My Stupid Groom (MBB II)

MSG 20.

Candice's POV.

"Jacob, nasasaktan ako!" I yelled when we got out of TGIF. Bwisit na to!Hilain daw ba ako?! Puno pa nga ng dugo ang kamay niya.

"God damn it!" Tinulak niya ako sa gilid ng kotse niya.

"Hindi ka ba nahihiya sa sinabi mo?! You just to told them how slutty and dirty you are!"

"Bakit ako mahihiya?! Eh yun naman ang iniisip mo diba! Na whore ako! Then let it be! Anong kinagagalit mo?! And why did you suddenly punched Xerxes! Hibang ka ba!?" I yelled back.

"Because you are such a slut! How dare you kiss that guy infront of your husband!?"

"And how dare you let that Trixie rub her butt in your leg!? Ang kapal naman ng mukha mo! Pag ikaw lumalandi, okay lang. Pag ako hind!? Nag-gagaguhan ba tayo dito! Just tell me what you really want from me dahil sumusuko na ako! Ayaw ko na! I want an annulment!" I suddenly said. Hindi ko alam kung bakit ko nasabi na gusto ko ng annulment even if there's still a part of me that don't wanna let go. Pero paninindigan ko ang sinabi ko, he hurt me a million times. Doble o Triple don sa ginawa ko 7 years.

"Kapal din ng mukha mo mag-request ng annulment eh noh. Para ano, para makapanlalaki ka ulit? Para magpakasaya ka ulit sa mga kumakama sayo? No way, Candice. Kahit gaano ka kadumi, hinding-hindi kita pakakawalan." Gigil na gigil niyang sabi habang mahihpit ang nga kapit niya sa braso ko.

Naiyak na lang ako dahil sa hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Dapat ba akong sumaya dahil ayaw niya ako pakawalan? O dapat malungkot?

"Stop crying." He said but hindi ko siya sinunod. I will cry as much as i want to and as long as dapat ko tong gawin.

Pinakasaya niya ako sa kotse niya at umuwi na kami. Tahimik lang kami sa kotse, tila walang gustong magsalita. Akala ko ubos na ang luha ko, hindi pa pala.

--

Pagkagising ko ay wala na agad siya sa tabi ko, i don't even remember how i get here. Siguro pinabuhat niya ako sa body guard niya.

Nagbihis akong itim na tshirt at puting shorts bago bumaba para kumain ng breakfast. Sorang nanghihina pa din ako, ewan ko ba kung bakit. Siguro ito yung result ng pananatili sa bahay ni Jacob ng dalawang linggo na puro stress lang at away.

"Ma'am, tumawag po kanina si Ms. Bianca sainyo." sabi ng isang katulong sa akin habang hinahanda ang pagkain ko.

"Bakit daw?" My voice cracked. well, dahil ito sa kakasigaw ko last night.

"Wala po siyang sinabi, tumawag daw po kayo pag pwede na." She said. I thanked her and i started eating.

Bakit naman kaya napatawag si Bianca? Was it about last night? Well, i guess. Dahil nakagulo nanaman kami ni Jacob ng isang masayang party like what happened 7 years ago, sa TGIF din nangyari.

I called Bianca after kong kumain and after 7 rings ay sinagot niya din.

"Biancs! Candice to."

"Thank God!"

"Ano? Tumawag ka daw kanina ah, why?"

"Si.. si Xerxes kasi, na-hospital last night. hindi na kita natawagan kasi expected kong nagaaway na kayo ni Jacob... and, uhm..... he's in critical state..."

Hind ko mapigilang hindi mabigla. Oh my goodness Daniel Jacob Anderson! Pangalawang beses na to nangyari na na-hospital ang kaaway niya, una ay si Quen, 7 years ago, yung nagbalak na buntisin ako, he was also in a critical state and was coma for 7 months.... Ganyan ba talaga magalit ang isang Daniel Jacob Anderson? hay, kasalanan ko kung bakit na-hospital si Xerxes, if i did not flirt with him, Jacob would not attack him, wouldnt he?