Partners in Crime

Chapter 45: Too Many Walls

A/N: SORRY TO KEEP YOU GUYS WAITING. Kinda busy with work for the past weeks.

Try to understand all the ERRORS. Wala pong edit edit yan. I'll update once I finish the story.

I can't promise pero susubukan ko ulit mag update tomorrow kahit hindi mahaba.

VOTES AND COMMENTS. Tell me what you feel in this chapter. =)

• • • • • • • • • • • • • • • • • • • •

There's a sharp pain that is striking inside my head. Damn this stupid hangover!

Pinilit kong bumangon mula sa malambot na kama. It's been a long time, simula nung huli kong naramdaman ang ganito sa umaga.

Everything is still blurry.

I'm inside a very unfamiliar place. Kaninong kwarto ito? Wala na kong maalala sa mga pangyayari kagabi.

Oh yeah, for some unknown reasons ay pinabayaan nga pala ako ng boyfriend ko and that made me miserable the whole night.

Sumama ako sa boss ko at niyaya makipag inuman. So maybe, nasa kwarto niya ako ngayon.

Tumingin ako sa sarili ko, Ito parin ang suot ko kahapon. I tried searching for my leather bag para kunin ang cellphone ko.

5 missed calls from Caleb. Tatlo kagabi at dalawa ngayong umaga. May mga ilang messages din mula sa kanya, saying he's sorry.

Galit kong binato sa kabilang bahagi ng kama ang cellphone. Nangingilid nanaman ang luha ko tuwing maalala ang ginawa niya sakin kagabi.

Ni hindi manlang niya inisip kung nakauwi ba talaga ko or kung okay ba ko. I hate him! Ngayon na lang ulit ako nakaramdam ng sama ng loob sa kanya.

"Aaaaw" Kagat labi akong napangiwi ng kumulo ang tiyan ko. Kagabi pa ko hindi kumakain at yun din siguro ang dahilan kung bakit ako mabilis nalasing kagabi.

Alas nuebe na ng umaga. Pinilit kong bumangon sa kabila ng paulit ulit na kumikirot sa aking ulo. Malaki ang bahay at elegante.

Patuloy ang pag mamasid ko sa paligid habang dahan dahan na bumababa sa mahabang stir case.

Maliwanag at maaliwalas tignan ang paligid because mostly are made of clear glasses. Dito pa lang ay tanaw ko na ang magandang garden at malaking swimming pool sa labas.

I immediately looked for the dining area ngunit walang tao. Mabuti na lang at nakita ko ang isa sa mga kasambahay na papunta sa kusino.

"Uh, excuse me. Si Vixen po?" Hinila ko pa ang braso nito dahil mukhang di ako napansin. May edad na ang babae.

Ngumiti muna ito bago mag simulang mag salita.

"Good morning Ma'am. Saluhan niyo na po si Sir sa almusal. Doon sa garden." Humingi na lang ako ng pasalamat at nag patuloy na ito sa kusina.

I just followed the direction that woman pointed. Ang ganda ng sikat ng umaga.

The moment I was out in the garden, I saw him wearing his corporate suit while drinking his coffee and reading the news paper.

May halo mang hiya nakiupo na din ako sa table na kinauupuan niya. Hindi ko na kasi kaya ang gutom.

It was just a small square table which is good for four persons. Pinili kong umupo katapat niya.

"Good morning." Casual niyang bati at hindi parin ako tinatapunan ng tingin at patuloy parin sa pag babasa ng news paper.

"U-uh.. Sorry about last--"