Moonlight Blade (Gazellian Series #4)

Chapter 18

Chapter 18

Pagbaba

Habang bumabagsak ang karwahe, mas naglilinaw sa akin ang sitwasyon sa ibaba. Hindi ko man sila nakikilala sa kanilang mga pangalan, sila'y pamilyar na sa aking mga mata.

Ang ilan sa kanila ay kasama sa mga nanguna sa malaking digmaan noon, ang isa'y nakausap ko na mismong palasyo. At ngayong narinig ko ang isinigaw ng namumuno sa kanila, mas lalo kong nakumpirma kung sino ang grupo ng mga bampirang ito.

Ang anim na nilalang na may busilak na puso na siyang nakarinig sa dasal ni Dyosa Neena at ang kanyang huling sumpa.

"D-Dyosa Neena...maraming-maraming salamat..." pumiyok na ang boses ko at nanakit na ang lalamunan ko sa walang tigil kong paghagulhol.

Mahirap man tanggapin pero isang malaking kaguluhan ang iniwan ko sa Deeseyadah at kailanman ay hindi ko pinangarap na lumisan sa aking sariling mundo habang hinahabol ng kamatayan.

Humalo sa hangin ang mga patak ng aking luha habang nakatanaw ako sa kalawakan ng lupa na siyang naghihintay sa akin.

Ang mga bampirang ito ay kanyang mga kadugo... kapatid at kaibigan...

Hindi ko na magawang ipaliwanang pa ang emosyong nararamdaman ko sa mga oras na ito. Naghahalo-halo na, mula sa matinding kalungkutan, sakit, panghihinayang, galit, pangungulila ngunit may umuusbong na pag-asa.

Hindi ito ang inaasahan ko. Dahil lang ba ito sa sumpa na iginawad ni Dyosa Neena? Bakit tila higit pa rito ang nararamdaman ko?

Sa kabila ng pagtakwil sa akin ng sarili kong mundo, may isang mundong nais akong tanggapin na higit pa sa pagbubukas ng pintuan ang nais gawin kundi isang mainit na uri ng pagsalubong.

Mahigpit akong kumapit sa karwahe habang mas nalalapit na ang pagbagsak nito, mas nakalapit na rin ang mga bampirang mga nakasakay ng kabayo at nakaabang na sa akin.

Panay ang pagtaas ng mga lupa na tila gumagawa ng baitang, patuloy sa pagtalon ang isa sa mga bampira na parang nais akong salubungin, namumukhaan kong si Caleb ito.

"Caleb! Faster! There's something wrong with the wind!" sigaw ng isa sa mga bampira kasabay ng biglang pag-iiba ng direksyon ng pagbagsak ng hangin.

Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko, isa lang ang ibig sabihin nito, hanggang ngayon ay naglalaban pa rin ang sumpa ng tatlong dyosa mula sa sumpa ni Dyosa Neena. Hindi pa rin ito tuluyang nagwawagi.

Tumalon pa nang mas mataas si Caleb at tuluyan siyang nakahawak sa karwahe. Nagtama ang aming mga mata sa pagitan ng bintana.

Kitang-kita ko ang tuwa sa kanyang mga mata. "My Queen..."

Nasa akma na siyang maglalakad sa akin ng kamay nang may kung anong pwersa ang nagtulak sa kanyang katawan, dahilan kung bakit sila tumilapon.

"Caleb!" sigaw ng mga kapatid nito.

Humabol sa tumitilapong katawan ang isa sa kanila para tulungan si Caleb.

"Dyosa... nais kong makipag-usap..." huminga ako nang malalim alam kong isa sa kanila ito.

"M-May basbas ng mga dyosa ang karwaheng ito, hindi ito basta mahahawakan." Sagot ko.

"Zen, the fucking carriage has a damn spell!" malutong na sigaw ng pamilyar na boses na bumubulong sa akin kanina.

Mas naririnig ko na ang pag-uusap nila dahil konektado na ang isipan ko sa isa sa kanila.

"The fuck? We are just vampires, wala tayong spell spell." Sigaw ni Caleb.