Διάλεξε....ταίρι

117 - "Πλάκα κάνω (Μαρία και Ελίζα)"

   Καλά ε, περνάω τέλεια! Οι καλύτερες διακοπές της ζωής μου με διαφορά. Απορώ γιατί δεν ήθελα να έρθω στην αρχή....δηλαδή απορώ!

   Ελπίζω να καταλαβαίνετε την ειρωνεία στα λόγια μου. Μισώ τον εαυτό μου που τους άκουσα και ήρθα σε αυτό το απαίσιο μέρος του ακατανόμαστου.

   Είναι απόγευμα και από το μεσημέρι δεν έχω βγει έξω από το δωμάτιο. Δεν θέλω να δω ούτε τα μούτρα του. Άκου εκεί να με απειλεί....ποιον εμένα? Και εγώ καλή του λόγου μου βέβαια που αφήνω την κολλητή μου με αυτόν τον μαλάκα.

   Και τι να κάνω μου λέτε? Το μόνο που σκέφτομαι είναι οτι θέλω να φύγω...όλο αυτό το θεατράκι δεν θα το αντέξω για πολύ και στο τέλος θα ανοίξω το στόμα μου και θα τα κάνω θάλασσα.

   Η πόρτα χτύπησε και με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Είπα περάστε και η πόρτα άνοιξε εμφανίζοντας μου την Ελίζα.

"γιατί κάθεσαι μόνη σου εδώ?" με ρώτησε μπερδεμένη και έκλεισε την πόρτα πίσω της.

"γιατί το προτιμώ από το να βλέπω τον Άλεξ..."

"εσύ δεν ήσουν αυτή που έλεγες οτι είναι καλό παιδί και τον πλήγωσες? Τι απέγιναν οι τύψεις σου?"

"τελείωσαν. Δεν μου αρέσει το πως με κοιτάει..." και το πως με ακουμπάει...

"και πως σε κοιτάει δηλαδή?" τώρα κουβέντα θα πιάσουμε για αυτόν?

"άστο...μάλλον απλά μου έχει μπει η ιδέα. Εσύ? Πως τα περνάς?"

"συμπαθητικά...τελικά δεν είναι τόσο ηλίθιος..." μου είπε και μπήκε στο μπάνιο.

   Εγώ σηκώθηκα από το κρεβάτι και την ακολούθησα.

"κάτσε...πες μου οτι άρχισες να τον συμπαθείς κιόλας.."

"καλά δεν είπα οτι τον αγάπησα κιόλας..." απάντησε χαλαρότατη η κυρία και συνέχισε να βουρτσίζει τα δόντια της.

"μάλιστα..."

"τι? Γιατί σου φαίνεται τόσο περίεργο?"

"χθες έλεγες οτι θες να του σπάσεις την μούρη και τώρα τον...συμπάθησες"

"αυτό δεν θέλατε εσύ και η Στέλλα?"

   Πολύ καλή ερώτηση...ναι....αυτό που θα ήθελα είναι η Στέλλα να μην έμπλεκε με τον Άλεξ και μου το έκανε δύσκολο.

"έχεις δίκιο...καλό που έρχεστε κοντά. Πάω κάτω, δίψασα" είπα και βιαστικά βγήκα από το δωμάτιο.

   Πήγαινα με γρήγορα βήματα προς την κουζίνα μέχρι που συγκρούστηκα με ένα σκληρό στέρνο. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα τον Άλεξ να χαμογελάει στραβά.