liggen.  Hij veegt de tranen van mijn wang. "Gaat het Sam." Ik schud mijn hoofd. Hij trekt mij in zijn armen. Ik dacht Alex het goed bedoelde met mij maar volgens mij wilt hij gewoon scoren.