Büyük Melez

Doğum Günü

Sabah kalkmış, erkenden okula gitmiştim. Okulu hiçbir zaman sevmemişimdir. Bırak sevmeyi genelde beynimdeki nefret alanının çoğunu doldurur. Oradakilerin de beni sevdiği pek söylenemez. Yürüyerek gittiğim okuluma sonunda varmıştım. Aman ne güzel! Berbat bir günün başındayız.

Okula girerken farklı hissetmiştim. Herzamanki gibi içimde nefret yoktu. Başka bi şeyler de eklenmiş gibiydi. Ama bunu dışa vurmadan okulun merdivenlerini çıkıyordum. Sınıfa girdim ve sırama oturdum. Sıra arkadaşım Pelin'le çok yakın arkadaştık. Hatta okulda sevdiğim tek şey olabilir. Birden pelinin sesini duymakla irkilmiştim.

Kayra iyi misin?

Evet... neden?

Hiç... sadece bu gün biraz durgun görünüyorsun.

Bu sonuca nerden varlığınızı öğrenebilir miyim pelin hanım?

Evet tabii ki... hımmm... bir düşünelim. Acaba burda iki saattir sana birşeyler anlatmamın karşılığında bana tepki dahi vermemen olabir mi ki acaba...

İki saattir ne anlatıyormuş bakalım pelin hanım.

Diyorum ki doğum günün yarın ya..

Eee!

Bir parti mi yapsak Kayra... bak hemen hayır deme biraz düşün lütfen. Sonuçta bu şakaya gelmez 18 yaş önemli bir yaş.

Ayh,pelin... sanki çok sevenim var da... bir de parti veriyoruz.

Ya kızım nolcak yapalım işte... nolur nolur noooluuuur!

Öfff! Senden kurtuluş yok dimi?

Hafıfçe başını sallayarak;

Yok

Tamam başımın belası.. tamam...

Bunları söylerken çoktan sevinç çığlıkları atmaya başlamıştı.

Yaşasınnn... yarına parti vaaar...

Tabii ki benim güzel kankam hayvan gibi bağırdığı için herkes duymuştu, ki zaten bence amacı buydu. Tabii ki o kadar bağırması gerekmiyordu. Of pelin ya! Kulağımın içine...

Yaa! Pelin ne bağırıyorsun ya... unuttun galiba senin sesine dayanabilecek bir canlı yok dünyada...

Birden yüzü ciddi bir hal aldı. Ama bir anlıktı. Sonra gülümsedi. Ama bu gülümsemenin içinde bile ciddiyet akıyordu.

Pelin! Pelinin! PELIN!

Hah!noldu?

Daldın gittin. Yanlış birşey mi söyledim.

Yoo hayır. Duygulandım. Yarın sen 18 olucaksın, aynı zamanda da yıl başı. Hem yıl başını hem senin doğum gününü kutlayacağız. Yanii... tuhaf geldi bir an...

Neden ki? Geçen senelerde de aynıydı. Bu senenin ne farkı var?

Samimi bir gülümseme ve devam etti.

Hiç... yani 18 yaş yetişkinlik demek... ondan oldu herhalde.

Tamam anlamında başımı salladım. O sırada öğretmen sınıfa girdi ve konuşmayı kestik. Ne ara zil çaldı ki. Neyse...

***

Okuldan sonra pelinle yollarımızı ayırdık ve ben eve doğru yürümeye başladım. Eve vardığımda annem yemek hazırlıyordu. İçeri baktığımda sadece poyraz -abim- vardı. Babam evde değildi. Işe gitmiş olmalıydı. Çantamı odama bırakıp salona indim. Poyrazın yanına oturdum. O da yanağımdan bir makas alarak konuştu.